Notes

"İlkokulda öğrendiğimiz ve hayatımız boyunca sürekli karşımıza çıkan bir bilgidir beş duyumuzun bulunduğu... Bize kulaklarımızın duymaya, gözlerimizin görmeye, tenimizin dokunmaya, dilimizin tat almaya ve burnumuzun koklamaya yaradığını öğrettiler hep; ama yaşamımız boyunca bize en gerekli olanı öğretmediler, Kalbimizin sevmeye ve hissetmeye yaradığını kendi tecrübelerimiz ile öğrendik hepimiz. Belkide bu yüzdendi çektiğimiz tüm acılar ve belki de bu yüzdendi boğazımıza düğümlenen tüm yumruklar...

Bununla birlikte sorgulamaya başladım, okulda öğretilen tüm bilgileri... Zamanla görmek için gözün yetmeyeceğini de öğrendim. Hatta gözleri olup görmeyenleri de, kulakları olup duymayanları da... ...ve tabii kalbini sevgi dışındaki duygularla dolduranları da...

Bir başka şeyi daha öğrendim sonraları... Görmek için göze, duymak için kulağa ihtiyaç yokmuş meğerse... Bize öğretilen beş duyu organının görevini yerine getiren bir tek organ yetiyormuş aslında tüm bunlar için; KALP...

Ama öğlesine bir kalp değil bu. Boş bir kalp değil mesela... Dolu olması yetiyor mu? Hayır. Önemli olan neyle doldurulduğuymuş.

Gözlerin görmese de sevdalı bir bakış kafi gelebiliyormuş insana.

Kulakların işitmesine gerek yokmuş. Tatlı sözleri duyabiliyormuş insan...

...ve dertlerini anlatabilmesi için illa konuşması gerekmiyormuş karşısındakinin. Bazen susmak da fazlasıyla yetiyormuş tüm dertlerini aktarabilmene...

Bazen susmak da ağlatabiliyormuş insanı... Tıpkı bazen konuşsan da anlatamadığın gibi bir çok şeyi...

Hatta çoğu zaman konuşarak anlatamadıklarını ve hatta daha fazlasını anlatabiliyormuş insan susarak...

Ama önce susmayı da öğrenmesi gerekiyor insanın. Onu zaten çoktan biliyorum. Susmayı, gereksiz konuşanlardan öğrendim.

İşte böyle bir zamanda karar verdim yazmaya... Susmaya başladığımda... Olur da gözleri olup da görmeyenler, kulakları olup da duymayanlar, kalbi olup da sevemeyenler anlar birçok şeyi diye..."

İşte ben tam burada, bu bölümde okuduğum kitaba tekrar tekrar okumak istercesine bağlandım. (15. bölüm)

"O zaman kitabın sonunu(kilitten sonrasını) neden okumadın?" diyiveriyor birden iç sesim...

"Ama nedeni çok basit değil miydi, eğer bir kitap bu kadar güzel başlıyorsa ve öğle devam edebiliyorsa elbet kötü bitecekti sonu... Ne diyordu Bilal Sami Gökdemir; 'Üzgünüm artık çocuk değiliz. Sadece masalların sonu güzel biter.""

-Çok Kullanılmış Kalpler Dükkanı / Bilal Sami Gökdemir