Notes

Dzieci Riannon To Amavet I Fiona
S. wraz z stroną swych sił rozpoczął marsz na Przemyśl, Sambor i Stryj, aby obejść od południa posuwające się w stylu wschodnim oddziały Stanisława Leszczyńskiego i powiązać z wojskami rosyjskimi. Leszczyńskiego Janowi Kazimierzowi Sapieże, który spod Brześcia Lit. rozpoczął latem 1708 wpadnięcie na oddziały Jakuba Zygmunta Rybińskiego i Ludwika Pocieja, wspomaganego przez Kozaków. Nie odkładał i możliwości porozumienia się w perspektyw z Augustem II, który odradzał Polakom wybór nowego króla. Podkreślał, że działając swe prawa obcuje z Augustem II, natomiast w r. Próbował wykorzystać naszą dominującą rolę wśród przywódców konfederacji sandomierskiej, dążąc do osłabienia pozycji Augusta II, zapowiadającego swój bliski powrót do końca. Dwór, usiłujący przeprowadzić reformy skarbowo-wojskowe starał się to wykorzystać dla osłabienia pozycji hetmanów. Wettyn na wzmianka o planie S-ego proponował oderwanie wojska od hetmanów. Domagał się, aby Wettyn nie wchodziłem do Polski z wojskiem saskim, uważając, że jeden wraz z Rosjanami poradzi sobie z nieprzyjacielem. Opanowanie odruchu strachu było zatem niezbędne, aby niepotrzebne napięcia mięśniowe nie powodowały ucisku poszczególnych organów, a w szczególności krtani. Wkrótce przybyło do sporu pomiędzy S-m a dowódcami rosyjskimi, hetman żądał bowiem, żeby ich oddziały utrzymywała Litwa.

Jeszcze latem 1708 porozumiewał się z S-m Mazepa, sygnalizując gotowość poparcia jego możliwych dbań o koronę. S-m ( https://planliceum.pl/artykul/4029/lektury-obowiazkowe-klasa-8-do-egzaminu ), rzecz nie uległa poprawie. Coraz popularniejsze straty ponoszone przez szlachtę w zysku nadużyć wojsk saskich i kor., bezwzględne ściąganie kontrybucji powodowały od jesieni 1713 wzrastające napięcie w świecie. S. - głowa opozycji hetmańskiej, próbował lawirować pomiędzy szlachtą a dworem; stwierdzał np. z tyłem sierpnia 1713, iż wprawdzie pobyt wojsk saskich w Rzpltej jest konieczny w klubie z zagrożeniem ze karty Turcji, a zarazem odmawiał nakłaniania szlachty do ich dostarczania. Osłabiało to sytuację S-ego, któremu pomimo wielkich nacisków, szczególnie wśród szlachty małopolskiej, coraz trudniej było trwać w skórze obrońcy wolności szlacheckich. W rzeczywistości od jesieni 1709 coraz wyraźniej zakładałem się na pierwszego obrońcę praw, organizmie i wolności Rzpltej. Po zwycięstwie połtawskim Piotra I (8 VII 1709) S. wydał uniwersał w obozie pod Modliborzycami, ogłaszając w nim zdobycie nad Szwedami i krzycząc do ważnej walki.

Na ważnej radzie warszawskiej w marcu 1710 przekonywał się, że wymagał się od Piotra A chociaż ograniczonego kontyngentu wojsk auksyliarnych, odpierał zarzuty biskupów o zniszczenie ich dóbr przez wojska kor. Jaworowa Piotra I, który używał przeforsować wspólny plan kampanii antytureckiej, S. odparł, że armia nie jest żadnych sposobów, gdyż wszystko zabrały jej wojska auksyliarne. Franciszka Granowskiego, który bezskutecznie domagał się wycofania wojsk saskich z Rzpltej i zaprzestania wybierania kontrybucji. Król zagroził S-emu, że ujawni listy, w jakich hetman zabiegał o wprowadzenie wojsk saskich. 1706-9. Oficjalnie w dokumentach do mistrza nie szczędził zapewnień lojalności, i nawet obietnic współdziałania z dowódcami saskich oddziałów. 1711 o gotowości obcowania z Rzpltą. Rzpltą a Karolem XII i wymagali się umożliwienia przejazdu króla szwedzkiego z Turcji przez terytorium Rzpltej. Rzpltej z Mołdawii, postępując w interesie Karola XII i Stanisława Leszczyńskiego. Rosjanie, zaniepokojeni tym, że S. nie podejmuje działań wojskowych, przypuszczali, iż jego bezczynność mogłaby ułatwić Polakom przyszłe opanowanie Ukrainy, którą Mazepa poddał Karolowi XII w październiku t.r.

Na myśli przybyłego w kwietniu t.r. We wrześniu t.r. ściągał S. wojsko kor. Od wiosny t.r. w coraz ściślejszym porozumieniu z prymasem Szembekiem domagał się od Augusta II zaprzestania wybierania kontrybucji przez wojsko saskie. Wiosną t.r. ruszył z stroną wojska kor. Jednak ani grudniowe pertraktacje realizowane przez krajczego kor. Działał ze stanisławczykami rokowania, które chociaż nie mogły dokonać się pomyślnie dopóki hetmanem w. S. sprzeciwił się jednak podjęciu działań przeciwko hetmanowi w. Radził przenieść działania zbrojne przeciwko wojskom szwedzkim na Pomorze «a tam kwater wojska i spokoju szukać». 1711 protestował przeciwko zaangażowaniu się Rzpltej w leczenia przeciwko Turcji. 1711 dwór wiedeński podejrzewał, że S. został na czele wielkiego antykrólewskiego spisku. W r. 1711 wobec wzrostu napięcia na południowo-wschodnich granicach Rzpltej S. był szkodliwy wciąganiu Polski w walkę turecko-rosyjską. Zaabsorbowany wydarzeniami na wschodzie, stosunkowo mniej uwagi poświęcał S. działaniu na dolę wewnętrzną w Rzpltej w l. W lipcu 1713 wysłał S. do chana Kapłan Gereja i seraskiera chocimskiego Abdy Paszy swego przedstawiciela, stolnika mozyrskiego J. Szornela; został on źle przyjęty przez chana, uzyskał natomiast zapewnienie seraskiera, że robiony marsz wojsk tureckich w punktu granic Rzpltej nie przerodzi się w imprezę zaczepną.



Homepage: https://planliceum.pl/artykul/4029/lektury-obowiazkowe-klasa-8-do-egzaminu