Notes

Günlerden bir gün Altın Şehir Golbourn'un güney taraflarındaki, ismini içindeki ünlü bir handan almış küçük bir köyde hayat her zamanki gibi işliyordu. Birbirlerini çok seven Roselyne ve Noël çocuk yapmaya karar verdi. Bundan 9 ay sonra çok tatlı bir kız çocukları oldu. Bu kızın ismi hakkında çok düşündüler. Ve karar verdiler, Roselyne'nin Rose unu ve büyük annesinin ismi olan Marie'yi alıp Rose-Marie ismini koydular. Pernet ailesi kızlarını çok seviyordu. Ve Rose-Marie ailesinden bu sevgiyi alarak büyüdüğü için çok mutlu ve şımarık bir çocukluk geçirdi.

18. yaşına basana kadar bir çok arkadaş edindi, hatta popüler denilebilecek bir kızdı. Çoğu erkeğin peşinden koşması onu egolu bir insana dönüştürmüştü. Ve bu konuda arkadaşları onu daha da gazlıyorlardı. Bu şekilde 2 yıl daha hiç bir çocuğa yüz vermemeye devam etti. Sonuçta her istediğini elde edebilirdi, çok güzel bir kızdı.. Değil mi? Ama bir gün, bir akşam ten rengi sanki ayın tüm ışıltısını çekermiş gibi bembeyaz, solgun bir adam gördü. Bu adam o kadar yakışıklıydı ki Rose-Marie bir an bile gözünü kaçırmadı. Bu adam sanki baktığını hissedebilirmiş gibi bir anda Rose-Marie'ye döndü. '' Gecenin bu soğuğunda ne işin var güzel kız. '' sesi ve üslubu sanki ben bir soyluyum diye bağırıyordu. Rose-Marie kendinden çok emin bir şekilde '' seni sevdim yakışıklı ve zengin birine benziyorsun ''. Yıllarca şımartılmasından kaynaklanan çok kötü bir üslubu vardı Rose-Marie'nin. Bu adam ise '' Malesef güneş doğmak üzere küçük geyikcik, bir süre burada kalıcağım belki daha sonra'' dedikten sonra ayrılmaya başladı. Rose-Marie bir erkekten ilk defa red yemişti ve bu egosuna çok büyük bir yara bıraktı. Kafasında ''zaten beni hak etmiyordu'' gibi şeyler düşünüyordu fakat bu kendine söylediği yalanlardı. Çünkü günlerce hiç aklından çıkmadı bu olay. Arkadaşları ve ailesi bu sessizliği garip buldular. Ama ne kadar sorsalarda cevap vermiyordu. Ve bir akşam dayanamayıp o adamı ilk gördüğü yere gitti. Ama adam orda yoktu. on dakika, otuz dakika onu göremediğinde gidip bir banka oturdu. Bir süre sonra artık tam geri dönücekken arkadan ''Beni mi arıyorsun küçük geyikçik'' şeklinde sözler duydu, ve açıkçası irkilmişti. Arkasında küçük bir boşluk vardı ve sağa sola baksada geldiğini nasıl görmezdi? Tabi bunu çok kafaya takmadı. Ne olabilirdi ki? Işınlanabilen bir adam mı?

Bu buluşmadan sonra adamın ismini öğrenmişti, Zegrath. Zegrath'ı tanıdıkça Rose-Marie ona daha da aşık oldu. 20 yaşına kadar hiç sevgilisi olmamıştı. Ve Rose-Marie'de bir insan olduğu için cinsel duygular da besliyordu. Fakat gündüzleri hiç bir zaman Rose-Marie ile birlikte olmuyordu. İlişkileri ilerledikçe Rose-Marie Zegrath'a daha bağımlı hale gelmeye başladı. Bir gün ailesi evde değilken akşam onu eve götürmeye çalıştı, sonuçta eğer evinde olursa sabah olsa dahi ondan kaçamazdı değil mi? Zegrath bu teklifi kabul etti ve evin önünde iken Rose-Marie içeri girdi fakat Zegrath onu takip etmedi. Kapının önünde dikilip bekliyordu. ''Davet mi bekliyorsun gelsene'' dedi Rose-Marie. Zegrath ise ''evet aslında davet bekliyorum''. Rose-Marie hadi ama şaka yapma hadi 'içeri gir' dedikten sonra Zegrath içeri girdi. Zegrath ile geçireceği ilk geceydi ve biraz heyecanlıydı. Biraz takıldıktan sonra üst kata çıktılar. Ve burda bazı şeyler yaşadılar. Rose-Marie'nin geçirdiği en güzel gündü. fakat sadece ellerinin ve yüzünün soğuk olduğunu düşünüyordu ama bütün bedeni buz gibiydi. Tabi Rose-Marie yine bir kaç şaka yaptı ve bu konu hakkında çok düşünmedi.

Bir süre sonra Zegrath ile sabahları hiç buluşmamaları bir sorun haline gelmeye başladı. Ve bu sorun küçük bir sorun değildi. Bir çok kavga ettiler, bu kavgalar her ne kadar Rose-Marie tarafından tek taraflı olsa da. İlişkide sektelere sebep oldu. Ama Rose-Marie, Zegrath'a çok bağımlıydı bu yüzden yapabileceği bir şey yoktu. Rose-Marie'nin 21. yaş gününde Zegrath ona akıl almaz bir hediye vereceğini söyledi. Zegrath'ın konuşması her ne kadar tatlı olsa da söyleyiş tarzı Rose-Marie'yi biraz ürkütmüştü. Ama sevgilisi ona neden bir şey yapsın ki. Bu düşünceler onun sonsuz bir laneti elde etmeden önceki son düşünceleriydi. Akşam doğum gününde Zegrath ile buluştular ve Zegrath hediyeyi vericeğini söyledikten sonra gözle takip edilmiyecek bir hızda Rose-Marie'nin boynundan ısırdı. ''Bu hediye sana son hediyem olucak küçük geyikçik''. Bu sözleri duyduktan sonra gözlerini açtı ve karşısında annesi ve babası onu uyandırmaya çalışıyordu. Çok büyük bir tepki ile senkronize bir şekilde ''kızım iyimisin?!'' kelimelerini duydu. ''Anne, baba.. Bana ne oldu?''. Anlatılanları duyunca büyük bir şok geçirdi