Notes

Amara Soleil
Rozen Archer

Scene 2

Amara's POV
Matagal tagal nadin kaming hindi nagkikita dahil sinusubukan kong ilayo ang sarili ko sakanya dahil baka sa paraan na iyon ay mawala ang nararamdaman ko sakanya.

Palagi kong sinasabi sa sarili ko na hindi pwedeng maging kami dahil parang magkapatid na kami, since her mother died nag silbing magulang niya narin ang mga magulang ko

"Ang gulo, ang gulo gulo" bulong ko sa hangin habang naka upo sa tabi ng puno malapit sa field namin

"ara?" Nagulat ako nang may marinig akong familiar na boses.

boses ng isang lalaki na kay tagal konang ninanasa.

"Amara ikaw nga!!" Napa tayo ako sa inuupuan ko nung nakita ko ang mukha niyang halos abot tenga ang ngiti

"Rozen? Ano ginagawa mo dito?" Tanong ko

"Dito ako nag enroll, hindi mo alam? Diba sabay panga tayong pumunta dito non, Sabagay hindi mo binabasa yung mga chats ko may problema ba? Okay kalang ba?" malungkot niyang sabi

I feel bad because why do we need to experience this things, why do i need to distance my self from him

because i want na mag fade yung feelings ko sakanya kasi baka kapag lumayo ako baka may mag bago sa nararamdaman ko

"Ahh hindi ano kaba sadyang naging busy lang ako lately and hindi ko narin nabubuksan yung mga socmeds ko" patawa kong sabi sakanya

Ang alam ko hindi siya rito mag-aaral sinabi niya sakit na hindi siya tutuloy dito

"Ohh okay i understand, buti naman at okay ka ang tagal na kitang hindi nakakamusta eh basta kapag may problems ka andito lang ako palagi, hindi ako mag sasawang makinig sa rants mo okay?" He said while sharing a cute smile on me and he also tap my head while saying it

Im so lucky to have him in my life simula bata kami siya ang kasama ko sa pag ayos ng mga problema ko. kahit kelan hindi siya nawala sa tabi ko kapag may problema ako, ni hindi ko makita yung future ko na wala siya sa tabi ko, lahat ng pangarap ko gusto ko kasama ko siya.

*Canteen area
Rozen POV

Im just staring at her habang kumakain siya ng ice cream, wala paring pag babago siya parin yung amara na nakilala ko simula bata kami ganon padin siya kumain makalat haha

Kumuha ako ng tissue para punasan yung labi niya hindi ko alam kung tama ba tong ginagawa ko dahil sanay nanaman kami sa isat we're comfortable with each other pero bkt ganito ang nararamdaman ko ngayon

It feels so akward

Bumibilis tibok ng puso ko

Amara's OPV
"Ang kalat mo parin kumain" sabay punas ni rozen ng tissue sa labi ko

Hindi ko alam kung ano mararamdaman ko, dapat normal lang to eh

My heart is racing like crazy, but why?

I began to stare deeply in his loving almond eyes habang pinupunasan niya ang labi ko

"Ayan maganda kana ulit" he said why giglling

"Wow ka so panget ako kanina?" -amara

"Maganda ka naman palagi" -Rozen

Ayan nanaman siya pinapabilis nanaman niya tibok ng puso ko, bkt ba kahit maliit na bagay lang gawin o sabihin niya sumasaya na agad mundo ko

I want to confess my feelings on him but im scared na baka dahil sa pag amin ko mawala siya sa buhay ko.

Rozen POV

Paano kaya ako aamin sakanya? Sa paanong paraan kaya? Ayokong mawala lahat ng pinag samahan namin dahil lang sa pag-amin ko ng nararamdaman ko pero kung hindi ko sasabihin sakanya to walang mangyayari

"Take the risk or loose the chance" pasigaw na sambit ni noah sakin

"Bro hindi ko talaga alam gagawin ko natatakot ako na baka mawala siya after kong umamin," sambit ko habang naka yuko at naka hawak sa ulo

"Bro its up to you, give your self a time to think" -Noah

Nawalana si mama, hindi kona kakayanin pa na mawala yung nag iisang babae sa buhay ko, yung babaeng una kong minahal at mamahalin ko hangang sa susunod na habang buhay.

*LIBRARY AREA
amara's POV

"Ano ba to ang taas naman" -amara

Nagulat ako nang biglang may kamay na humawak sa kamay ko na naka kapit sa libro

"Ako nanga, liit mo kasi" pangaasar ni rozen

Bumilis nanaman ang tibok ng puso ko....

Bakit nararamdaman ko nanaman ito??

Why is my heart racing this fast?

Tamana kaibigan molang siya.

