Notes

Çok mu yordum? Çok mu kırdım? Çok mu kızdırdım?
Hayallerime sığınmaktan başka ne yaptım söylesene? Yalnız kaldığımda, kırıldığımda, kızdığımda, nefret ettiğimde her seferinde kendimi Hayallere bıraktım. Hayallere sığındım.
Sen peki? Sen hiç yalnız kaldın mı? Umursanmadığın gün oldu mu? Nefret edildi mi senden? Nefret ettin mi kendinden? Her yazdığında kendine kızıp, insanlara kızıp yok ettin mi yazdıklarını? Her seferinde gülmekten bile korktun mu? Sen üzülürken diğer insanların gülümsemesi kırdı mı seni? Paramparça ettiler mi kalbini? Ailen tarafından dışlandın mı hiç? Sevdiğin için ağladın mı? Kaybetmekten korktun mu ölesiye? Ölümü hissettin mi? Gecelerde kaybolmak istedin mi? Hayallere kapılıp yanlış yaptın mı? Yaşatmak istedin mi aynı bedende iki kişiyi? Karşındakinin ne hissettiğini anlamamasına üzüldün mü? Yalnız bırakıldığın için sığındın mı hayallere? Korktuğun için kaybettin mi birini? Söyleyemediğin için ezildin mi hiç? Kendin olmaktan bıktın mı hiç? Kendin olmaktan nefret ettin mi?
Peki, sen hiç düşündün mü kızmadan önce; o Hayaller kurarken, o Hayalini yaşatırken ve ben ona inanırken, güvenirken. O gülümsemesi hiç bitmeyen insan neden bu hale düştü diye?
Yalnız bıraktığınız için mi? İnsanları anlamadığınız için mi ben kendimi yok ettim ve başka birini yaşattım kendimde.
Evet. Tam da öyle oldu. Ben yalnız kaldım, dışlandım, korktum, kırıldım, kızdım, nefret ettim. En sonunda Hayallere sığındım. Daha çok, daha çok sığındım Hayallere. Yalnızlığımı giderebilmek adına. Sonra birini Hayal ettim. Muhteşem, umursamaz, masum ve saf birini. Sonra yaşatmak istedim. İmkan yaratıldı sanki. Yararlandım ben de. Yaşattım onu. Sonunda ne olacağını bilmeden, düşünmeden. Çünkü o kadar dalmıştım ki Hayallere. Sanki onu yaşattığımda, bu koca bir yalan bile olsa, Hayal bile olsa, gerçekten olmasa bile bir şekilde sürdürecektim. Çünkü o kadar çoktu ki yalnızlık. Sadece benim hissettiğim yalnızlık sanki... Sonra bir yerde gerçekten bitti. O da ben de.
O gerçek değildi. Onun için tamamen bitti. Ben tekrar var olmak için çabaladım. Hayalleri biraz olsun bıraktım. İnsanlara açıklamaya çalıştım. Açıkladım. Bazen kaybettim, bazen kazandım. Bazen cevap alamadım. Bunu yaparken daha çok çökmüşüm ben. Daha çok bitmişim meğer. Hiç hissedemiyorum artık sanki. Bazen bir titreme geliyor. Ağlayacak gibi oluyorum. Çok kısa bir an. Çok kısa bir an bütün hayatım, yanlışlarım gözümün önünden geçiyor. Sonra düşünceler, kelimeler, bir sürü yüz geçiyor. Kafam tamamen doluyor. Kendi kendime soru soruyorum. Onları cevaplıyorum kendi kendime. Bu sefer bütün ihtimalleri düşünerek cevaplıyorum.
Artık hayallerimi gizliyorum. Yazdıklarımı anında yok ediyorum. Çünkü onlar da gidiyor. Aklımda dolanıyorlar. Sonra yok oluyorlar. Tamamen. Onlar da sadece istediklerinde geliyorlar. Ve onlar beni eskiye çekmek için var gibi. Sanki tekrar yok etmek için gelip, gidiyorlar. Daha çok yalnız bırakmak için. Onun için onları yazdığım için kızıyorum kendime. Onun için nefret ederek yok ediyorum. Yakarken, yırtarken artık zorlanmıyorum. Sonunda pişman olmuyorum. Çünkü artık ne hata yapmak istiyorum ne de kendimden nefret etmek istiyorum.
İnsanları üzmek istemiyorum. Kötü biri olarak anılmak istemiyorum.
Siz bunları ayrıntılı bir şekilde düşünmediniz, düşünmezsiniz çünkü önemsiz. İnsanlar sadece birbirlerini sevdiklerini söylerler. Uzun uzun yazarlar birbirleri için. Uzun uzun konuşurlar. Duygularını önemsemezler, düşünmezler. İncelemezler. Merak etmezler. Özür dilerim, Sadece bazı insanlar olacaktı.
Evet, bazı insanlar böyle. Umursamaz.
Ben öyle olmak istemiyorum.
Hayalleri istemiyorum.
Eskiyi istemiyorum.
Açıklama yapmak istemiyorum.
Nefret etmek istemiyorum.
ARTIK KAYBETMEK İSTEMİYORUM.
Anlamıyorsunuz bunu ama. Çünkü ben hata yaptım. Bir geçmişim var bunu yüzüme çarpabilirsiniz. Siz haklısınız. Ben hâlâ hata yapan, bir şeylere kalkışan ve bu şeylere kalkışırken ileriyi düşünmeyen küçük kız değilim.
Dikkat edin. Küçük kızım hala ama o hataları yapan küçük kız değilim.
Anlayın beni lütfen.
Selin demeyin artık çünkü boğuluyorum. Yalnızken bile boğuluyorum artık.
Daha fazla kırılıyorum. Daha fazla yok oluyorum.
Bitiyorum yine.
Bunu istemiyorum. Kendi hayatımı ve kendi sayfamı istiyorum.
Şimdi yazıyorum ve yine bunun sonu gelmiyor. Bir son veremiyorum düşüncelere. Yazılacaklara.
Lütfen bana geçmişimle gelmeyin lütfen.