Notes

Belki bu satırları okuyacaksın, belki hiç görmeyeceksin. Ama gerçekten bazı şeyleri dile dökmem gerekiyordu. Hayatımda görmediğim ilgiyi, sevgiyi sen sadece bana verdin. Hiçbir zaman bana verdiğin emeği, saygıyı, çabayı ve beni çekişini gözardı edemem. Bunca şeye rağmen ben ise sadece son zamanlardaki olaylardan sonra uzaklaştım.. ne kadar aptalca dimi ? Konuşmak varken.. Halbuki sen hep benimle konuşmaya çalışmışken…

Sen her zaman benden daha iyisini hakettin, ben hep sana yetmeye çalıştım. Ben ne kadar sana birşeyler hakkında söz vermiş olsam bile, kimisini tutabildim, kimisini hiç ele bile alamadım. Sen gerçekten benden daha fazla ben oldun ve bana benden daha iyi baktın sana her zaman bu yaptığın için teşekkür ederim. İlişkimizi hep taşımaya çalıştın. Bense hep aşağıya çekmeye çalıştım.

Anlaşamadığımız ve gerçekten bir sonuca bağlayamadığımız problemler oldu haklısın, ve bu problemleri de bir çözüme ulaştıramadık ve bunun için çok üzgünüm. söylediğim sözlerin hepsini yedim yuttum, gelecek kurmana bile izin veremedim. Aksine önüne geçtim. Ben seni hiç hakedemedim. Ama emin ol senden sonra bende kendime o düşündüğün kadar iyi gelemedim. Ama bunu sana da yansıtmadım. Şaşırmadın dimi ? Emin ol bende şaşırmadım. Ben böyle bir insanı aşamadım.

Bu arada evet bana çok fazla söylüyorsun ben gerçekten konuşmayan bir insanım, konuşamayan bir insanım. Keşke konuşsaydım, bağırsaydım, kızsaydım, duvarlara vursaydım ama böyle olmasaydık. Belki bir daha yanyana gelemeyeceğiz bilmiyorum, ama sana sarılmak benim cennetimdi. Ben o cennetten depreme uğrayan biri olarak çıktım. Sağ kurtuldum mu? Ben o enkazdan çıkamadım. Keşke gerçekten kalsaydım da şuan şu hislerimi gerçekten hissetmiyor ve şu durumları görmüyor olsaydım. Daha yazacak çok şeyim vardı ama emin ol bunları bile bin kez değiştirip değiştirip üstüne ekleyerek yazdım. Çünkü yazacak çok şey var. Belkide bunu yazarken bile hala ekliyorumdur.

Son olarak, son konuşmamızda kullandığım ve söylediğim sözler için özür dilerim. Gerçekten hakkını helal et, ben senin tabirinle yarattığım eserden mutlu değilim. Ama seninde ben böyle olsaydım aynı tepkiyi vereceğini biliyorum. Ben kendimden çok sevdiğim ve kendimde hiçbir zaman bitiremeyeceğim, dara düşse koşacağım, ömür verebileceğim insanı o halde gördüğüm/duyduğum için kendimi kaybettim ve sana söylemek istemediğim şeyler söyledim. Dilim gitmedi ama çıktı. İnanmak istemediğim ama inanmak zorunda kaldığım insandan dolayı çıktı. Keşke seni böyle bir duruma düşürmeseydim. Gerçekten bu duruma düşürdüğüm için çok pişmanım.

Bana şimdi bu çiçek nerden çıktı diye soracaksındır. Belkide sormayacaksın bile Ama yinede Bu çiçekler derinde bir yerde hala yaşattığına inandığım o kadına. Belki senin için öldü, benim için hep aynı yerde. Bu çiçekleri o beyza için yolladım. Eğer gerçekten onu birgün bulur ve görürsen, ona ver. Bizi bizim büyütüp öldürdüğümüzü, ne zorlukları geçtiğimizi, evet bazı şeyleri siktiğimizi ama yinede birşeyleride başardığımızı ve bunları gördüğümüzden bahset. En azından yüzü güler ve mutlu olur. Çünkü biliyorum o kız benim onun için neler yapabileceğimi biliyor. Evet bazı sıkıntılarımızı onunla birlikte çektik, atlattık, atlatamadığımız zamanlarda oldu ama yinede beni her zaman o hep yanında taşıdı. Benden daha cesurdu. En çokta onu özledim. Ama Eğer bulamazsan bazı konuşmalar, sözler, affedişler ve buluşmalar mahşere kaldı demektir.

Yarattığım, yaşattığım, kırdığım, üzdüğüm, sana boşa zaman harcattığım, sevgi ilgi saygı ve aşk adına hiçbirşeyi tam olarak yaşatamadığım için senden gerçekten binlerce kez özür dilerim. Şuan bile belki söylediklerimi iplemiyorsundur veya gerçekten geç olduğunu düşünüyorsundur. Canın sağolsun. Ama en azından gerçekten neler düşündüğümü birtek sana anlatabilirdim. Anlatmak zorundaydım. Özür dilerim. (İstediğin zaman oturup konuşabiliriz).

https://youtu.be/xSyDiPxJRa0