Notes

Güzel bir yolculukta olduğunu hayal et. Biliyorum çok fazla hayal et diyorum ama iste anlattıklarım havada kalmasın diye olabildiğince somutlaştırmaya çalışıyorum. Senin de bunları aklında canlandırmaya çaba göstererek bana yardımcı olmanı istiyorum.

Güzel bir dağ gördüğünde “ güzelmiş sıradaki nerde” , “hadi hadi hadi hadi diğeri diğeri” , “hıh , yeter bu kadarı gidelim” der misin ?

Kimse sahile 10 saniye bakınmaya gitmez ya da çok güzel bir sanat eserine bir göz atıp boşvermez. Başında bekler, tadını çıkarır , sakinleşir , iyice inceler , zevk almaya çalışır. Peki biz neden bu hassasiyeti dağa karşı gösterirken hayatta karşımıza çıkan diğer şeylere karşı göstermiyoruz?

Sanki hepimiz daha ne olduğunu fark etmeden başka bir uğraşa geçmek istiyoruz. Okyanus ne kadar hoş gözükür. Nefes keser, insan onda huzur bulur. Peki, ayni okyanus 1 karış derinliğinde olsaydı da yine böyle gözükecekti değil mi ? Fakat derinliği yok. Bizde böyle yapmıyor muyuz ? Niteliğe değil, niceliğe önem verir olduk. Bir konuyu derinlemesine öğrenmek yerine , birçok konuyu yüzeysel ele almayı tercih ettik.

Ayrıca tavsiye tufanına tutulduk. Bir sorun var , 100 kişiye danıştın. Artik elinde 100 farklı cevap var. Çünkü insanlar bireyseldir ve tavsiyeleri de bireysel olarak verirler. Hem düşündüğün şey hakkında karsi fikir bulana kadar tavsiye aramak o fikrine çok da güvenmediğini gösterir. Ama bunu demek kimseden fikir alma demek değil. Tabiki al, ama onlardan öğrendiklerinle kendi fikrini oluştur.

Daha hayatta karşımıza çıkan fırsatlara , güzel bir manzaraya baktığımız kadar dikkat edip, zaman ayırmıyoruz. Bunu yapsak da harekete geçmek yerine insanlardan tavsiye dileniyoruz. Sen harekete geçmedikçe hicbir tavsiyenin değeri olmayacak. Böyle sadece tavsiye arayıp, “acaba bu isin sonunda başarısız olur muyum” , “bu iş bana gore mi” sorularına takılırsak asla birşey elde edemeyiz. Bunu tek yolu harekete geçmek. Kendi duygularını , kendi kabiliyetlerini en yüksek seviyeye eylem olmadan ulaştıramazsin. "Üstünde hala düşünüyorum" , "tavsiye bekliyorum" gibi bahaneler işe başlamadaki tembelligini mesrulastirmaktan başka bir işe yaramıyor.

Önemli olan işe başlamak, gerisi zaten gelir. Hangi alanda iyi olduğunu, hangilerinde gelişime ihtiyacın olduğunu ancak bu şekilde görürsün.

İşe başlasak bile sonra tekrar manzaraya bakma olayına dönüyoruz. Başladığımız şeyi derinlemesine öğrenmek yerine , hızlı hızlı geçip, sıradakine atlamak istiyoruz.

Burada daha önceki anlattıklarımla bir sonuca varmak istiyorum. Yanlış olan bu yazdıklarımın aşırılarıni yapmaktır. Bir adam sadece aklını kullansa ve eyleme geçmese, hic derinlemesine düşünmeden bir işe kalkışan adam kadar saçma bir şey yapmış olur. Aradaki dengeyi iyi kurmak gerek, zaten asıl çabanın aslan payı da bunun üzerine : dengeyi kurmak.