Notes

Umutsuzca baktığım pencerenin etrafında bir sinek uçuşuyordu, çıkardığı vızıltı beynimin içinde yankılanıyordu. Onu o an öldürmek istiyordum lakin onun da canının olduğunun farkındaydım. İşte benim zayıf noktam; nefes alan, hareket eden her canlıya masum gözüyle bakıyordum, ve bu bir gün başıma büyük problemler açacaktı.

Ailecek sofraya oturmuştuk. Meşhur salonumuzun tam ortasındaki masa, üstündeki leziz yemeklerin hiçbirine dokunasım yoktu, bunu fark eden babamın suratı cenaze evinin bir alt versiyonuna dönüşmüştü. En sonunda babamın yüzündeki memnuniyetsizlik dudaklarının aralanması ile kelimelere aktarıldı.
" Neden tabağına dokunmuyorsun? Böyle bir sofrayı başka nerede bulacaksın, annene ve bana saygısızlık yapmayı kes!"
Şaşırmamıştım, yıllardır değişmeyen babam, sanki bilgisayar kodlarıyla donatılmış gibiydi, hem yemeği canımın alamayacağı düşüncesi de nedense hiç kafasına uğramaz, geri kafalı ihtiyar.
" Canım almıyor baba." dedikten hemen sonra masaya sertçe vurdu, içimden " ne oluyoruz amınakoyayım" dedim. Lakin bu tepkiyi dışarı aktaramazdım, o an içimden milyon tane düşünce geçmiş olsa bile benim için en sağlıklısı yemeğimi bitirmemdi. Neden acaba böyle bir şey yapmıştı babam, birisiyle yemeğimi bitirmem üzerine iddaaya girmiş olmalı, başka açıklaması olamazdı. Pek çaktırmıyordum ama onurum zedelenmişti, erkek adamız sonuçta, öyle annemizin önünde bize bağırıp çağıramaz. Yemeğimi bitirdiğim an masadan kalkmak için hazırlandım. Tam kalkıyordum ki ihtiyarın sesi tekrardan kulaklarımda belirdi.
"Hiçbir yere gitmiyorsun"
" Neden? " Diye cevap verdim.
Verdiği cevap inanılmazdı.
" Çünkü ben öyle istiyorum. "
Sanırım babam kafasını bir yere çarpmış olmalı. N'oluyoruz amınakoyayım? Babam padişah ben de cariyesi falan mıyım? Ne bu tavırlar?
Popomu tekrardan sandalye ile birleştirdim. Babamın ağzından çıkacak olan sihirli sözcükleri bekliyordum, beni neden masada tutmaya çalışıyor anlamadım.
" Baba odamda seri katil mi var?"
" Ne saçmalıyorsun lan!"
" Neden odama gidemiyorum?"
" Oturuyoruz işte ailecek." dedi ve çorbasından içmeye devam etti.
Ailecekmiş. Dalga geçtiği belliydi, artık daha fazla dayanamazdım. Bugün bu adama bir şeyler olmuş belli. Annemin gözlerinin içine baktım, bana gözleriyle kalkmamamı söylüyordu fakat dinleme kapasitemi bugünlük doldurmuştum. Hem ne yapabilir ki, sofradan kalktım diye beni mi kovacak evden?
Çektim sandalyeyi kalktım, odama doğru attığım her adımda küfür yiyordum, sanırım kapıyı açarken sol kulağımın kenarından çatal geçmiş olmalı. Babamın eski günlerinden eser yok belli, askerliğinden hiçbir şey kalmamış geriye.
" Seni döl israfı, saygısız köpek!"
" Kusura bakmayın padişah hazretleri, sizinle yemek yemek gerçekten sıkıcı bir hâl aldı."
Sanırım bunu dememeliydim, çünkü annem " Hayır Bey!" Diye çığlık atarken babamın ayak sesleri odama doğru hızlı bir şekilde yaklaşmaktaydı.