----------------

Rozen POV

Nakita kong nag lalakad si amara papunta sa field, dun talaga siya tumatambay kaya iyon nadin ang nag silbing tambayan naming dalawa

"Tambay kananaman" pangasar ko sakanya

"Pake mo" masungit na sagot niya

"Sungit mo ah" -rozen

"Eme lng to naman, tara field tayo" -amara

Umupo na kami sa tabi ng puno at batong hagdan sa harap ng field namin, ito tlga yung nag silbing tambayan namin ni amara dahil sobrang sarap ng simoy nang hangin

"Amara" -rozen

"hmm?" -amara

"Paano pag sinabi kong mahal kita" nagulat din ako sa sinabi ko, alam kong hindi kona pwedeng bawiin pa iyon

"Shempre mahal moko magkaibigan tayo eh diba?" -amara

Amara's POV

"Paano pag sinabi kong mahal kita" -Rozen

Napatulala ako saglit, i dont know what to say tama bang sinasabi niya sakin to? o baka he just love me because im his friend? puro takot lang ang nararamdaman ko puro kaduwagan.

"Shempre mahal moko magkaibigan tayo eh diba?" Sabay ngiti na sambit ko
You sent
Really amara? ganon naba ako kaduwag para ipakita sakanyang mahal ko siya? ayokona maging mahina ang hirap hirap.


Rozen's POV

"Amara hindi lang dahil sa kaibigan kita o dahil sa simula bata pa tayo magkasama na tayo hindi yon" -rozen

"Mahal kita amara mahal kita dahil mahal kita, nakakatakot man na baka pag tapos ko ilabas tong nararamdaman ko baka bigla mo nalang ako hindi kausapin o baka hindi kana mag paramdam sakin"

May sasabihin sana siya sakin ngunit biglang umulan ng malakas kaya hindi ko siya marinig, wala rin kaming masisilungan dito puno lamang ang nag sisilbing harang upang hindi kami mabasa

Amara's POV

Is this true?

Is this real?

Oh thankyou god...

Yung lalaking kay tagal konang hinintay.

Yung lalaking minahal ko ng lubos.

Yung lalaking gusto ko makasama habang buhay.

Ay mapapasaakin na

"Mahal kita amara mahal kita dahil mahal kita, nakakatakot man na baka pag tapos ko ilabas tong nararamdaman ko baka bigla mo nalang ako hindi kausapin o baka hindi kana mag paramdam sakin" -Rozen

Hindi ko alam ang mararamdaman ko, gusto ko siyang yakapin, gusto kong umiyak sa harap niya and tell him na sobrang tagal kong hinintay to ang dami kong tiniis para sa araw na ito.

Siguro this is the right time para kami naman ang piliin ko

Ito narin ang panahon para alisin lahat ng takot sa buhay ko

At ito narin ang panahon para alisin ang "WHAT IF" sa mga linya ko

"Maha-" naputol ang sasabihin ko nang biglang umulan ng malakas halos wala kaming masilungan dahil malayo pa ang building namin

Hindi na ako nag alinlangan pa na isigaw sa harap niya na

"Mahal din kita rozen!!"

"Ha ano hindi kita marinig!!" Sigaw niya habang dalawa kaming basang basa sa ulan

"Ang sabi ko mahal kita" -amara

Bigla niya akong hinila sa field at naligo sa ulan na para bang mga bata

"Naalala mo to? diba gustong gusto mong sumasayaw tayo sa ulan noong mga bata pa tayo"

"Mahal kita amara, hindi ako mag sasawang sabihin sayo na mahal kita kahit posibleng mawala ako ako sa tabi mo palagi mong tatandaan na nagiisa kalang dito sa puso ko. mahal ko" sabay yakap niya saakin

Hindi ko na napigilan ang luha ko dahil pakiramdam ko, ako na ang pinaka swerte na babae sa mundo

He found parts of me I din't know and in him i found a love i no longer believed was real

Sana hindi kana mawala

Sana dito nalang tayo habang buhay.
You sent
-----------------------
After 2years

Rozen POV
How can i tell her na may sakit ako? How can i tell her na hindi na ako mag tatagal sa mundong ito

Naka tulala lang ako sa hangin habang nag iisip kung ano ba ang tamang paraan para hindi masaktan si amara

God knows how much i love her

Alam kong kahit anong gawin kong paraan masasaktan at masasaktan padin siya.

Para sakanya naman to ayaw ko siyang masaktan lalo na pag ako ang nakasakit sakanya hindi ko kakayanin

Pero ngayon alam kong nasasaktan kona siya.

