Notes

Bundan tam 10 sene önce ablam ve eniştem lisede tanıştılar,ve aşık oldular.Lise bitene kadar bi türlü sevgili olamadılar,sürekli bazı sebepler engel oldu onlara.Lise bitince bidaha birbirlerini göremiyceklerini sanacak kadar uzaklaştılar.Yıllar geçti ve hiç görüşmediler.Hayatlarına bazı insanlar girdi,ama ikisi de onlara alışamadı ve bi şekilde ayrılıkla sonuçlandı.Üniversiteyi bitirdiler.Ve sonra bi gün metro istasyonunda karşılaştılar.Numaralarını aldılar,yeniden konuşmaya başladılar.Bu kez önlerinde hiç bi engel yoktu.Ve biliyolardı,bu güne kadar korumuşlardı sevgilerini,eksilmeden.4 sene sevgili kaldılar,aileler tanıştı,sözleri nişanları oldu.Herşey bi rüya gibiydi onlar için.Maddi sıkıntılara ragmen başlarını sokabilcekleri evi de tuttular.Düğünleri oldu,daha mutlusu yoktu dünyada onlardan baska.Balayı için yola çıktılar.Ertesi gün haber geldi,eniştem rahatsızlanmış hastaneye kaldırılmıştı.Teşhis konulmuştu,kanserdi.Haberi alır almaz İstanbula geri döndüler.Tedavi süreci başladı,6 ay boyunca ablam hep yanındaydı.Eniştem dökülen saçları,kirpiklerine üzülüyo ve devamlı ablama soruyodu “Beni böyle de seviyo musun?” her defasında ablamdan aynı cevabı alıyodu: “her halinle seviyorum”. Tedavi cevap vermedi,26 yaşında,çalışıp didinerek kurduğu yuvasında bir gün bile kalamadan elleri ablamın elinde, gözlerini yumdu.O bu dünyayı terketti,ablamın çığlıklarıysa bu dünyada sessizliğe boğuldu.İşte o gün,bu hayatın neyden ibaret olduğunu anladım. Sevgiden daha önemli hiç bişey yoktu bu hayatta.Geç kalmamalıydık birbirimize,sevdiklerimize.Engel tanımamalıydık kavuşmaya,zamana bırakmamalıydık hiçbirşeyi. Çünkü zaman hiç bir şeyin ilacı değildi,“zamanla geçer” demek çare değildi. Çünkü zamanla geçen tek şey; mutlu olabilme şansıydı. Şimdi kimse cesaretli değil herşeye her hataya her derde ragmen sevgisini sahiplenecek kadar,sevmeye devam edebilecek kadar,sevgisini gurur demeden haykıracak kadar.Ve bu cesarete sahip olmayan her bir kimse,bu hayatta yalnızlığa,ve yalnız ölüme mecbur kalıcak. Unutmayın;herkes aksini bilse de aslında her yürek bir kere sevebiliyor. Aşk bir kez yaşanıyor. Ve yarınımız var mı bilmiyoruz. Sevdiklerinizi kaybetmeyin,yarın var mıyız bilmiyoruz.