Notes

โหนกระแส ลักพาตัว “แพทย์สอง” เรียกค่าไถ่เกือบจะสังหารไม่รอด l EP.1318 l 27 เดือนตุลาคม65 l#โหนกระแส

โหนกระแส โหนกระแส youtube วันนี้ โหนกระแสย้อนไป โหนกระแส facebook มองโหนกระแส เพจโหนกระแส โหนกระแส youtube
โหนกระแสหมอสอง เล่าเรื่องราวถูกลักพาตัวเรียกค่าไถ่ที่ประเทศมาลย์ จนกระทั่งเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด เปิดเผยหนีเสือออกมาได้ แต่ดันปะตะไข้ – โชคดีได้ เฟร้นช์ฟราย แฟนสาวเป็นคีย์แมนสำคัญช่วยกลับมา จากในกรณีที่ นพ.นพรัตน์ รัตนวราห หรือ แพทย์สอง ถูกลักพาตัวที่ประเทศบุษบา นานถึง 25 วัน ภาวะถูกล่ามโซ่ กระทั่งเจ้าตัวรู้สึกว่าจะไม่รอดชีวิตกลับมาแล้ว โหนกระแส youtube วันนี้ในที่สุดได้รับการเกื้อกูลจนเดินทางกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อวันที่ 25 เดือนตุลาคม 2565 ปัจจุบัน (27 ตุลาคม 2565) หมอสอง และก็แฟนสาวคนรายงานข่าวมีชื่อ เฟร้นช์ฟราย รินทร์ณฐา ได้มาร่วมเล่าประสบการณ์นี้ในรายการ โหนกระแส โดยหมอสอง เล่าว่า ตนมีเป้าหมายจะท่องเที่ยวให้ครบทุกประเทศทั่วโลก ซึ่งกลุ่มประเทศทั้ง 9 ประเทศที่ตนไปในทริปนี้ เป็นประเทศท้ายๆในลิสต์แล้ว ไปตั้งแต่วันที่ 12 กันยายน ที่ผ่านมา เที่ยวไปแล้วราว 10 กว่าวันก่อนจะเกิดเหตุ
วันที่เกิดเหตุเกิดอะไรขึ้น วันที่ 28 ก.ย. จะเดินทางข้ามแดนจากประเทศบูร์กินาฟาโซ ผ่านไปยังประเทศบุปผา เดินทางโดยรถยนต์ บนรถยนต์มีกัน 3 คน เป็นตน คนขับรถ และก็ไกด์ ชาวบูร์กินาฟาโซ ระหว่างเดินทางตนหลับ แต่ว่ายังไม่ทันกำลังจะถึงจุดเช็กพอยต์ข้ามเขตแดน ก็สะดุ้งตื่นด้วยเหตุว่าได้ยินเสียงปืน เห็นฝูงคนมาล้อม มีอาวุธปืน เพียงพอหนีจากกรุ๊ปแรกมาได้ ก็มาเจอกรุ๊ปที่สอง ซึ่งล้อมพวกตนไว้ แล้วกรูขึ้นมาบนรถ 5-6 คน จับผูกมือไขว้หลัง เอาผ้าปิดตา แล้วขับรถพาตัวไปไว้ในป่า
ตอนนั้นเขาพูดว่า เขาขอตรวจทานว่าตนใช่ผู้ที่พวกเขาตามหาไหม ถ้าเกิดไม่ใช่ก็จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไป ตนยังเบาใจมีความคิดว่าไม่นานก็คงถูกปล่อยตัวปล่อยใจ แต่ว่าในที่สุดเขาก็พาตนย้ายที่ไปหาหัวหน้าทีม ซึ่งอยู่อีกที่หนึ่ง นั่งรถเครื่องผ่านป่า ผ่านไร่ ผ่านภูเขา ราว 8 ชั่วโมง เส้นทางลึกและซับซ้อน กระทั่งตนจำทางไม่ได้ ไปถึงที่หมายประมาณตี 3 ถูกทำร้ายร่างกายหรือไม่
