Notes

selam sibel uzunca bir bekleyişin ardından bu yazıyı okumanın günü demek ki bugünmüş çünkü ne benim bünyem senden daha fazla ayrı kalabilir, ne senin üzgün günler geçirmene seyirci kalabilirim. bugün seninle konuşmayışımızın 4.günü. benim günlerim nasıl geçti duymak ister misin, bilmiyorum ama ben kısaca anlatayım. ilk gün sanırım soğuk bir yangının içerisindeydim, yanıyordum ama aynı zamanda donuyordum. sabahını anlatmak istemiyorum ama emin ol, o sabah uyanmasam da olurmuş. seni özledim, ama içimde seninle o an konuşsak bile rahat edemeyeceğim şeyler besledim, bunlar senin ayrılma nedenlerindi. beni etkiledi, çünkü doğruydu sibel. doğruydu yani sana suç yüklemek,beni terkettiğini söylemekte haksızlık etmişim. ortada büyük bir yanlış vardı. çok ağladım, çok üzüldüm ama seni kaybettiğimi kendime söylemedim. o hep güçlü dediğin yusuf var ya, orada çöktü işte. kendime alt tarafı bir ilişkin bitti diyemedim sibel. fotoğraflarına,mesajlarına bakmadım sesini dinlemedim eğer yapsaydım sana daha önce kesinlikle yazmış olucaktım. bakmadım, etmedim ama ne yaptım biliyor musun? yaşadım.
ben o sabah uyandığımda belki gülersin ama kendimi cimcikledim çünkü o kadar kaybolmuş hissettim ki bunun adı kabus olmalıydı bu hissin başka bir izahı olamaz ki. aldım başımı önüme koydum ve dedim ki, eğer ben şu an kendimi bırakırsam, asıl işte o zaman bir araya gelemeyiz. o gün ben buluşmamız için bakım yaptım, işe gittim. hep sana anlatmak istedim çünkü çok güzeldi, psikolojik olarak toparlanmak istedim çünkü sen hep dedin birimizin diğerini kaldıracak gücü hep olmalıydı. ama bu, bu sefer basit cümlelerle olmadı. psikiyatriye gittim utana sıkıla, saklamadım ama. anlattım her şeyi. bana anlattı bir şeyler konuştuk çıktığımda kafamda bazı sorular cevap bulmuştu, ama ben hala senin için hazır hissetmedim. daha da iyi hissetmek için çabaladım kendime seni seviyorum demeyi öğrendim. sana demek kadar zevk vermese de, nefes almama sebep oldu. sonuçta bir kere doğduk, yaşayacağız.
Sorunlarını düşündüm,sorunlarımı düşündüm biraz yüzleşmek istedim çözülmeyecekse görmek istedim. Senin yorgunluğun ve bizden bıkışını duymak ne kadar acı verse de içinde herkesten sakladığın ufak bir ümit olduğunu biliyorum. Evet şu ana dek gerçekten acılı bir süreç oldu, ama bizim gibi büyük insanlar, dünyada büyük acılar çekmek zorundadır. Gerçekten çektiğimiz şeyler asla kenara itilecek konular değildi, hissedilen acılarda aynı şekilde.
Senden ayrı kalmanın bana iyi geleceğini söyledin, senden ayrı kalmayı denedim Sibel. Ama kendimi senden izole etmek, seninle ilgili tek bir haber alamamak senden ayrılmama yetmedi. Her sabah gökgürültüsüyle uyanıyor gibiydim, burada havalar kötüleşti aklıma senin ürkek sesin geldi, hava güzelleşti birlikte yaptığımız planlar kafamda yankılandı. Yüzünü izleyesim geldi ama açıp bakamadım fotoğraflarını, diz çökmek istemedim hayata, hem de sen yanımda yokken. Sen hep kendime kızmamamı istedin, kendime iyi şeyler söylememi istedin. ama aslında en çok öfkeye ihtiyacım vardı, kendi hayatımı kendi ellerimle sıkıca tutmak ve harekete geçebilmek için. Sen değişirsen, dünya değişir demişler. Doğru demişler. Yüreğinde yeşil bir dal saklarsan, şarkı söyleyen bir kuş gelecektir. Arada kendimi bu yüzleşmeye hazır hissedip hissetmediğimle başbaşa bıraktım, Sibeli unut dedim. Ama seni her unuttum dediğimde seni daha fazla sevdim. Unut, gözlerini unut dedikçe o güzel gözlerin gözümün önünden çekilmedi. Bebeksi hareketlerini unut dedikçe, o komik hallerin aklımdan gitmedi. Sibeli unut dedikçe, beni nasıl sevdiğin yüreğimden çıkmadı,gitmedi. Sensizliği düşünmek gerçekten çok zordu, bir sokaktasın yollar karışık ama yalnızsın. Sorabilirsin belki ama dilsizsin. Anlatıyorlardır belki ama sağırsın. Belki de anımsayacaksın ama körsün. Benliğimi kaybedercesine çektiğim bir acıyla karşılaştım.
O yüzden beni unutmaktan hep koru tamam mı?
Yalnızlıktan koru
İçimdeki merhamet soğumasın,
Yüzünü çevirme acılarımdan,
