Notes

โหนกระแส ลักพาตัว “หมอสอง” เรียกค่าไถ่เกือบฆ่าไม่รอด l EP.1318 l 27 ต.ค.65 l#โหนกระแส

โหนกระแส โหนกระแส youtube วันนี้ โหนกระแสย้อนหลัง โหนกระแส facebook มองโหนกระแส เพจโหนกระแส โหนกระแส youtube
โหนกระแสหมอสอง เล่าเรื่องราวถูกลักพาตัวเรียกค่าไถ่ที่ประเทศมาลี กระทั่งแทบสังหารไม่รอด เปิดเผยหนีเสือออกมาได้ แต่ว่าดันปะจระเข้ – เคราะห์ดีได้ เฟร้นช์ฟราย แฟนสาวเป็นคีย์แมนสำคัญช่วยกลับมา จากกรณีที่ นพ.นวรัตน์ รัตนวราห หรือ หมอสอง ถูกลักพาตัวที่ประเทศมาลี นานถึง 25 วัน ภาวะถูกล่ามโซ่ จนเจ้าตัวมีความคิดว่าจะไม่รอดชีวิตกลับมาแล้ว โหนกระแส youtube วันนี้ท้ายที่สุดได้รับการช่วยเหลือจนถึงเดินทางกลับมาถึงประเทศไทยตอนวันที่ 25 ตุลาคม 2565 ปัจจุบัน (27 ตุลาคม 2565) แพทย์สอง รวมทั้งแฟนสาวผู้อ่านข่าวมีชื่อ เฟร้นช์ฟราย รินทร์ณฐา ได้มาร่วมเล่าประสบการณ์นี้ในรายการ โหนกระแส โดยแพทย์สอง เล่าว่า ตนมีเป้าหมายจะเที่ยวให้ครบทุกประเทศทั่วโลก ซึ่งกลุ่มประเทศอีกทั้ง 9 ประเทศที่ตนไปในทริปนี้ เป็นประเทศด้านหลังๆในลิสต์แล้ว ไปเมื่อวันที่ 12 เดือนกันยายน ที่ผ่านมา เที่ยวไปแล้วโดยประมาณ 10 กว่าวันก่อนจะเกิดเรื่อง
วันเกิดเหตุกำเนิดอะไรขึ้น วันที่ 28 ก.ย. จะเดินทางข้ามพรมแดนจากประเทศบูร์กินาฟาโซ ข้ามไปยังประเทศบุปผา เดินทางโดยรถยนต์ บนรถยนต์มีกัน 3 คน เป็นตน คนขับ และก็ไกด์ ชาวบูร์กินาฟาโซ ระหว่างเดินทางตนหลับ แต่ยังไม่ทันจะถึงจุดเช็กพอยต์ข้ามเขต ก็สะดุ้งตื่นเนื่องจากได้ยินเสียงปืน มองเห็นกลุ่มชนมาล้อม มีอาวุธปืน เพียงพอหนีจากกลุ่มแรกมาได้ ก็มาพบกลุ่มที่สอง ซึ่งล้อมพวกตนไว้ แล้วกรูขึ้นมาบนรถ 5-6 คน จับมัดมือไขว้หลัง เอาผ้าปิดตา แล้วขับขี่รถพาตัวไปเอาไว้ในป่า
ในตอนนั้นเขากล่าวว่า เขาขอพิจารณาว่าตนใช่ผู้ที่พวกเขาตามหาหรือไม่ ถ้าเกิดไม่ใช่ก็จะปล่อยตัวปล่อยใจไป ตนยังเบาใจคิดว่าไม่นานก็คงจะถูกปล่อยตัว แต่ในที่สุดเขาก็พาตนย้ายที่ไปหาหัวหน้าทีม ซึ่งอยู่อีกที่หนึ่ง นั่งมอเตอร์ไซค์ผ่านป่า ผ่านไร่ ผ่านเทือกเขา ประมาณ 8 ชั่วโมง ทางลึกและซับซ้อน จนถึงตนจำทางมิได้ ไปถึงที่หมายประมาณตี 3 ถูกทำร้ายร่างกายไหม
