Notes

Błądząc po bezdrożach, młodzieńcowi w końcu udało się odnaleźć coś co miało jako tako ręce i nogi. Trafił na pewne obozowisko, co zresztą nie było takim najgorszym wyjściem. Nic nie zasłaniało pola widzenia chłopakowi, mógł on swobodnie się poruszać, a to na ten moment liczyło się najbardziej. Niestety, chyba trafił w to miejsce, o nieodpowiednim czasie. Po jakimś czasie, dotarł do pewnego obozu, o którego istnieniu miał nie wiedzieć, no ale mówi się trudno. Skoro już los go tutaj przywiał, to raczej nie będzie miał zamiaru stąd uciec. Taka jest natura rodu Kaguya. Czarnowłosy postanowił zorientować się co tutaj się odprawia. Może spotka go coś miłego, a może wręcz przeciwnie? Wszystkiego przekonamy się już niedługo. Chudzinka wpadł akurat sekundę przed tym, gdy ktoś rozpoczął rozmowę. Nie wchodził w głąb obozu, odnalazł sobie kryjówkę w zaroślach, gdzie też ukrył się przed wzrokiem osób dotychczas przebywających na tym terenie. Mógł dowiedzieć się nieco ciekawych informacji, co nie było takie złe.
Gdy chłopak dotarł do tego miejsca, jakiś miecz został rzucony, ktoś na kogoś spojrzał, działo się tutaj wiele. Jak w brazylijskiej telenoweli. Chłopak dojrzał naostrzoną kość, która leżała w trawie. W jego głowie przeszła myśl, czy przypadkiem któryś z nich to nie jego rodak. Zdziwił się tylko wtedy, gdy zobaczył, że broń owinięta była jakimś stalowym drutem. Tylko po co ktoś miałby bezcześcić legendarną broń rodu Kaguya? Burza mózgów... Może był to tylko dodatek, dzięki któremu walczący tą bronią, mógł używać technik Raitonu równocześnie władając swoją kościaną bronią. Chociaż, mogły to być tylko domysły. Nie wiadomo jak było w rzeczywistości. Pewien mężczyzna rozmawiał z dwójką innych, w okół gromadka bandytów, nie wyglądało to zbyt ciekawie. Zapewne lider zachowywał się spokojnie, aż zbyt spokojnie jak na sytuacje, w której znajdowały się osoby, które tam przesiadywały. Widać, że sytuacja była napięta, broń była rzucana, a także inne dziwne rzeczy działy się w tym właśnie miejscu. Jakiś ojciec, jakaś osada i ta zdenerwowana osoba właśnie użyła Kekkei Genkai rodu Kaguya. Czyżby jacyś uciekinierzy? Nastolatek nieco przeraził się widząc umiejętności Kaiena, lecz nie zaważyło to w żadnym stopniu na jego moralach. Nadal był pewny siebie, gdyby udało mu się coś zrobić z uciekinierami, mógłby zbić niezłą sławę u siebie w osadzie, chociaż kto to wie.
Pewna osoba, po prostu olbrzymi tyran, którego nie dało się nie zauważyć, była pierwszą osobą, która rzuciła się chłopcu w oczy. Po chwili obserwacji, można było wywnioskować, że nie był jakoś szczególnie zżyty z swoim o wiele mniejszym i najprawdopodobniej słabszym kompanem. Sojusznicy chcieli się zabijać, o co tutaj mogło do cholery chodzić? Olbrzym już nie wytrzymywał nerwowo, widać jak zmienia się nie do poznania, z "normalnego" człowieka w nienormalną bestię żądną krwi. Taka była właśnie natura rodu Kaguya. Jedynie nieliczni potrafili opanować swoje emocje. Nawet Sekki, po którym było gołym okiem widać, że jest narwany do walki, w rzeczywistości nie lubił zbytnio przemocy. Niby niepozorny, ale gotów do rozpętania piekła. Myśląc racjonalnie, jeśli chłoapk chciał zyskać w oczach lidera swojej wioski, a dwójka była skłócona, najlepiej będzie zaatakować tego najsłabszego, najmniejszego i najmniej rozruszanego osobnika, którym był białowłosy ninja. Od razu nie spodobał mu się jego wygląd i ten odcień włosów, który miała większość ninja. Przyczajony ninja przerzucił wzrokiem pomiędzy liderem grupy, a swoim kuzynkiem. Zaraz miało rozpętać się tutaj piekło, w którym Doukou nie miał się znaleźć. Kaien wydarł się na cały las, wymawiając nazwę rodzimej techniki Karamatsu no mai. Teraz chłopiec był pewien, że ninja jest nieźle wyszkolony, więc tymbardziej nie chciał wchodzić mu w drogę. Okrzyk nieco go przeraził, lecz bohater zachował zimną krew, aby zebrać tutaj krwawe żniwo. Gdy Kaien ruszył w kierunku lidera, chudzielec uznał, że będzie to znakomita okazja do załatwienia jego "sojusznika." Czekał cierpliwie ukrywając się w otaczającej go florze.
Yukiko spojrzał nieco zdziwiony na swojego towarzysza, a zaraz po tym uśmiechnął się dosyć szeroko. Co mogło być nie tak z tym facetem? Czemu zachowywał się tak jakby miał dziesięć osobowości w sobie i każda próbowała dojść do kontroli nad jego ciałem? Wyglądał niczym obłąkany, pobiegł bezsensownie przed siebie gdzie rozpoczął walkę z opryszkami. Oczywiście wykrzyknął nazwe swojej amatorskiej techniki, po której Sekki mógł uznać, że jego umiejętności nie są zbyt zaawansowane.
- Eh... Co za irytująca persona... - burknął pod nosem, mając na myśli nie kto innego, jak Yukiko.