Gusto ko lang na maging masaya siya kasi di ko alam kung magatatagal paba ako

Kaya naman pumunta ako sa simbahan para manalangin dahil alam kong Diyos lang ang makaka tulong saakin na masagot ang mga problema ko

"Panginoon ko gabayan niyo ako sa mga magiging desisiyon ko, alam kong hindi na ako mag tatagal sa mundong to pero may isang kahilingan lamang po ako sainyo, sana hayaan niyo akong mag kasal sa babaeng pinaka mamahal ko Amen"

Gusto ko man ikasal sa kanya

Gusto ko man siya makasama habang buhay

Walana akong magagawa pa, dahil ito ang naging plano ng Diyos saaming dalawa.

Kaya kahit hindi ikakasal saakin ang babaeng pinaka mamahal ko, ako naman ang mag kakasal sakanya.

para kahit manlang sa harap ng altar makasama ko siya, sa huling pagkakataoon.

Amara's POV

"How are you mylove?" tanong ko kay rozen dahil napapansin kong nawawalan na siya ng gana sa lahat

"Okay lang love" malamig na sagot niya

"Are you really okay?, lately kasi parang hindi na kita nakakausap ng maayos" -amara

"okay lang ako dont mind me" -Rozen

"Basta kapag pagod na ano dapat gawin?" Tanong ko sakanya

"Mag pahinga sayo" naka ngiting sabi niya

*Weeks later

"Palagi ka nalang mag-isa ha asan na yung babylabs mo" biglang sulpot ni catianna sakin kaya naman nagulat ako

Tama siya, hindi na nag paparamdam sakin si rozen pero kahit ganon never akong nag hinala sakanya na may babae siya dahil alam kong hindi niya kayang gawin sakin yon

Mahal ako ni rozen alam ko iyon

"Ano kaba busy lang yon alam mo naman acads is life" dinaan ko nalang sa biro dahil kahit ako hindi ko narin alam ang dahilan

Palagi nalang akong tulala, kahit nag kaklasi kami hindi ko mapigilan na isipin siya minuminuto.

"Asan naba siya? kamusta naba siya? bakit ba andali dali sakanyang pagisipin ako ng ganito naguguluhan na ako hindi kona alam ang gagawin ko halos isang buwan na kami hindi nag uusap ang hirap hirap" nilalabas ko ang galit ko habang naka upo sa tinatambayan namin, palagi akong nag aabang dito dahil baka isang araw makita ko na ulit siya, dahil baka dito siya pumunta ulit, dito kasi ang pahinga naming dalawa sa nakakapagod na mundo

Its almost one month but i cant stop thinking of him parin

Hindi ko parin maiwasang alalahanin siya, palagi ko siyang pinag darasal na sana nasa maayos na kalagayan siya

Im so confuse na, i always cry at night because of him, i dont know what to do? tama paba ito? tama pabang mag intay sakanya

Because i know that i cant move forward without him

"Imiss you" bulong ko sa hangin habang tinitignan ang litrato namin dalawa

Naka tingin lang ako sa bintana ng classroom namin ng biglang sumulpot si noah

"Hi soleil" -noah

"Kamusta? may balita kanaba kay rozen???" -amara

"Wala eh kahit tatay niya hindi alam kung nasaan siya pero nag bigay siya ng sulat sa tatay niya na nasa mabuting kalagayan siya"

What? A letter?....

Unti-unting namumuo ang mga luha sa mata ko

"Bakit sakin wala manlang siyang sulat na binigay?? Ganon nalang ba ako kadali kalimutan?? Paano niya kinayang kalimutan lahat ng pinag samahan naming dalawa??" -Amara

"Talagang iiwanan niya nalang ako kasi gusto niya" -amara

Ang sakit, ang sakit sakit

"Hinayaan ko maguluhan ng ilang buwan halos mabaliw na ako kakaisip sakanya." -amara

"sana sinabi nalang niya sakin na hindi na niya ako mahal" -amara

Nilabas ko lahat kay noah lahat ng hinanakit ko dahil hindi kona kaya kimkimin pa lahat ng ito

"Shushh i dont know kung ano nangyare sakanya, pero alam ko na nasasaktan ka ngayon. dont hurt your self soliel wag mo ubusin ang sarili mo" hNoah

"How? i love him somuch" -amara

"Why you chose people who can't handle you rather than person who can best for you? Why?" -noah

"Rozen is the best for me, lahat ginawa niya para mapa saya ako" -amara

"Ngayon ba masaya ka amara?" -Noah

Im not, how can i be happy? When the man of my life left me with no reason

Masaya panga ba ako?

O sadyang tinitiis ko nalang because i love him?

But i hope someday our paths will cross again.

"You will always hold a special place in my heart and i will always remember you fondly." i said while holding our pictures together

Until then, fare well -amara