Notes

nagsimula ang kwento sa isang mainit na halumigmig sa singapore, nakatingin si zheng nian sa isang lugar suot ang kanyang orange na helmet, iniisip kung gaano ito kainit at kung ilang palapag pa ang itatayo sa gusaling ito
pagdating niya sa singapore nagulat siya sa mainit na halumigmig ng bansa, dahil sa HUBEI ang hometown ng zheng nuin ay malamig ang klima,bago siya dumating sa singapore ay nakasuot siya ng patong-patong na damit.matapos isipin kung gaano ito kainit, tinanggal ni zheng nian ang kanyang puting tuwalya at ginising ito bilang tanda ng pagsuko dahil sa nakakapasong init.Ang init ng semento ay sobrang hindi kayang tiisin ng kanyang katawan. Lumutang ang kanyang alaala sa bigat ng kanyang buhay sa bawat palapag ng ginagawang gusali bago siya nawalan ng malay, bago tumama sa lupa ang kanyang bangkay. Hindi niya maintindihan ang kahangalan ng buhay—ang pag-iisip ng pagiging buhay sa gitna ng kamatayan.Ang singapore ay isang ligtas na bansa, may nagsabi kay zheng nian,Ang mga mapalad na makahanap ng trabaho ay umalis sa bayan patungo sa mas malaki at mas mayayamang lungsod kagaya niya.Iniisip niya na ang tanging paraan para mabuhay ang kanyang pamilya kung mag-abroad siya.pagkarating ni zheng nian sa airport ay nakarating na siya sa kanilang dormitoryo na iniisip kung paano siya nagpapatayo ng building para lang mabuhay ang kanyang pamilya, ilang mga gusali ang kailangan niyang itayo para makalaya sa ganitong uri ng buhay.sa mga huling oras niya ay iniisip lang niya ang pag-aalaga ng kanyang pamilya, tungkol sa kanyang anak kung ano ang magiging hitsura niya kung titingnan ba ng anak ang ina pagkatapos lumaki, matutuwa kaya sila?
Iniisip niya ang mukha ng kanyang asawa nang ibalita nito sa kanya na pupunta siya sa ibang bansa, kung paanong ang mukha nito ay puno ng pag-aalala.sa kanyang huling hininga, hindi siya nag-alala na hindi niya makita ang lungsod ng hardin, kahit ang gusaling hindi niya itinayo kahit ang kinabukasan ay nangangako siya na nag-aalala siya sa kanyang pamilya.