İçimden derin bir hassiktir çektim, kalbim küt küt atıyordu. En son bu kadar korktuğumda anasınıfında altıma yapmıştım. Babam kapıyı öyle bir açtı ki kapı ömrü hayatım boyunca bu kadar hızlı açılmamıştır. Babamın gözleri o kadar korkunç bakıyordu ki bana sanki karşısında oğlu değil de maaşını geç yatıran patronu vardı.
" Ne padişahı lan, utanmıyor musun babanla dalga geçmeye?"
Babam bu cümleyi kurarken başıma sağlam bir tane geçirdi, sanki bir kamyon dolusu adamdan dayak yercesine yere kapanmıştım. Yumrukların ardı arkası kesilmezken hakem araya girmeye çalıştı fakat ruh hastası babam onu da kenarı ittirdi, ben ise beyaz bayrağı çoktan çekmiştim fakat babam sanki Allah'a küfretmişim gibi vuruyordu, üstelik konuşmaya da devam ediyordu.
" Ne okuyorsun, ne bir sikime yarıyorsun, insan oğlundan utanır mı lan? Utanıyorum senden."
İşte tam bu cümle, bu cümle benim canımı yediğim tüm yumruklardan daha fazla acıttı.
Annem tekrardan araya girmeye çalıştı ve sağlam bir çığlık attı babama, babam bir anda üstümden kalktı, üstümdeki ağırlık kalkınca kafamı yerden kaldırabildim. O an oluşan manzarayı asla unutmayacağım.
Babam " Ne bağırıyorsun lan, ne işe yarıyor söylesene" deyip anneme tokat attı, bu manzara asla aklımdan çıkmayacak bir andı, annem yatağımın karşısındaki kanepeye yığıldı. Babam o an bana tiksinerek baktıktan sonra kapıyı suratımıza çarparak odadan çıktı. Ben hemen annemin yanında aldım soluğu, kafasını kaldırmıyor sadece ağlıyordu, sadece sarıldım, iğrenç hissediyordum. Keşke bugün eve gelemeseydim, keşke bir arabanın altında kalsaydım da annem bu tokatı yemeseydi. Bu an bana eski günlerimizi hatırlattı, bundan yıllar önce evin bir başka odasında ben daha küçücük iken babam annemi döverdi, üzerinden yıllar geçse bile bu olay, bugün bir sikime yaramayan ben tarafından tekrarlandı, bir şeyler yapmam lazımdı, böyle devam edemezdim, bu gece düşünmeliydim, bu gece bir şeyleri düzeltmeliydim.


Zaman dilimi geceye yaklaşıyordu, yatağım içerisinde bir sağa bir sola dönüp duruyordum. Vücudumun bazı noktaları zedelenmişti, bu da " baba senin amınakoyayım " cümlesini aklıma getiriyordu. Bir yandan da sivrisinekler ile uğraşıyordum, her yaz neden kulağımın dibinde ses yapıyorsunuz lan diye bağırasım vardı. Neyse ki önemli olan sivrisinekler değildi, önemli olan annem idi. Yıllardır kavga etmelerine rağmen tekrardan bir araya gelen garip bir çifttir anne babam. Babam aslında annemi hiç hak etmez, bu devirde kendisi gibi öküz birini tercih etmiş annemin ayaklarına kapanması gerekli aslında. Babam sabah işe gidecekti, sabah 7:30ta evden çıkıyor kendisi, ben ondan önce uyanmak zorundaydım, ona bir mesaj verecektim. Kapımı sonuna kadar açık bırakıp saat 7 gibi evden çıkacaktım, kapıyı açık bırakma sebebim de babamın odama girmeye tenezzül etmeyeceğinden ama kapı açık olacağı için illa ki gözüne çarpacaktır, yatak kapımın tam karşısında zaten. Saate baktım, saat 2:27'yi gösteriyordu. 6:30'a alarm kurdum, yarım saate hazırlanıp çıkarım diye düşünüyordum, bu arada bir sivrisineği duvar ile öyle güzel birleştirdim ki içi kan dolu bir balonun patlamasını taklit etti adeta, buna şahit olduktan sonra " OROSPU ÇOCUĞU. " dedim, yemiş bitirmiş beni. Şimdi biraz uyuyacağım, babam da öküz gibi horluyor içeriden, anneme de çok üzülüyorum. Adam hem uykuda hem ayık iken bize çektiriyor, işe siktirip gitse de rahat etsek.