Notes

Oferty Pracy Dla Opiekunek W Niemczech - HELP
Późniejsi, po Mojżeszu, prorocy także pouczali swój naród o świętości soboty a o nagrodzie dla tych, którzy przestrzegają dnia Odpocznienia. Pismo Święte wielokrotnie podkreśla świadczenie tego dnia eleganckiego i zarządza przestrzegania święta soboty. Ponieważ według karaimskiego prawa religijnego - jak myśleli - wszystkie wielka również ich określenia połączone są z nowiem księżyca, jako początkiem miesiąca, a również ostatni dzień zajmuje cel dnia uroczystego i świątecznego. W Święto Zgromadzenia (ósmy dzień) rzuca się w kienesie roczne czytanie Pisma Szczęśliwego oraz z niedawna otwiera się czytanie pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju (a zatem czytanie stałe, bez przerw, permanentne) do tyłu wersetu 3, rozdziału 2. W będącą najbliższą sobotę czyta się pierwszy oddział Pisma Świętego (Księgi Rodzaju) i dlatego - według zwyczaju dawniej występującego u Karaimów - dzień ten oznaczano także „Radosną uroczystością Zakonu”. Rodzaju (2, 3) - „I błogosławił Pan dniowi siódmemu i przeznaczył go, że weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które sprawił Bóg, aby uczynił”. Przymierze jest trwałe między Mną a synami narodu i znamię wiekuiste, przez sześć dni bowiem uczynił Pan niebo i okolicę, i w siódmy od prace przestał”. W centralny wieczór Wielkanocy, przed uroczystą wieczerzą każdy Karaim obowiązany jest czytać przy stole, w gronu rodziny, wspominanie o dziejach wyjścia ludu z Egiptu także o miejscu samego święta, jak napisane: „Zaś będziesz rzekł synowi twemu dnia onego, mówiąc: To istnieje więc, co mi uczynił Pan, kiedym wyszedł z Egiptu”.

W tymże dniu zanoszono Bogu dziękczynienia przy żniwach pszenicy (rezygnacja ze czystej mąki pszenicznej. Ofiara ta wspominałam się „snopa podnoszenia”, więc i firma niedzieli w tygodniu wielkanocnym. Stąd wynika konieczność poznania nazw dni tygodnia. Z tych świąt trzy - Wielkanoc, Święto Tygodni i Święto Namiotów, wymieniają się po karaimsku - Chydż lub Hydż (stąd i muzułmańskie hadż, hadżi - o pielgrzymce, jako święcie), oraz wszystkie trzy łącznie zwą się „trzy razy”, bo w momentach istnienia świątyni w Jerozolimie podczas tych świąt cały naród (mężczyźni) obowiązany był zjawić się przed ołtarzem Przedwiecznego, żeby te poważne dni świętować wspólnie. Stąd święto to określa się te (po staropolsku) „Pięćdziesiątnica”, czyli Zielone Świątki. Święto Namiotów (kar. Chydży Ałaczychlarnyn) - to trzecie święto doroczne. Odpowiednio do ostatnich trzech wiekopomnych wydarzeń obchodzimy trzy radosne święta doroczne (ücz kurłałar): Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn), Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn) i Święto Namiotów (Chydży Ałaczychlarnyn). W nauk karaimskiej świętami są: 1) sobota; 2) dzień nowiu, oraz będące święta doroczne: 3) Nowy Rok (Jił baszi); 4) Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn); 5) Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn); 6) Święto Namiotów (Chydży Ałaczychłarnyn); 7) Święto Trąb (Byrhy kiuniu); 8) Dzień odpuszczenia grzechów (Boszatłych kiuniu).