ตลอดเวลาที่ถูกจับกุม กลุ่มคนร้ายไม่ได้พูดจากระโชกกระชาก มิได้ปองร้าย ตนติดต่อสื่อสารโดยพูดอังกฤษได้กับไกด์ แล้วไกด์จะไปแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสคุยกับฆาตกรอีกครั้ง ในขณะนั้นไม่ทราบว่าจะเจอชะตาชีวิตอะไรบ้าง เป็นห่วงม่าม้าเลยตัดสินใจหนีออกมาตอนเช้ามืดของพรุ่งนี้ พอเพียงหนีออกมาได้ไกล จนเวลาบ่ายๆเย็นๆตนไปขอร้องจากคนแถวนั้น แต่ว่าในที่สุดเขาเป็นพวกเดียวกันหมด เขาก็เลยโทร. ตามคนมาจับตัวกลับไป แล้วถูกล่ามตรวนข้อเท้า ใส่กุญแจมือ ตนไม่รู้เรื่องว่าคนร้ายเป็นกลุ่มไหน อยากได้อะไร เขาพยายามให้ความมุ่งหวังเราทุกๆวันว่าถ้าเกิดไม่ใช่ผู้ที่ต้องการก็จะปล่อยไป แต่ว่าก็ผ่านไปนับเป็นเวลาหลายวันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เฟร้นช์ฟราย รินทร์ณฐา กุญแจสำคัญที่ช่วยเหลือเสร็จโดยเฟร้นช์ฟราย ผู้ประกาศข่าวสาว และแฟนสาวของหมอสอง เล่าว่า ไม่ได้มีการติดต่อกับแพทย์สอง หายไปเลยแบบไร้ร่องรอย 1 วัน ทั้งๆที่ปกติเขาจะติดต่อมาตลอด โหนกระแสย้อนหลังจนถึงขณะที่เขาจะต้องบินถัดไปอีกประเทศ ก็ยังไม่ติดต่อมาจึงแน่ใจว่ามีเรื่องมีราวไม่ปกติแน่นอนจนถึงไปเช็กว่ามีชื่อเขาขึ้นเครื่องไปต่อประเทศต่อไปหรือเปล่า ก็ไม่มี ในขณะนั้นรู้สึกว่าเขาบางทีก็อาจจะเกิดอุบัติเหตุ จึงติดต่อบริษัททัวร์ให้ช่วยตามหา ตลอดระยะเวลา 20 กว่าวันทรมานมากมาย เพียรพยายามหาข้อมูล ตรวจตราอีกทั้งเรื่องอุบัติเหตุ ข้อมูลการรักษาตัวในโรงหมอ การเช็กอินรีสอร์ท ก็ไม่พบข้อมูลเลย มีการแจ้งหน่วยงานต่างๆแม้กระนั้นก็ราวกับคลำทางในความมืดดำ เพราะเหตุว่าพวกเราไม่เคยรู้อะไรเลยว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น

ตราบจนกระทั่งวันที่ 18 เดือนตุลาคม เข้าอาทิตย์ที่ 3 ที่แพทย์สองหายไป มีโทรศัพท์เข้ามากลางดึก เป็นหมอสองที่ติดต่อมา ซึ่งแพทย์พยายามเจรจากับผู้ร้ายมาตลอดหลายวัน จนถึงเขายินยอมให้โทรศัพท์ติดต่อเครือญาติ จึงตัดสินใจโทร. ขอเบอร์เฟร้นช์ฟรายจากม่าม้า แล้วให้เฟร้นช์ฟรายเป็นคนช่วยประสานงาน เจรจาต่อรองกับกลุ่มคนร้าย นัดหมายประเด็นการส่งตัวกลับ ซึ่งฆาตกรเรียกเงินปริมาณหนึ่ง ซึ่งขอไม่เปิดเผยว่าเป็นปริมาณมากแค่ไหน กระทั่งมีการติดต่อประสานงานชำระเงินค่าไถ่ แล้วได้ส่งตัวหมอสองกลับมาท้ายที่สุด