ตลอดระยะเวลาที่โดนจับกุม ฝูงคนร้ายมิได้พูดจากระแทกเสียง มิได้ปองร้าย ตนสื่อสารโดยพูดภาษาอังกฤษกับไกด์ แล้วไกด์จะไปแปลเป็นภาษาประเทศฝรั่งเศสคุยกับฆาตกรอีกที ในเวลานั้นไม่รู้ว่าจะพบเคราะห์กรรมอะไรบ้าง เป็นห่วงแม่เลยตัดสินใจหนีออกมาช่วงเวลาเช้ามืดของวันพรุ่งนี้ พอเพียงหนีออกมาได้ไกล จนถึงช่วงเวลาบ่ายๆเย็นๆตนไปขอร้องจากคนแถวนั้น แต่ท้ายที่สุดเขาเป็นพวกเดียวกันหมด เขาก็เลยโทร. ตามคนมาจับตัวกลับไป แล้วถูกล่ามตรวนข้อเท้า ใส่กุญแจมือ ตนไม่รู้ว่าผู้ร้ายเป็นกลุ่มไหน ปรารถนาอะไร เขามานะให้ความมุ่งมาดเราทุกๆวันว่าหากไม่ใช่ผู้ที่ต้องการก็จะปล่อยไป แม้กระนั้นก็ผ่านไปหลายวันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เฟร้นช์ฟราย รินทร์ณฐา กุญแจสำคัญที่ช่วยเหลือเสร็จโดยเฟร้นช์ฟราย ผู้ประกาศข่าวสาว แล้วก็แฟนสาวของแพทย์สอง เล่าว่า ไม่มีการติดต่อกับแพทย์สอง หายไปเลยแบบไม่มีร่องรอย 24 ชั่วโมง ทั้งๆที่ปกติเขาจะติดต่อมาตลอด โหนกระแสย้อนไปจนกระทั่งในเวลาที่เขาจะต้องบินต่อไปอีกประเทศ ก็ยังไม่ติดต่อมาจึงแน่ใจว่ามีเรื่องมีราวไม่ดีเหมือนปกติแน่ๆกระทั่งไปเช็กว่ามีชื่อเขาขึ้นเครื่องบินไปต่อประเทศถัดไปหรือเปล่า ก็ไม่มี เวลานี้มีความคิดว่าเขาบางทีอาจจะได้รับอุบัติเหตุ จึงติดต่อบริษัททัวร์ให้ช่วยตามหา ตลอดระยะเวลา 20 กว่าวันทรมานมากมาย บากบั่นหาข้อมูล ตรวจทานอีกทั้งเรื่องอุบัติเหตุ ข้อมูลการดูแลรักษาตัวในโรงพยาบาล การเช็กอินเซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ ก็ไม่เจอข้อมูลเลย มีการแจ้งหน่วยงานต่างๆแม้กระนั้นก็ราวกับลูบคลำทางในความมืด เพราะว่าเราไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
จนกว่าวันที่ 18 เดือนตุลาคม เข้าอาทิตย์ที่ 3 ที่แพทย์สองหายไป มีโทรศัพท์เข้ามากลางมืดค่ำ เป็นแพทย์สองที่ติดต่อมา ซึ่งแพทย์พยายามพูดจากับผู้ร้ายมาตลอดหลายวัน จนถึงเขายอมโทรศัพท์ติดต่อญาติ ก็เลยตัดสินใจโทร. ขอเบอร์เฟร้นช์ฟรายจากแม่ แล้วให้เฟร้นช์ฟรายเป็นคนช่วยประสานงาน สนทนาต่อรองกับฝูงชนร้าย นัดพบเรื่องการส่งตัวกลับ ซึ่งผู้ร้ายเรียกเงินปริมาณหนึ่ง ซึ่งขอไม่เปิดเผยว่าเป็นจำนวนเท่าไร จนถึงมีการติดต่อประสานงานชำระเงินค่าไถ่ แล้วได้ส่งตัวหมอสองกลับมาในที่สุด