Beni taşa çevirmekten koru.
Artık çıkarttım seni unutma ihtimalini kafamdan, artık yeni bir biz için çabalayacaktım. Ama en önce kendimi değiştirmem lazımdı ki dünyalarım değişsin.
Çok güzel geçirmeye çabaladım günlerimi çünkü seninle buluşacağımı hayal ederek işe gittim yine ben, belki gruba yazmadım Sibel ama ben yine saydım o günleri. Belki sana yazmadım ama ben her işten geldiğimde seni yine çok özledim. Biraz geçmişe baktım ve hayatın ne kadar hızlı geçtiğini farkettim, sensiz ve hızlı. Ne kadar korkunç değil mi?
Başlangıçlar çok şey ifade eder insan için, onun için gereken tek şey ise cesarettir. Kendimde o cesareti aradım, kendime güçlü olduğumu, iyi olduğumu söyleye söyleye, aradığım her şeyi buldum. Zaten hemen önümdeymiş.
Belki daha güzel ilerleyebilirdi. Ama ben seni bu olaylar dahilinde de delicesine sevdim. Seviyorum. Seveceğim.
Herkes herkesi sular durgunken sevmeye alışmış. İlişki kimisi için hislerdir. Bazıları için hislerden öteye geçemez. Aldanıştır, bir avuç aldanıştır. Ama bizimkisi ise varoluşumun anlam bulduğu bir sebep sonuç ilişkisiydi. Seni seviyordum. çünkü yaşamak istiyordum.
her şeyin vakti vardır
aramanın vakti var, yitirmenin vakti var,
yırtmanın vakti var, dikiş dikmenin vakti var,
susmanın vakti var, söylemenin bir vakti var,
ağlamanın vakti var, gülmenin bir vakti var,
doğmanın vakti var, ölmenin de vakti var,
cengin vakti de var, barışmanın vakti de...
Bana sana başka bir seçenek sunmadığımı söyledin. Ama şartlar hisleri umursamaz. Şartlara, içindeki öfkeyi uyandıracak gücü vermemelisin. Çünkü onların umurunda bile değilsin. Her sabah hayatımda olmayışının farkına varmak koşmam gereken bir düzlükte ayaklarımın tutmadığını farketmekcesine çaresiz hissettiriyor Sibel. Hep senin benden büyük oluşunla dalga geçtik ama ben o gece 10 yaş birden yaşlandım. Ben sevginin bu denli yaşanacağının imkansız olacağını sanarken bana tattırdığın bu duygu selselesi asla boşa gitmeyecek. Ben kötü olursam kendimi inzivaya çekersem sen kötü olursan asla toparlanamayacaktık, bunu gördüm. o yüzden ben o sabah ağlayarak da olsa senin için kalktım o yataktan, sıkıla sıkıla olsa da işime bakmaya çalıştım senin için, nefes dahi solumakta güçlük çekerken senin için birkaç parça yemek yedim,kafam atmak üzereyken senin için toparladım kendimi sibel. Gel gidelim en başa, seni tanıdığım o güzel akşama. birbirimizi sevgi içinde boğduğumuz zamana. birlikte hayaller kurduğumuz, el ele tutuştuğumuzu sarıldığımızı hayal ettiğimiz gecelere. birbirimizin sesini ilk duyuşumuza, birbirimiz için ilk gözyaşlarımıza, birbirimize ilk sürprizlerimize, ilk ailemize -biri var- diyişimize. belki ilk birbirimize kızışımıza, belki ilk aşık olduğumuzu anladığımız ana. gel gidelim. bana herkesin sevgisini kazanmamam gerektiğini öğrettiğin akşama, kendimi herkesten çok sevmem gerektiğini kafama vura vura anlattığın konuşmalara, gel gidelim.
Oğuz abiye seni anlattım bana neler dedi söyleyeyim,
Bana ailenin değerini anlattı saatlerce anlam veremedim en başta, dışarıdaki insan seni ilk fırsatta satar, sen en zor zamanında cebindeki beş tl'yi ona verirsin. o sıkıştığı ilk anda seni bırakır dedi. ama aileden taş gelse yiyeceksin yusuf dedi. yiyeceksin. insan kendini bir şey zannedince, işte o zaman kaybeder her şeyi dedi. onlara layık olayım diye kendini hırpalamıcaksın da dedi. Düzgün ol yeter dedi. Üstüne bu kadar titremeleri, ben ciddiyim daha önce görmedim dedi. ailemi anlatarak. Sana düşkün Yusuf, sana düşkün dedi.
Ve en sonunda Sibel de senin kendi ailen dedi.
Ben hiçbir şey diyemedim sadece başımı eğdim sana yazacağım şeyler aklımdan geçerken. Elimi omzuma attı, sen kendi hislerine güven dedi. herkes bunu dedi sibel ben bu yazışımın belki de son şansım olduğunu biliyordum ne zaman yazayım nasıl yapayım sorularında gezecektim ta ki bana hep sen kimseyi dinleme diyişin gelene kadar. Ki merak edersen onlar da yazmamı istedi orası apayrı bir konuydu.
Ve herkesin ağzında tek bir cümle 'Sizin o buluşmayı yaşamanız lazım.'

