Notes

“Aşk, gerçek aşk tamamen teslim olmayı gerektirir mi? Hep sorulan bir soru bu. Az da olsa bir karşılık beklemek insana yaraşır bir eylem değil mi? İnsan ille insanüstü bir yaratık ya da bir tanrı mı olmalı? Vermenin sınırı var mıdır? İnsanın kanaması sonsuza dek sürer mi? Kimileri önceden tasarlanmış bir ilişki planı öneriyor, bir oyunmuş gibi söz ediyor bundan. Elini açık etme! Ağırdan al! Geri adım at! Numara yaparken de numara yap! Yüreğin kan ağlasa bile içinden gelen duygulara asla ihanet etme. Her zaman, hiçbir şeye aldırmıyormuş gibi davran. İşte aşk acısı çekenlere verilen öğütler.

Ancak Hesse’nin dediği gibi, “Aşk kesinliğe varmak uğruna kendi yolunu bulma gücüne sahip olmalıdır. O zaman salt çekim kaynağı olmaktan çıkıp çekicileşmeye başlar.”

Ya sonra-

Sonra tanrı yardımcımız olsun, çünkü çekim alanımıza kapılan her kimse bize hiç de uygun düşmeyebilir. Ve özlemini çektiklerimiz artık istenmeyen şeyler kılığında çıkabilir karşımıza. İster biz çekim alanı yaratalım ister karşımızdaki, sonuçta önemli olan yalnızca odur. “Bakari”dir yani, biricik olan. Aydınlanmadan daha önemli olan eksik kalmış öteki yarıdır. Buda’lar ve İsa’lar tüm doğmuş insanlardır. Onlar, aşkı aramadıkları gibi vermezler de. Çünkü aşkın ta kendisidir onlar. Ama tekrar  tekrar doğan bizler aşkın anlamını arayıp bulmak, çiçeğin güzelliği yaşaması gibi aşkı yaşamayı öğrenmek zorundayız.