มูลเหตุที่จำเป็นต้องเก็บเรื่อง หมอสอง ถูกลักพาตัว เป็นความลับเฟร้นช์ฟราย เปิดเผยว่าความลำบากหนึ่งคือจะต้องเก็บทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความลับ ถ้าเกิดเรื่องเป็นข่าวดัง ฆาตกรทราบดีว่าหมอสองมีชื่อ ก็บางครั้งอาจจะมิได้กลับมา หรือบางทีอาจจะโดนจับตัวไว้เป็นระยะเวลานานกว่านั้น ซึ่งในเรื่องนี้เฟร้นช์ฟรายสามารถรับมือ รวมทั้งแก้ปัญหาต่างๆกระทั่งผ่านไปได้ด้วยดี แพทย์สอง ยังกล่าวว่า ข้างหลังกลับมาจำต้องขอกราบขอบคุณมากทุกๆท่าน ทุกๆหน่วยงานที่ช่วยติดต่อประสานงาน ช่วยเหลือให้กลับมาได้โดยสวัสดิภาพ ตอนที่อยู่ภายในนั้นเจ็บปวดรวดร้าวมาก กว่าจะผ่านแต่ละวันไปนาน จำต้องสวดมนต์ นั่งสมาธิให้ดวงใจสงบ เพราะคิดว่าบางครั้งอาจจะถูกยิงตายเมื่อไหร่ก็ได้ การลักพาตัวเสมือนเป็นเรื่องไกลตัว แต่ว่าพอเพียงมันเกิดขึ้นแล้วถึงได้รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไรก็ได้ สำหรับผู้ที่ชอบท่องเที่ยวประเทศหลายประเทศควรจะหลีกเลี่ยงด้วยเหตุผลเรื่องความปลอดภัย เหตุการณ์นี้ทำให้ตนทราบอย่างหนึ่ง คือทุกลมหายใจที่ยังมีชีวิตมันมีค่า ควรรักและประพฤติดีกับครอบครัว คนใกล้ตัว ไม่ต้องรอให้เกิดเหตุการณ์แบบตนถึงจะเห็นค่าของสิ่งกลุ่มนี้
เดินทางกลับมาถึงประเทศไทยเป็นที่เป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว สำหรับ หมอสอง นพ.นวรัตน์ รัตนวราห ล่าสุดวันนี้ (27 ต.ค. 2565) ได้ออกมาเปิดใจเป็นครั้งแรก ในรายการโหนกระแส หลังจากที่เจ้าตัวเดินทางไปท่องเที่ยวต่างถิ่น โหนกระแส facebookและถูกลักพาตัวไป 25 วัน จำต้องอยู่ในสภาพสุดตรากตรำ ซึ่งมาพร้อมกับ เฟรนส์ฟราย มั่งมีพ่อ แฟนสาวคนสนิท ที่มีส่วนช่วยเหลือกับเรื่องที่เกิดขึ้น แพทย์สอง : ต้องการออกมาเล่าเพื่อเป็นตัวอย่างสอนใจ ซึ่งก็สามารถเราได้เป็นบางข้อมูล สำหรับทริปนี้ผม ไปกับบริษัททัวร์ที่ถูกต้อง ซึ่งไปเสมอๆแล้วก็ไว้ใจมาก เราไปมาหลายทริปแล้วซึ่งทุกคราวผมจะย้ำเรื่องความปลอดภัย เริ่มจากประเทศอัฟกานิสถาน 12 ก.ย. 65 ตั้งอกตั้งใจไปทั้งสิ้น 9 ประเทศ ข้างใน 3 สัปดาห์
ข่าวเด่นวันนี้
