Notes

Jądro atomowe- centralna część atomu składająca się z protonów i neutronów, powiązanych siłami jądrowymi, stanowiąca niewielką część objętości całego atomu, skupiona jest w nim prawie cała masa.
Izotopy- odmienne postacie atomów pierwiastka chemicznego, różniące się liczbą neutronów w jądrze. Izotopy tego samego pierwiastka różnią się liczbą masową, ale mają tę samą liczbę atomową.
Siły przyciągania jądrowego- siły, które działają między nukleonami — protonami (p) i neutronami (n), powodując wiązanie ich w jądra atomowe. Stanowią one szczególny i najlepiej zbadany przypadek oddziaływań silnych, występujących między hadronami.
Liczba masowa- łączna liczba protonów i neutronów. Liczba atomowa- równa liczbie protonów w jądrze.
Promieniowanie alfa- to strumień cząstek zbudowanych z 2 protonów i 2 neutronów, czyli jąder helu.
-II- beta- -II- szybko poruszający się elektronów. Jest bardziej przenikliwe od promienia alfa.
-II- gamma- jest falą elektromagnetyczną, czyli strumieniem fotonów. Jest bardzo przenikliwe.
Wykorzystanie promieniowania jądrowego- czujniki dymu, sterylizacja żywności, radioterapia, zasilanie sond kosmicznych.
Promieniotwórczość naturalna- promieniowanie jonizujące pochodzące wyłącznie ze źródeł naturalnych, stanowiące źródło dawki naturalnej.
(diagnoza chorób, bomby atomowe, pozyskanie ogromnych ilości energii, datowanie).
Rozpad alfa- jądro dzieli się na 2 części. Produktami rozpadu są jądro innego pierwiastka oraz cząstka alfa.
-II- beta- powstaje, gdy w jądrze jeden z neutronów ulega przemianie w proton i elektron. Proton zostaje wówczas w jądrze, a elektron je opuszcza.
Czas połowicznego rozpadu- dla każdego izotopu promieniotwórczego można określić czas T, w jakim rozpadnie się średnio połowa jego jąder.
Datowanie izotopem promieniotwórczym- metoda datowania próbek, oparta na zjawisku niezależności od warunków fizycznych szybkości przebiegu rozpadu promieniotwórczego, stosowane głównie w naukach geologicznych i archeologicznych.