Notes

Sayın Nükleer’ciğim;

Sözlerime nereden veya nasıl başlayacağımı bilemeyerek giriş yapıyorum. (Ve yaptım.) Seninle tanışalı fazla bir zaman olmadı aslında. Yeni tanıştık sayılır ama sanki, ne bileyim seni uzun zamandır tanıyor gibiyim. Birden aramızda öyle bir samimiyet oldu. Sanki yıllardır görüşüyoruz. Sanki aramızda öyle bir ilişki var. Birden yakın hissettim kendimi sana. (Tamam, şımarma hemen.) Neyse işte, sonra bana iyi gelmeye başladın. Çok iyi… Uzun yazmalarını sevdim. Hâlâ da seviyorum. Okumayı da seviyorum. Sen yaz, ben okuyayım. O derece yani… Samimisin, içtensin, sıcaksın. (Biraz da hastasın. :/) Biraz da benim gibi delisin galiba. =)

İyi birisin dedin, anladım ama anlamadığım bir başka nokta da, “İnsanı deli edecek kadar…” sözü oldu. Bunu henüz çözemedim. :) Her neyse. Sen de bağımlılık yaptın galiba bende. :) (Şimdi gelecek, galiba’ya takılacak. :D Takıl bakalım ama düşme. Silmiyorum, kalsın orada. :D HIH.)

Seninle samimi olduğumuzu söylemiştim. Yakın olduğumuzu vs. Acaba diğer kişilere karşı nasılsın? Onlara da bu kadar yakın mısın? Eğer bu samimiyeti gösteriyorsan, başkaları tarafından da sevilmen, çok sevilmen normal. (Acaba buradan seni sevdiğim anlamı çıkıyor mu? Merak edebilirsin. :D) Ama bunun kötü bir yanı da var. Eğer insanları iyi tanımadan fazla samimiyet kurarsan, sonrasında canın yanabilir. Üzülebilirsin. Bu konuda da dikkat etmelisin. (Benim başıma gelmişti böyle olaylar. Neyse….)

Daha önce sorduğum soruların cevaplarını sabırsızlıkla bekliyorum.
Sevgiler, İrem’cim.