ต้นสายปลายเหตุที่จำต้องเก็บเรื่อง แพทย์สอง ถูกลักพาตัว เป็นความลับเฟร้นช์ฟราย เผยว่าความลำบากหนึ่งเป็นจะต้องเก็บทุกๆอย่างเป็นความลับ ถ้าเรื่องเป็นข่าวดัง ฆาตกรทราบว่าหมอสองเป็นที่รู้จัก ก็บางทีอาจจะมิได้กลับมา หรือบางทีก็อาจจะโดนจับตัวไว้เป็นระยะเวลาที่นานเกินกว่านั้น ซึ่งในประเด็นนี้เฟร้นช์ฟรายสามารถรับมือ และก็ขจัดปัญหาต่างๆกระทั่งผ่านไปได้ด้วยดี แพทย์สอง ยังพูดว่า ข้างหลังกลับมาต้องขอกราบขอบคุณทุกๆท่าน ทุกๆหน่วยงานที่ช่วยประสานงาน ช่วยเหลือให้กลับมาได้โดยสวัสดิภาพ ตอนที่อยู่ในนั้นเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสมากมาย กว่าจะผ่านทุกวันไปช้านาน จำเป็นต้องสวดมนต์ นั่งสมาธิให้หัวใจสงบ เพราะเหตุว่ามีความรู้สึกว่าบางทีอาจจะถูกยิงตายเมื่อไรก็ได้ การลักพาตัวเสมือนเป็นเรื่องไกลตัว แม้กระนั้นพอเพียงมันเกิดขึ้นแล้วถึงได้ทราบว่ามันเกิดขึ้นเมื่อใดก็ได้ สำหรับคนที่ชอบท่องเที่ยวประเทศหลายประเทศควรจะหลีกเลี่ยงด้วยเหตุผลเรื่องความปลอดภัย เรื่องนี้ทำให้ตนทราบอย่างหนึ่ง เป็นทุกลมหายใจที่ยังมีชีวิตมันมีค่า ควรรักแล้วก็ปฏิบัติดีกับครอบครัว คนใกล้ตัว ไม่ต้องรอให้เกิดเหตุการณ์แบบตนถึงจะเห็นคุณค่าของสิ่งเหล่านี้
เดินทางกลับมาถึงเมืองไทยเป็นที่เป็นระเบียบแล้ว สำหรับ แพทย์สอง นพ.เนาวรัตน์ รัตนวราห ล่าสุดวันนี้ (27 ต.ค. 2565) ได้ออกมาเปิดใจเป็นครั้งแรก ในรายการโหนกระแส ภายหลังที่เจ้าตัวเดินทางไปท่องเที่ยวต่างบ้านต่างเมือง โหนกระแส facebookรวมทั้งถูกลักพาตัวไป 25 วัน ต้องอยู่ในภาวะสุดทุกข์ยากลำบาก ซึ่งมาพร้อมกับ เฟรนส์ฟราย มั่งคั่งพ่อ แฟนสาวคนคุ้นเคย ที่มีส่วนช่วยเหลือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หมอสอง : ปรารถนาออกมาเล่าเพื่อเป็นแบบอย่างสอนใจ ซึ่งก็สามารถเราได้เป็นบางข้อมูล สำหรับทริปนี้ผม ไปกับบริษัททัวร์ที่ถูก ซึ่งไปบ่อยๆแล้วก็เชื่อใจมาก พวกเราไปมาหลายทริปแล้วซึ่งทุกคราวผมจะย้ำเรื่องความปลอดภัย เริ่มจากรัฐอิสลามอัฟกานิสถาน 12 ก.ย. 65 ตั้งมั่นไปทั้งสิ้น 9 ประเทศ ภายใน 3 สัปดาห์
