Notes

kafede süzerken hani etrafı ara seni gözler gözler heryeri kapıdan giren her insana sen mi diye bakar
her seferinde yinelenir aynı heyecan
yürürken yolda onlarca kere bakarsın arkana gölgeni bile o sanarsın eğemezsin kafanı yere belki geçer umuduyla sızlar kalbin her mekanda çekilir köşesine acır tattığın bütün acıları utandırır zehir süzülür kenarından zehir kusar her yanından
ona benzettiğin insanlarda bile fırlar havaya sanki atıyomuş gibi sanki yaşıyormuş gibi
öyle bir gelir geçerki öyle bir acıtır ki lanet edersin daha önceki acılarına
her duanda istersin onu kalpten istersin yatarsın erkenden gelsin diye rüyana bir yandanda bilirsin olmayacağını yapamayacağını onunla gelse nolur gelmese nolur dersin nasıl kaybedebilirsin ki hiç olmamış birini
nasıl acıtır ki bu kadar yüreğini hiç olmamış biri nasıl çalar hatıralarını hiç olmayan nasıl alabilir hiç vermemiş bir mutluluğu nasıl çalar hayallerini,duygularını,benliğini Seni...
Seni sen yapan insanın senden çalanlarıyla yaşarsın o küçük masum sıcaklığını sana vermediğine yanarsın hiç yanmamış gibi daha silinmeden geçmişin izleri izler yenilerinin izleri seni
Sarılmak istersin mutlu olmak istersin senin olsun istersin kıskanırsın deli gibi kıskanırsın hiç dokunamamışken deli gibi sahiplenirsin hiç senin olmamışken uzaksın çünkü dokunabilecek kadar yakın kilometrelerce uzaksın