ถามคำถามว่าเพราะเหตุใดจำเป็นต้องไป เป้าหมายของเราคืออยากไปท่องเที่ยวให้ครบทุกประเทศในโลก ซึ่งไปมาแล้ว 190 ประเทศ ซึ่งเหลืออีกราวๆ 10 ประเทศที่ยังมิได้ไป และในคลิปที่เราทำก็จะมีประเทศแปลกๆที่ใครอีกหลายๆคนไม่ทราบอย่างน้อยก็เป็นการให้ข้อมูลในการท่องเที่ยวกับคนอีกจำนวนไม่น้อย ซึ่งทริปนี้ค่อนข้างจะมีปัญหาในเรื่องเดินทาง ช่วงที่กำลังเดินทางเข้าสู่ประเทศดอกไม้ ซึ่งผมเองเราไม่สามารถระบุได้วัดที่ไหนกันแน่ เพราะเวลานี้เราหลับ คนทั้งหมดในรถยนต์เป็นคนประเทศบูร์กินาฟาโซ จากการสัมภาษณ์วันนี้จะมีความเห็นว่าผมยิ้มเมื่อก่อนหน้านี้ผมน้ำตาไหลแต่ละวันเลยเพราะว่าความรู้สึกที่ได้มองเห็นหน้าเครือญาติได้มองเห็นคน ก็ได้กลับมาใช้ชีวิตปกติ ซึ่งคิดว่าต่อจากนี้จะเดินทางไปเจอจิตแพทย์เพื่อเช็กร่างกาย
กลับมาที่เรื่องราวที่พบ วันที่ 28 เดือนกันยายน 65 ในตอนที่หลับอยู่แล้วได้ยินเสียงปืนดังมากมาย และมีคนมาจ่อปืนที่พวกเรา 5-6 คน ขณะนั้นเป็นตกอกตกใจมาก ตื่นเต้นและก็เสมือนในหนังเลย พอมีปืนเขาก็วิ่งเข้ามาแต่ว่าผมฟังไม่รู้เรื่องเนื่องจากเป็นภาษาถิ่นของเค้าและไกด์ก็บอกให้พวกเรานั่งลงย่อเข่าและก็เอามือผสานท้ายทอยเขาก็เข้ามาจับแล้วก็ผูกตาไม่ให้พวกเราแลเห็นรวมทั้งเอามือผูกเชือก จากนั้นก็พากเพียรดันเราขึ้นรถ ซึ่งผมก็ไม่เคยทราบแล้วไปไหนมารู้อีกทีตอนเปิดตาสิ่งแวดล้อมเป็นป่า เค้าก็ขอเก็บโทรศัพท์แล้วก็ทรัพย์สินของเราไปทั้งปวงให้เราไปนั่งใต้ต้นไม้และพูดคุย
ข้อมูลที่เค้าแจ้งเข้ามาพูดว่าเพียงแค่ตรวจเฉยๆถ้าเกิดคุณไม่ใช่ผู้ที่พวกเราค้นหาก็จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไป พวกเราก็มีความหวังที่จะได้ออกเนื่องจากว่าเป็นห่วงทางบ้านมาก ซึ่งก็ไม่รู้เรื่องเคราะห์กรรมตัวเองว่าจะเอารอคอยไปฆ่าหรือไปทำอะไร จนถึงมืดเค้า ดูโหนกระแสก็พาพวกเราเดินทางไกลด้วยรถจักรยานยนต์โดยประมาณ 3-4 คัน ตลอดเวลาผมรู้สึกว่าถ้ามีจังหวะในนี้ได้ผมก็จะหนีเข้าป่าให้มันเล็ดลอดจากนั่น ซึ่งตอนที่ขับรถไปผมจำทางมิได้แต่ทราบว่ามันลึกมากมายใช้เวลา 8 ชั่วโมง พอเข้าไปถึงด้านในเราก็เข้าใจแล้วว่ามันมิได้แล้วเราก็ต้องตามน้ำไป และก็เค้าพาเราไปจุดจุดหนึ่ง รอบๆรอบเป็นต้นไม้เป็นป่าและมีบ้านดิน เค้าก็เอาพวกเราไปพักที่ตรงนั้น ซึ่งพวกเราก็รู้แล้วว่าถูกลักพาตัวแต่ว่าไม่ทราบว่าจะเอาพวกเราไปทำอะไรรวมทั้งเป็นคนกลุ่มไหน
