Notes

Limang taong naging alipin ng sariling ilusyon. nabulag at di na ulit naimulat ang mga mata. Natisod sa sariling mga paa. Susubukang di ka titigan sa mga mata. Makakatulog na ba ng mahimbing? pag di na iisipin kung paano malalaman ang sagot kahit ang tanong ay di sabihin?. Pagod na rin na magtasa, at magbura. Iguguhit ang iyong larawan sa papel na hinugot lang sa bulsa. paulit ulit nalang palang tumatakbo sa loop na kahugis ng iyong mata. pudpod na ang lapis pero sa wakas tapos na. di ko nagamit yung pambura nalimutan din na may kape palang itinimpla, malamig na.

For five years, I was enslaved by my own illusion. I became blinded and could no longer open my eyes. I stumbled upon my own feet, attempting to avoid meeting your gaze. Will I be able to sleep peacefully? If I stop pondering how to discover the answer even when the question remains unspoken? I am exhausted from assessing and erasing. I will draw the image on a piece of paper I pulled from my pocket. It seems I've been running in a loop that resembles the shape of your eyes. The pencil is worn out, but at last, it is complete. I didn't use the eraser, and I also forgot that I had brewed a cup of coffee, now grown cold.