bana hep iyi gelmediğini söylüyorsun kendine.
sen benim paramparça ruhumu bebek gibi severek bütünlestirdin.

birbirimize anlamlarımızı açalım, anlamlar katalım, birbirimizi destekleyelim, yok etmeyelim. her şeye rağmen daha önce hiç görmediğim o yüzünü gözümün önünden çekmeyi denedim, daha önce tutmadığın ellerinin yokluğunu hissetmemeyi denedim, adını unutmayı, müziklerini dinlememeyi, fotoğraflarını silmeyi, mesajları okumamayı denedim ama başaramadım ben her sana sırtımı dönmeye çalıştığımda bu sefer daha hızlı sana doğru koşmaya başladım ne aklıma söz geçirebildim, ne kalbimi dindirebildim. ayrıca sen bana gülmeyi, hayal kurmayı, aşık olmayı, heyecanlanmayı öğretip nereye gidiyorsun ya?
senden sonra eve bir türlü varamadım ve bu fiziksel değildi. ama dışarıda sağlam durmayı öğrendim en azından, bak, ben senin beni bıraktığın yerde bulmana izin vermedim. artık aynı yerde değilim. evet özür dileyince geçmeyecek eğer öyle olsa en başta aynaya geçer kendimden özür dilerdim. ama önce kendimi sonra seni sevmeme izin ver.
belki kendi kendine kalınca daha fazla olumsuz düşünmüşsündür belki benden nefret etmişsindir, belki bana çok sert bir tepki vereceksin ben bu duygusal yıkımı yaşamaya hazırım. ama tüm bunlara rağmen başaracağım. çünkü içimdeki ışık, etrafımdaki karanlıktan daha güçlü. ve şunu bil ki, kendisiyle hesaplaşmış olanı, hiçbir şey yıkamaz. ben bunu yaşadım. travma sadece yaşanmış olaylar değildir, yaşanmamış güzel olaylardır aynı zamanda beni ve kendini travma sahibi yapmana bu kadar kolay izin veremem. artık hayatında başka bir döneme ismimi yazdırmak istiyorum seninle mutluluğu da aşk gibi iliklerime kadar hissetmek istiyorum.