ถามว่าดูแลพวกเราดีไหม เค้ามิได้ตะเบ็งเสียง มิได้ปองร้ายเราเค้าคุยดีทุกๆอย่าง สำหรับใครกันแน่ที่บอกภาษาประเทศฝรั่งเศสได้เขาก็จะติดต่อสื่อสาร ซึ่งพวกเราก็จะใช้ภาษาอังกฤษคุยกับไกด์ ตอนนั้นอึดอัดมากที่คุยกับคนใดกันแน่ไม่ได้เลย ถามคำถามว่ามันลำบากไหมตรากตรำสุดๆเริ่มต้นเขาก็เอาเราไปไว้เฉยๆแต่ผมก็กลัวมากมายด้วยเหตุว่าไม่เคยรู้ว่าเป็นคนไหนกันรวมทั้งจะฆ่าพวกเราไหม สรุปเช้าวันพรุ่งนี้ผมก็ตกลงใจแอบหนีออกมาผู้เดียว แล้วก็พยายามจะหนีไปให้ไกลมากที่สุด แม้กระนั้นบิดาหนีไปได้ 8 กิโลเค้าก็มาจับกุมตัวผมได้อีกครั้งนึง แม้กระนั้นก็หนีไปไม่รอดเพราะคนละแวกนั้นเป็นพวกเดียวกันหมด พอกลับไปอีกครั้งเขาก็เอาตรวนมาใส่เท้าพวกเรารวมทั้งใส่กุญแจมือในคืนแรก
ตอนที่อยู่ในนั้นผมเครียดมาก ซึ่งก็จะมีถุงเลี้ยงชีพเป็นถุงก๊อบแก๊บธรรมดา และก็ผมก็จะมียาดม ปลอกใส่แขนก็คือพวกเราจำเป็นต้องใส่เนื่องจากว่ายุงกัดเต็มแขน รวมทั้งส้อมที่เอาไว้กินข้าว บางครั้งบางคราวเค้าไม่มีน้ำให้กินเราก็กินน้ำบ่อซึ่งมีกลิ่นน้ำมันด้วย ออกจะทรมาทรกรรม เฟรนส์ฟราย : วันนั้นที่พี่เขาไปยังประเทศบุปผาเขาก็บอกเราว่าสักครู่มันจะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์นะ ซึ่งเราก็มีความรู้สึกว่าประเดี๋ยวราวอีก 8 ชั่วโมงสักครู่พี่เค้าคงติดต่อกลับมา ปรากฏว่าพี่เค้าหายเราก็เลยฉงนใจ เลยตกลงใจไปเช็กว่ามีชื่อพี่หมอจัดแจงบินกลับหรือไม่ ก็คือว่าไม่มีรายชื่อมีเช็กอิน ก็พากเพียรคิดว่าหนักสุดตอนนั้นคืออุบัติเหตุ เลยบากบั่นติดต่อรวมทั้งเช็กทุกสิ่ง พยายามทำอะไรก็ได้ที่ช่วยพี่เขา หรือให้พวกเราทราบดีว่าพี่เค้าปลอดภัยดีแต่ก็ไม่รู้เรื่องว่าเป็นอย่างไร ในที่สุด 28 วันที่ผ่านมารู้สึกทรมาทรกรรมมากมายไม่รู้เรื่องว่าพี่เค้าจะอยู่จะรับประทานอย่างไร พ่อไปดูว่าอุบัติเหตุไม่มีก็บางทีอาจจะคือเรื่องของการหายตัวไปหรือไม่ เพราะอะไรถึงหายตัวไป แม้กระนั้นทีแรกพวกเรามิได้คิดถึงหัวข้อว่าถูกลักพาตัว ขณะนั้นก็แจ้งตำรวจมานะทำทุกขั้นตอน
