Notes

Dün sayfana girdiğimde "I don't know you but i want you all the more for that" ile başlayan bi şarkı çalıyordu. (muazzamdı, tanışmama vesile olduğun için teşekkürler) Hemen arkasından geçen gün Barış Bıçakçı'dan yaptığın alıntıyı gördüm. O kadar hoşuma gitti ki gördüğüm andan beri belirli belirsiz gülümsemeye başladım. Değişik bi duygu evet. Farkında olmadan gülümsemek, gülümsediğinin farkına vardığında daha mutlu hissetmek. Sanki bunca zamandır midemde ufak tırtıllar yaşıyormuş da, yaptığın alıntıyı gördükten sonra hepsi kelebeğe dönüşmüş gibi. Midede kelebeklerin uçuşması durumu. Gördüğün her insana sarılmak istemek. Duyduğun her şakaya içinden gelerek, katılarak gülmek. Hayata dört elle sarılma isteği. Dört elle sarılmak; insan hayata dört elle sarılmak için tek akılda, tek kalpte buluştuğu başka birinin iki eline ihtiyaç duyar. Ben hiç yalnızken hayata dört elle sarılan birini görmedim.
Bazı şeyleri sevmiyorum. Doğarken üstümüze bulaşmış bazı duyguları mesela. Gurur, ego. O kadar çok şeyin önüne set çekiyorlar ki; insan kendi gururunu, kendi onurunu sevemiyor.
Mutlu olmak için bu duyguları yenmek gerekiyor. Bu duyguları yenmeyi başarabildiğin zaman da seni sen yaptığını düşündüğün karakterinden taviz veriyorsun.
Büyük ikilem işte. İnsan ne yapacağını şaşırıyor. Muhtemel ki, şairler hayata karşı bu şaşkınlıklarını ortaya koymak için yazıyorlar.
Bazı şeyleri de seviyorum ama. -insanın onca acıya katlanıp hala sevebiliyor olması da enteresan. yaradılışla alakalı herhalde. Adem ne olursa olsun Havva'yı sevmekten vazgeçmemiş- Mesela ben sebepsiz yere coğrafyayı hep sevdim. Neden sevdiğimi bilmiyorum. Bi insan coğrafyayı neden sevebilir? Bilmiyorum. Ya da maddi-manevi herhangi bir olguyu. Belki sen biliyorsundur. En azından coğrafya kısmını. :)
Bu arada; soru sormuş gibi oldum ama lütfen sen cevap vermek zorunda hissetme. Mesela ben birine cevap vermek zorunda olduğum durumlardan hoşlanmam. Canı gönülden istemediğin hiçbir şeyi yapmanı istemiyorum. Birine cevap vermekten tut da, aldığın seçmeli dersin finaline girmek zorunda olmana kadar. -evet bunu yapmanı istemem ama hayatta bazı mecburiyetlerimiz var. finaline girsen iyi olur :)- Uzattım galiba yine. Gerçekten istemediğin sürece yazman gerekmez diyorum sonuç olarak. Bunları okuyor olman bile kafi.
Bazen söylerler; birine biraz kil verip "istediğin şekli yap" desen kendisine benzer bir şey yapar. İnsan kendisine benzeyenden hoşlanır çıkarımını yapmışlar buradan. Bence doğru. Daha doğrusu doğru olmasını çok isterim.
Biz benziyoruz çünkü.

(Çok sevdiğim bi' filmden çok sevdiğim bi' dörtlüğe rastladım geçen gün. Duymuşsundur muhtemelen. Genelde buraya gece vakti yazdığımdan mıdır bilmem son dize seni hatırlattı.)

"yarayla alay eder yaralanmamış olan
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
sen çok daha parlaksın çünkü
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi"

Barış