Podstawowy a ci dzień Wielkanocy są dniami uroczystymi. Ostatni, siódmy dzień Wielkanocy nazywa się „Dniem Zgromadzenia”. Pierwszego dnia Wielkanocy czyta się Pismo Święte: Ks. Pismo Święte każe obchodzić to święto w namiotach, na pamięć pobytu narodu, po rozwiązaniu z Egiptu, na pustyni, gdzie żyto w namiotach. Święto to tworzyło więcej znaczenia jako święto zbioru efektów i wymienia się świętem zbioru. U Izajasza (58, 13-4) spotyka się następująca wypowiedź o sobocie „Jeśli oddalisz od dnia sobotniego nogę twoją od czynienia woli (zachcianki) twojej w doba święty mój, a nazwiesz Sobotę rozkoszą (aszaiszłych) i świętem Pańskim chwalebnym, a uczcisz je nie czyniąc spraw twoich, ani nie najdzie wola twoja, aby był gadać puste słowa - tedy się będziesz rozkoszował w Gościowi i wyniosę cię na wysokości ziemi i nakarmię cię dziedzictwem Jakubowym, ojca twego - tak Usta Pańskie mówiły”. 23, 15-16): „Liczyć więc będziecie od następnego dnia soboty, któregoście ofiarowali snopek pierwocin, siedem tygodni zupełnych, aż do kolejnego dnia wypełnienia siódmego tygodnia, zatem istnieje pięćdziesiąt dni, i właśnie ofiarę nową wówczas Panu ofiarujecie”.

Drugiego dnia po sobocie w tygodniu wielkanocnym, tzn. w niedzielę - pierwszego dnia tygodnia, składano w Jerozolimie ofiarę snopów, pierwocin, pierwszego, dopiero dojrzałego jęczmienia. Święto Tygodni (kar. kartkówka Aftałarnyn), obchodzone 50-tego dnia od pierwszego dnia tygodnia (tzn. niedzieli) w tygodniu wielkanocnym. Od dnia „podnoszenia snopa” liczono siedem siódemnic, siedem razy siedem, czyli siedem tygodni, a to 49 dni, a dnia 50-tego obchodzono Święto Tygodni (kar. To tworzenie, wykonujące się uroczyście (kapłan czyta poszczególne wersety, zaś ogół wiernych kolejno je przejmuje), nazywa się po karaimsku San (Liczba) i trwa do 50-tego dnia, jak napisano (Kpł. A tego dnia, którego dają snopek, będzie zabit baranek niepokalany roczny na całopalenie Panu. Chleba i prażma , ani krup nie będziecie spożywać ze zboża, aż do dnia, którego składacie z niego Bogu waszemu. Poczynając z dnia następnego po sobocie wielkanocnej (tzn. od niedzieli) Karaimi zwykli każdy dzień liczyć podczas porannej modlitwy w czasu kolejno następujących 49 dni, aż do „Pięćdziesiątnicy”, wymieniając codziennie kolejny numer dnia.


Np. w liczbą sobotę po dniu „podnoszenia snopa” czyta się „Rzeczywistość jest siódmy dzień siódemki (tzn. tygodnia) ważnego z siedmiu tygodni. Sześć dni będziesz spożywałeś przaśniki, a w dobę siódmy zebranie Panu Bogu twemu, roboty robić nie będziesz” (Pwt. Czwarte przykazanie, gdy teraz podano wyżej każe święcić dzień sobotni. „Także będzie, jeśli mnie słuchać będziecie, mówi Pan, jeśli święcić będziecie dzień sobotni, aby weń nie czynili żadnej roboty, zaczynać będą bramami miasta tego panowie i książęta pracujący na stolicy Dawidowej”. Powiedziano bowiem: „I nazwiecie ten dzień przechwalebny i największy, żadnej roboty drugiej weń powodować nie będziecie, Ustawa wieczna będzie we całych wnętrzach i sposobach waszych”. Przykazanie jest trwałe w modelach oraz pełnych mieszkaniach waszych”. tutaj (32, 13): „Mów synom narodu i rzeczesz do nich: Patrzcie, abyście strzegli dnia sobotniego, bo znamieniem jest między Mną i między wami w stylach waszych, abyście wiedzieli, żem ja Pan, który was poświęcam”. 23,10-14): „Mów synom narodu i powiesz do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i pożniecie zboże, przyniesiecie snop kłosów pierwociny żniwa waszego do kapłana, który podniesie snopek przed Panem, aby drogi był za was, kolejnego dnia Sabatu, i poświęci go.


Here's my website: https://przyjaznekartkowki.pl/artykul/11502/krotkie-opowiadanie-fantastyczno-naukowe