ถามคำถามว่าเพราะเหตุใดจำต้องไป จุดหมายของเราคือต้องการไปท่องเที่ยวให้ครบทุกประเทศในโลก ซึ่งไปมาแล้ว 190 ประเทศ ซึ่งเหลืออีกราวๆ 10 ประเทศที่ยังไม่ได้ไป แล้วก็ในคลิปที่เราทำก็จะมีประเทศแปลกๆที่ใครอีกหลายๆคนไม่รู้อย่างต่ำก็เป็นการให้ข้อมูลในการท่องเที่ยวกับคนอีกหลายๆคน ซึ่งทริปนี้ออกจะมีอุปสรรคในเรื่องเดินทาง ตอนที่กำลังเดินทางไปสู่ประเทศมาลย์ ซึ่งผมเองเราไม่สามารถที่จะกำหนดได้วัดตรงไหนกันแน่ เนื่องจากว่าในตอนนั้นพวกเราหลับ คนทั้งหมดทั้งปวงในรถเป็นคนประเทศบูร์กินาฟาโซ จากการสัมภาษณ์วันนี้จะเห็นว่าผมยิ้มเมื่อก่อนหน้านี้ผมร้องไห้วันแล้ววันเล่าเลยเนื่องจากความรู้สึกที่ได้มองเห็นหน้าพี่น้องได้มองเห็นคน ก็ได้กลับมาดำเนินชีวิตปกติ ซึ่งคิดว่าหลังจากนี้จะเดินทางไปเจอจิตแพทย์เพื่อเช็กร่างกาย
กลับมาที่เรื่องราวที่พบ วันที่ 28 เดือนกันยายน 65 ในขณะที่หลับอยู่แล้วได้ยินเสียงปืนดังมากมาย รวมทั้งมีคนมาจ่อปืนที่เรา 5-6 คน ตอนนั้นเป็นตกใจมากมาย ตื่นเต้นและราวกับในหนังเลย พอมีปืนเขาก็วิ่งเข้ามาแต่ผมฟังไม่รู้เรื่องเพราะเป็นภาษาพื้นเมืองของเค้ารวมทั้งไกด์ก็บอกให้เรานั่งคุกเข่าแล้วก็เอามือประสานท้ายทอยเขาก็เข้ามาจับกุมตัวและก็ผูกตาไม่ให้เราเห็นรวมทั้งเอามือผูกเชือก หลังจากนั้นก็อุตสาหะดันเราขึ้นรถ ซึ่งผมก็ไม่รู้แล้วไปไหนมารู้อีกทีตอนเปิดตาสภาพแวดล้อมเป็นป่า เค้าก็ขอเก็บโทรศัพท์แล้วก็ทรัพย์สินของพวกเราไปทั้งสิ้นให้พวกเราไปนั่งใต้ต้นไม้และพูดคุย

ข้อมูลที่เค้าแจ้งเข้ามาบอกว่าแค่ตรวจเฉยๆถ้าหากคุณไม่ใช่ผู้ที่พวกเราค้นหาก็จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไป พวกเราก็มีหวังที่กำลังจะได้ออกเพราะเหตุว่าเป็นห่วงทางบ้านมาก ซึ่งก็ไม่รู้เคราะห์กรรมตนเองว่าจะเอาคอยไปฆ่าหรือไปทำอะไร ตราบจนกระทั่งมืดเค้า มองโหนกระแสก็พาพวกเราเดินทางไกลด้วยจักรยานยนต์ราวๆ 3-4 คัน ตลอดระยะเวลาผมมีความรู้สึกว่าถ้าหากมีจังหวะในนี้ได้ผมก็จะหนีเข้าป่าให้มันเล็ดลอดจากที่ตรงนั้น ซึ่งตอนที่กำลังขับรถไปผมจำทางไม่ได้แม้กระนั้นทราบว่ามันลึกมากมายใช้เวลา 8 ชั่วโมง พอเพียงเข้าไปถึงภายในพวกเราก็เข้าใจดีแล้วว่ามันไม่ได้แล้วพวกเราก็ต้องตามน้ำไป และก็เค้าพาพวกเราไปจุดจุดหนึ่ง รอบๆรอบฯลฯไม้เป็นป่าและก็มีบ้านดิน เค้าก็เอาพวกเราไปพักตรงนั้น ซึ่งเราก็รู้แล้วว่าถูกลักพาตัวแต่ว่าไม่รู้จักว่าจะเอาเราไปทำอะไรและเป็นคนกลุ่มไหน
