Notes

En son çareyi sana yazmakta buldum abi sokakta büyüdük bizde babasız bi annemiz vardı .Şunu bilmeni isterimki abi bizler sevilmeyi ögrenmeden önce terkedilmeyi ögrendik.Babasız dediysek hali vakti yerinde yaa memur çocoguyuz bide 2 kardeşiz .Ekmek peşindeydik bizde bizim burda bi semt pazarı var.O semt pazarına girdinmi abi bi gözleme kokusu sarar.İşte benim çalışma iştahımı kabartırdı.İlk önce poşet satardık sonra su satmaya başladık sonra işler büyüdü patates falan filan derken büyüdük tam liseye başlıcam bi kurban bayramı annem hastalandı.Bayramdan bitti bizimde karanlık dünyamız başladı.Bilirsin baba dedigin eve ekmek getirir bizi kolar korur ama bi anne olamaz.Bayram bittiginde kendimi bi yurtta buldum.Orda devam ettim yaşamaya okumaya hayatı ögrenmeye aslında fazla zorluk çekmedim ama bişey eksikti hayatta annem sesini duymaz oldum yüzünü unutur gibi oldum.Megerse annem kansermiş hep iyileşcek dediler gelicek tekrardan sizi çıkarcam derdi babam bir gece sabaha kadar içimde sıkıntı uyuyamadım sabah oldu babam geldi annem gitmiş megersem çoktan aramızdan hiç bir zaman isyan etmemeye çalıştım ama galiba hayatım hep isyan etmekle geçiyor.Aradan zaman geçti aylar geçti bi fotoğraf buldum annem o fotoğrafta bir şey olmamış gülümsüyordu.İşte o fotoğraf kafama kazındı bu şehirde bu semtte o gülümsemeyi aramaya başladım.Aslında hep aşık olurum ama hani böyle zaman hiç geçemesin istersin ya öyle biriydi o kız öyle bi gülümsemeydiki annem kadar güzeldi.Aslında zift gibi kapkara bişeydi ama benim karanlık dünyamdaki en büyük ışıgımdı.Hani bahsetmiştim ya bi semt pazarı var bizim burda diye ordaki gözleme kokusu megersem bunların dükkanlarından geliyormuş.Yanıma her geldiginde saçlarına sinmiş is kokusu elleri yara bereydi öperdim ellerini çabuk geçer dedim gülümserdi.Zaman öyle güzel hoş geçerken içimden hiç sıkıntı eksik olmazdı bu hissin müptalası olmuşuz bi gün tak bi mesaj böyle böyle ayrılalım ben yapamıyorum.Cevap bile veremedim sabaha kadar içim içimi yedi yine eşyalarım vardı onları vermeye gelmiş buluştuk sesimi çıkaramadım yine kafam tak etti.Aldım fotoğraflarımızı aldım bi kutuya koydum attım mesajı dedim anana babana anlatıcam herşeyi bi tutuştu yolda durdurdu beni agladı zırladı yalvardı benimde içim de kan agladı.Tartıştık ettik yok okucam yok babam ögrencek yok kariyer yapıcam dedi yine sesimi çıkarmadım hayatımdaki bütün olumsuzulukları ona yıktım hala sinirliydim oysaki ona bu kutu kadar boşsun dedim kutuyu açtım aglaması zırlaması kesildi.En çok ne koydu biliyomusun abi benim bunu yapabilcegime inanmasıydı.Çok pişman oldum çok agladım bunu yapmıcaktım.Neden bize oluyor neden naptık biz bu hayata neden abi ?