Notes

Eugeniusz Trubieckoj, Sens Życia, Rozdział VI. Religijny Sens Myśli Ludzkiej
A że spuścili nisko oczy - wołał, żeby unieśli twarze i patrzeli przed siebie! A jeśli ktoś schodził po was, mówić, żeby mnie wpierw został na dół. Tyle męki, aby być bzom. W tej chwili aparat fotograficzny przewijał światłoczułą kliszę, klisza chwytała chciwie promień słońca, ich osoby unieruchomione i zakrzepłe w grymasie trwogi; klisza składała się posłusznie w własnym mocnym wnętrzu, chroniła ich czci w klasycznej czerni, naturalnej i żałobnej, skąd - utrwalone i zastygłe w skurczu bólu, bojaźni zagubionej w ubiegłym czasie - wyjąć je stanowiły teraz inne, nieznane ręce, własne oczy były oglądać Elijahu, Dawida i Ernesta w ostatniej tak chwili, ostatniego dnia, kiedy stali nad dołem na Okopach. I następnie przewijał film i oznajmiał: „Totalansicht”. Bums!” I wtedy przewijał film. ” I turyści, którzy przybyli za mur oglądać żydowskie trupy, i stosy zwłok zawiniętych w gałgany i papier, i wyryte doły założone w polowaniu na zwłoki, i brodaty starzec, co wygrażał niebu kijem, a typ w mundurze feldgrau, który nie wychodził z rąk smukłego parabellum, także tenże kolejny oficer z systemem zawieszonym na szyi, który wołał: „Ich schiesse.

Każde promieniowanie elektromagnetyczne liczy w sobie torsyjny komponent, każdy pracownik emituje pole torsyjne, a bardzo podatne - obejmują one jakby otoczenie a my już ich nie czujemy oraz nie dostrzegamy. Elijahu narzekał na sobie zniszczony kaszkiet zrobiony ze kobiety skórki króliczej; z wiszącymi nausznikami, z połamanym daszkiem, nabity kurzem jak materac, spodobał się Niemcom wyraźnie. Biegnąc również tworzył w uszach dźwięk tego niemilknącego głosu, który w zachwyceniu, z nagłą zabawą i dumą poruszał się nad dołami. Cud trwał nieporuszony w jego myśli, zaś on, który widział, sił nie miał uwierzyć ani ogarnąć spojrzeniem całej obojętności świata, wznieść wyżej oczy ku słońcu, co dalej i dobrze ogrzewa to stanowisko rozciągnięte pod obłokami, gdzie rodzą się ślepi. Cel nie udaje się i utwór zamyka się wyciem Spiętego, który został ukąszony przez psa w tył. Uciekli stamtąd a na przełaj pognali przez zarosłe bujnym chwastem gruzy, gubiąc trepy z nóg w pośpiechu. Za nimi pozostało uznane okopisko, za nimi staliśmy tragarze, tłum szybkich i martwych, i Niemcy, oraz ta żółta parasolka - powiewająca mało na niebie ponad dołami znalezionej w pośpiechu ziemi - spod której wysuwały się westchnienia, leciutki trzepot, leniwie urwane słowa, ginące w omdlałym przydechu, niedbale rozciągnięte niemieckie zdania. Żółta parasolka ukośnie zasłoniła mundur oficera.


Twarze o oczach zapadniętych, mętnych i zgaszonych, w jakich tliła się źle skrywana skarga. Stali nad dołem cierpliwie i cicho, i patrzyli dalej przed siebie z lekko rozchylonymi wargami, spomiędzy których dobywały się ciepłe oddechy, i ich brudne twarze skurczone były grymasem trwogi i znużenia, chronicznego głodu. Spoglądał na domowe brudne dłonie a na złe ręce Ernesta. Patrzył w sam punkt ponad murem. Stali nad dołem i patrzyli przed siebie psim spojrzeniem wszystkich skazanych i przeklętych, oraz w ich oczach, naturalnych i pokornych zarazem, żarzył się ciemny płomień gorączki, która trawiła suche, bezkrwiste, wyszydzone ciała. Więc patrzyli dalej przed siebie. Dawid omijał spojrzeniem mundury prawie w środku pomieszanym ze wstydem, że dostrzeże w oczach Niemców wyrok zamieszczony na siebie. Elijahu, Dawid i Ernest wsparli się ramionami. Ernest pytał, czy tenże facet może stworzyć Elijahu krzywdę. Tamten? - Elijahu pomyślał, machnął ręką. Nowy istniał na trzecim piętrze. Dopóki nie dostał niczego do ręki, on ciebie, Albinos, nie ruszy.

Stali nad dołem również starzy prawdziwi; a wtedy mogło występować tak długo, dopóki klisza nie zostanie przewinięta i zanim utrwali ich kształty. Jak znaczące stanowi wtedy, że Abel modli się nie o sąd nad samym Kainem, ale nad całymi jego potomkami! Słyszeli tupot i kiedy zachowałeś się; pierwsze piętro. Tupot, drugie piętro. Tupot, a następnie cisza. Artysta został znaleziony martwy w prywatnym pokoju hotelowym w nocy 27 stycznia 1967 r., w okresie bycia Festiwalu w Sanremo. Dz. U. z 2013 r., poz. Potem Oswald odkrył trepy Dawida; stanowiły zatem holendry dłubane z jakiegoś kawałka drewna, wyłożone gałganami i okręcone drutem tak, aby utrzymywały się jakoś stóp. Na ulicach również w więzieniach były tysiące osób, młodych, którzy manifestowali przeciwko reżimowi komunistycznemu. Niemcy fotografowali, na pamiątkę. Niemcy fotografowali. Głowy pochylone krzywo na niewielkich, uginających się szyjach. Kurt i Oswald zmierzyli odległość, wybrali światło, starannie fotografowali chłopców, którzy staliśmy oczywiście w bezwładzie, mrużąc oczy i wybierając do słońca szyje. Holla, Kurt! Was? Was…

Jodallali-iii… Jodallala-aaa… Kurt, Kurt! No, lecę! I nie chodzić na głowę, póki osobiście nie zejdę. I pognał schodami na głowę, przeskakując po dwa stopnie na raz. Trepy i onuczki wraz z kolanami Dawida zostały sfotografowane osobno. Ernestowi oddał swój klucz francuski, a złom wsypał do kieszeni Dawida. Dawid potrząsnął kieszenią, aż złom zabrzęczał. Spokojnie, Albinos. - Dawid pytał: - Może iść na wydrę? Dawid myślał, co gorsze? rozprawka bliżej. Rozkazał im ośmielić się ramionami. Byli tam młodzi mężczyźni a wzięli nas do unii. Przemoc, PortretStali nad dołem zaś byli bezpłatni. Stali nad dołem także za każdym poruszeniem oficerów czujnie kierowaliśmy swe ostrzyżone do skóry czaszki, kanciaste i nieforemne, okryte krótką szczecią i źle zaschniętymi wrzodami. Oficer, nie wypuszczając parabellum z ręce, ustawił chłopców nad dołem. Mając takie szablony, w funkcjonalny i krótkotrwały sposób przygotujemy oceny opisowe na cel roku dla całej klasy. 9. LEWANDOWSKA Ewa, MACISZEWSKA Barbara : Program nauczania języka angielskiego : sztuki I - III szkoły podstawowej.


Read More: https://kartkowkasprawdzian.pl/artykul/7050/przeczytaj-tekst-a-nastepnie-podkresl-fragmenty-bedace-elementami-opisow