hem gülmek için yaratılmış o güzel gözlerinde dökülen bu yaşlar niye?

ertelenen bir arama,
geç kalmış af dileyişler,
anın güzelliğini kaçırmalar,
içinden geleni söyleyemeyişler,
insanın omzunda bir yük olarak duruyor.
o yüzden içimden geleni yapıyorum. taktiksiz,tertemiz ve içten.
kazanmışım veya kaybetmişim bir önemi yok,

ölüm var. :)


Seni duygusal olarak etkilemek için sana süslü cümleler kurmaktan çok hem sana, hem kendime dürüst olmam gerekiyor bunun farkına varmalıyız. Senin için sabırlı olucağımdan ve duygusal karmaşıklığını anladığımı bilmeni istiyorum. Fikirlerine ve düşüncelerine saygı duyuyorum ve fikrini her zaman değerlendiriyorum. Sana zaten söylediklerinin yanlışlığından çok ilişkimizin neden devam etmesi gerektiğini söylüyorum sıkıntılarını ve endişelerini anlıyorum. Perspektifinden bakıyor, dinliyor ve anlıyorum. Şu da bir gerçek ki problemlerimizi çözmemiz için birlikte çalışmamız gerekiyor. Ben içindeki sevgiye yabancı değilim ve ona güveniyorum, bu ayrılık çok uzun sürmesin. Kendimize dönmek için bir fırsattı diyelim ve artık elimden tut ki, her adımı sağlam atalım Sibel.
Sana sormadım ama ev için her şeyi ayarladım haftaya perşembe günü buluşuruz diye düşündüm ve ayarladım. Direkt buluşmak istiyorum.
Çünkü sana daha fazla geç kalmak istemiyorum Sibel.

Ben o kavgalarda üzülmedim sanma ben her kavgada can verdim.

Hep benim için şiirler atardın şimdi sıra bende :)

terketmedi sevdan beni,
aç kaldım susuz kaldım
hayın,karanlıktı gece,
can garip,can suskun,
can paramparça,
ve ellerim kelepçede,
tütünsüz,uykusuz kaldım,
terketmedi sevdan beni...

Seni çok özledim. Belki beni birkez daha iteceksin, belki gerçekten beni nefret edilmeye layık bile görmüyorsundur.
Ama Yusufun senin için hep buradaydı ve hala burada. Ellerinden tutmama izin ver.
Herkesin bir kırılma noktası vardır, tut elimi kırılalım buradan. Senin için çok güçlü bir Yusuf var karşında artık kendimi, bizi hep koruyup kollayacağım. Buna izin ver. Yusufun senin için her engeli karşısına almaya hazır.
Yukarıda yazdığım her şeyde sana sevgilim diyemeyişim, bitanem,aşkım,kuzum,bebişim diyemeyişim. Demekten utanışıma son ver lütfen. Lütfen kendine biraz yüzünü çevir, ihtiyacın olan o umut,sevgi,enerji kalbinde bir yerlerde olduğunu göreceksin.