ถามว่าดูแลพวกเราดีไหม เค้าไม่ได้กระแทกเสียง มิได้ปองร้ายพวกเราเค้าคุยดีทุกๆอย่าง สำหรับคนใดกันแน่ที่พูดภาษาประเทศฝรั่งเศสได้เขาก็จะติดต่อ ซึ่งพวกเราก็จะใช้ภาษาอังกฤษคุยกับไกด์ ขณะนั้นอึดอัดมากมายที่คุยกับคนใดกันมิได้เลย ถามว่ามันทุกข์ยากลำบากไหมทุกข์ยากลำบากสุดๆเริ่มเขาก็เอาเราไปไว้เฉยๆแต่ผมก็กลัวมากมายด้วยเหตุว่าไม่เคยทราบว่าเป็นใครกันแน่และจะฆ่าพวกเราไหม สรุปเช้าพรุ่งนี้ผมก็ตกลงใจหลบซ่อนออกมาผู้เดียว และพากเพียรจะหนีไปให้ไกลมากที่สุด แต่พ่อหนีไปได้ 8 กิโลเมตรเค้าก็มาจับผมได้อีกทีนึง แต่ว่าก็หนีไปไม่รอดเนื่องจากคนละแวกนั้นเป็นพวกเดียวกันหมด พอกลับไปอีกรอบเขาก็เอาตรวนมาใส่เท้าเราและก็ใส่กุญแจมือในคืนแรก
ตอนอยู่ในนั้นผมเครียดมาก ซึ่งก็จะมีถุงเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเป็นถุงพลาสติกปกติ และผมก็จะมียาดม ปลอกแขนก็คือพวกเราจะต้องใส่เพราะยุงกัดเต็มแขน รวมทั้งส้อมที่เอาไว้รับประทานข้าว ครั้งคราวเค้าไม่มีน้ำให้กินเราก็ดื่มน้ำบ่อซึ่งมีกลิ่นน้ำมันด้วย ค่อนข้างจะทรมาน เฟรนส์ฟราย : วันนั้นที่พี่เขาไปยังประเทศบุษบาเขาก็บอกเราว่าเดี๋ยวมันจะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์นะ ซึ่งเราก็รู้สึกว่าสักครู่ประมาณอีก 8 ชั่วโมงประเดี๋ยวพี่เค้าอาจจะติดต่อกลับมา ปรากฏว่าพี่เค้าหายพวกเราก็เลยประหลาดใจ เลยตกลงใจไปเช็กว่ามีชื่อพี่แพทย์ตระเตรียมบินกลับหรือเปล่า ก็คือว่าไม่มีรายชื่อมีเช็กอิน ก็บากบั่นมีความรู้สึกว่าหนักสุดเวลานี้คืออุบัติเหตุ เลยบากบั่นติดต่อแล้วก็เช็กทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง พากเพียรทำอะไรก็ได้ที่ช่วยพี่เขา หรือให้เรารู้ดีว่าพี่เค้าไม่มีอันตรายดีแต่ก็ไม่รู้จักว่าเป็นอย่างไร ในที่สุด 28 วันที่ผ่านมารู้สึกทรมานมากมายไม่เคยทราบว่าพี่เค้าจะอยู่จะรับประทานยังไง พ่อไปดูว่าอุบัติเหตุไม่มีก็บางครั้งอาจจะคือเรื่องของการล่องหนไปหรือเปล่า เพราะเหตุใดถึงล่องหนไป แม้กระนั้นทีแรกเราไม่ได้นึกถึงข้อความสำคัญว่าถูกลักพาตัว ในตอนนั้นก็แจ้งตำรวจพยายามทำทุกขั้นตอน
โหนกระแส