ในที่สุดมารู้ว่าเป็นหลักฐานแวดล้อมที่ลงไปพื้นที่ไม่มีอุบัติเหตุ เพจโหนกระแสซึ่งในตอนนั้นพวกเราอยู่เมืองไทยก็มีทางเดียวที่พวกเราจำเป็นต้องเชื่อไกด์ ณ ในตอนนั้นทำอะไรมิได้ซึ่งคนรอมันทรมาทรกรรมมากเราก็มีความหวังทุกวี่ทุกวันที่เขาจะต้องกลับมา อุตสาหะไปหารือพหูสูตรว่าถ้าหากกรณีแบบงี้เราควรจะสามารถที่จะทำอะไรได้บ้าง มาถึงอาทิตย์ที่ 3 ที่พี่เค้าล่องหนไปเราก็เพียรพยายามติดโทรศัพท์ไปกับมือตลอดเผื่อเค้าติดต่อกลับมา แล้วเค้าติดต่อมาช่วงค่ำราวตี 3 และเราก็ได้คุยกับพี่แพทย์ มานะเขียนข้อมูลให้ได้มากที่สุด
เวลานี้พวกเราก็ได้คุยกับผู้ร้ายแล้วเค้าก็พูดว่าสักครู่จะมีคนติดต่อเรามา ซึ่งเราก็พยายามเช็กว่าเค้าพูดอังกฤษได้ได้ชำนาญไหม และเค้าบอกว่าเค้าไม่สามารถพูดได้ ซึ่งก็เลยตระเตรียมล่ามภาษาฝรั่งเศสเลยได้น้องชายช่วยคุยว่าจะส่งตัวยังไงรวมทั้งให้ทำอะไรที่อยู่ในเวลานี้เลยมีการพูดจากับฆาตกรเลย บรรยากาศตอนนั้นเค้าคุยกับพวกเราเสมือนสหาย เราก็เพียรพยายามเอาอย่างที่เค้าบอกหมดเลย โดยมีการสนทนาต่อรองซึ่งมีการเรียกเงิน แต่ขอไม่กล่าวว่าเป็นจำนวนเงินมากแค่ไหน
หมอสอง : ระหว่างที่พวกเราอยู่ตรงนั้นพวกเราก็บากบั่นคุยกับเขาดีๆจนตราบเท่าเค้ายอมพวกเราใช้โทรศัพท์เพื่อจะได้ติดต่อเครือญาติ วันนั้นเป็นวันที่ปลดล็อกเรามากที่สุดขอรับ ผมกลุ้มใจเรื่องคุณแม่มาก ก็เลยโทรหาแม่เพื่อให้คุณแม่หาเบอร์เฟรนส์ฟราย และให้เขาประสานต่อ ซึ่งก็จำต้องขอบพระคุณเขาและก็ขอบคุณพี่ชายน้องชายขอบคุณม่าม้าที่พากเพียรช่วยกันสำหรับในการเอาตัวผมกลับขึ้นมา
ตอนนั้นเราก็พากเพียรเอาอย่างทุกขั้นตอนให้ได้มากที่สุด อุตสาหะเซฟตัวเองให้ได้มากที่สุด รวมทั้งคืนนั้นก็จะเป็นวันที่เราจะได้ปล่อยตัวปล่อยใจในใจก็แอบรู้สึกว่าเค้าจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวเราจริงไหมหรือจะพาขี่รถจักรยานยนต์ไปยิงตรงไหนไหม แต่ด้วยการพูดคุยพวกเราก็ยังสร้างความสัมพันธ์ที่ดีรวมทั้งแอบสังเกตใบหน้าเขาเวลาที่เค้ายิ้มกับเราเค้าก็ล้อเลียนเสียงแม่ มันทำให้ดูทราบว่าไม่น่ามีอะไรและไม่ฆ่าพวกเรา




My Website: https://thaiidolpic.com/tag/%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A7-%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%94%E0%B8%87%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%86/