สุดท้ายมารู้ว่าเป็นหลักฐานแวดล้อมที่ลงไปพื้นที่ไม่มีอุบัติเหตุ เพจโหนกระแสซึ่งขณะนั้นเราอยู่ประเทศไทยก็มีทางเดียวที่เราต้องเชื่อไกด์ในเวลานี้ทำอะไรมิได้ซึ่งคนรอมันทรมานมากมายพวกเราก็มีความหวังแต่ละวันที่เขาจำเป็นต้องกลับมา พากเพียรไปขอคำแนะนำผู้ทรงความรู้ว่าหากกรณีอย่างนี้พวกเราควรจะทำอะไรได้บ้าง มาถึงอาทิตย์ที่ 3 ที่พี่เค้าหายตัวไปเราก็อุตสาหะติดโทรศัพท์ไปกับมือตลอดเผื่อเค้าติดต่อกลับมา แล้วเค้าติดต่อมาช่วงค่ำราวๆตี 3 และก็พวกเราก็ได้คุยกับพี่หมอ เพียรพยายามจดข้อมูลให้ได้มากที่สุด
ในตอนนั้นเราก็ได้คุยกับผู้ร้ายแล้วเค้าก็กล่าวว่าสักครู่จะมีคนติดต่อเรามา ซึ่งพวกเราก็พยายามเช็กว่าเค้าพูดภาษาอังกฤษได้ชำนาญไหม และเค้าพูดว่าเค้าพูดไม่ได้ ซึ่งก็เลยเตรียมล่ามภาษาประเทศฝรั่งเศสเลยได้น้องชายช่วยคุยว่าจะส่งตัวอย่างไรและก็ให้ทำอะไรบ้างในในขณะนั้นเลยมีการเจรจากับผู้ร้ายเลย บรรยากาศขณะนั้นเค้าคุยกับเราราวกับเพื่อนพ้อง พวกเราก็เพียรพยายามทำตามอย่างที่เค้าบอกหมดเลย โดยมีการสนทนาต่อรองซึ่งมีการเรียกเงิน แต่ว่าขอไม่บอกว่าเป็นจำนวนเงินเยอะแค่ไหน
หมอสอง : ระหว่างที่เราอยู่ตรงนั้นพวกเราก็เพียรพยายามคุยกับเขาดีๆจนกระทั่งเค้ายอมให้พวกเราใช้โทรศัพท์เพื่อที่จะได้ติดต่อญาติ วันนั้นเป็นวันที่ปลดล็อกพวกเราเยอะที่สุดขอรับ ผมตื่นตระหนกเรื่องแม่มาก ก็เลยโทรศัพท์หาคุณแม่เพื่อให้แม่หาเบอร์เฟรนส์ฟราย แล้วก็ให้เขาประสานต่อ ซึ่งก็จะต้องขอบพระคุณเขาและขอบคุณพี่ชายน้องชายขอบคุณม่าม้าที่พากเพียรช่วยกันสำหรับในการเอาตัวผมกลับขึ้นมา
ตอนนั้นพวกเราก็บากบั่นประพฤติตามทุกขั้นตอนให้ได้มากที่สุด พากเพียรเซฟตนเองให้ได้มากที่สุด และคืนนั้นก็จะเป็นวันที่เราจะได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวในใจก็แอบมีความคิดว่าเค้าจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวเราจริงไหมหรือจะพาขี่รถจักรยานยนต์ไปยิงตรงไหนไหม แต่ว่าด้วยการเสวนาพวกเราก็ยังสร้างความสัมพันธ์ที่ดีแล้วก็แอบดูบริเวณใบหน้าเขาในช่วงเวลาที่เค้ายิ้มกับพวกเราเค้าก็ล้อเลียนเสียงม่าม้า มันทำให้ดูรู้ว่าไม่น่ามีอะไรและไม่ฆ่าพวกเรา



My Website: https://thaiidolpic.com/tag/%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A7-%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%94%E0%B8%87%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%86/