Notes

Aşama aşama ilerleyelim. Önce her şeyden şüphe edelim. Elimizde bir bilgi olmasın. Neyden şüphe edemeyiz? Doğru veya yanlış bir şeyler algılıyoruz. Algılayanız. Bundan şüphe edemeyiz. Aksi halde şüphe ettiğimizden şüphe etmiş olurduk.

Algı, algılayan ve algılananı gerektirir. Algılanan şey sınırlı ve ayrımlıdır. Çünkü "Her belirleme bir olumsuzlamadır." Bir masa algılıyorsak o masa-olmayan değildir. Sınırlar zorunlu olarak öteyi düşündürür. Ötesi yokluk olan bir şey sınırlanabilir mi? Bu imkansız. Çünkü varlık varlıkla sınırlanabilir. Öte fikri genellenirse elimizde reddedemeyeceğimiz bir fikir oluşur: mekan.

Sonra sınırlı olan etkileşim halindedir. İki sınırlı varlık mecburen etkileşir. Eğer etkileşim yoksa bunlar birbirlerinin sınırlarının nedeni olamazlar. Belki aralarında boşluğun olduğu söylenebilir. Bu da imkansızdır. Boşlukla bir şey sınırlanabilir mi?

Algılanan şey değişir. Çünkü algılayan sınırların ötesini de algılayabilir. Değişen şey önce ve sonra fikrini doğurur, genellersek: zaman

Şimdi bir şey sınırlı ise sınırlı bir şeyle etkileşmek zorundadır dedik. Bunlar zaman ve mekanda düşünülebilir ancak. Aynı zamanda sınırlı olanlar birbirlerine neden olabilirler fakat kendi sınırlarının nedenleri olamazlar. Çünkü sınırlarının dışında başka sınırlı varlıklar onları sınırlandırır.

Sınırlı varlıklar dediğim algıya gelen ve formal ve maddi nedenden oluşan cisimlerdir. Cisimlerin sınırları olmasa onları tanıyamayız.

Sınırlı olmak harekette olmaktır, çünkü sınırlı olan değişir. Hareketsiz bir cisim düşünülemez.

Ötesi olmayan bir cisim de düşünülemez.

Öncesi olmayan bir cisim de düşünülemez.

Cisimler sınırlara sahiptir ve kendilerinin nedeni değildir. Ancak başka cisimler onları sınırlandırır. Sınırlandıran cisim de kendinin nedeni olamaz. Çünkü o da sınırlıdır. O halde cisimlerin bu şekilde ve bu zamanda hareket etmelerinin nedeni olan, sınırı olmayan, algılanamaz olan(çünkü sınırları yok) , kendisinin nedeni olan(sınırsız olması sebebiyle), etkileşime girmeyen fakat neden olan(sınırlı olmayan etkileşime giremez), yalnızca kendisini gerçekleştiren(eğer başka bir şeyi amaçlasaydı başka bir şeyle sınırlanmış olurdu.) bir soyut töz var. Biz buna Tanrı deriz. Uçan spagetti canavarı gibi din parodi tanrıları ise yalnızca harekette(zaman ve mekanda) düşünülebilir olan bir cisimdir. Bu hipotez ortaya atılır ve test edilip onaylanır veya reddedilir. Bu duvarın arkasındakileri görmek için duvarın arkasına bakmak gibidir. Uçanı görmek için uçulan yere bakıp test etmek gerekir. Ayrıca hiçbir cisim evrensel neden olamaz (daha önce söyledik), dolayısıyla uçan spagetti canavarının emirleri varsa bu bizi uçan spagetti canavarını bilsek de bilmesek de aynı derecede ilgilendirir. Eğer emirler doğruysa uygularız, yanlışsa uygulamayız. İlahi emir kitaba veya birinin ağzına muhtaç değildir.

Bir şeyin uçuyor olup cisim olmaması imkansız. Ya uçmayacak ya cisim olacak. Cisimler uçabilir. Uçmak için havada olmak gerekir. Cisim olmayıp havada olmak mümkün müdür?

Tanrı'nın yanlışlanması imkansızdır. Kanıtlamaya ihtiyaç yoktur. İnsan nasıl benliğini kanıtlamaya ihtiyaç duymuyorsa, Tanrı'yı da kanıtlamaya ihtiyaç duymaz. Çünkü Tanrı'nın bilgisi a prioridir. Matematiksel bir terimin varlığını kanıtlamaya ihtiyaç olur mu? Varlığı kesindir. Sevdiğim bir adamın sözü vardı: "Tanrı vardır" demekle "Tanrı Tanrıdır" demek arasında bir fark yoktur.

İki şeyin tartışılması mümkün değildir: Yoklukları imkansız olanlar, varlıkları imkansız olanlar. Bunlar tartışma konusu olamazlar. Tartışma varlıkları da yoklukları da mümkün olanlar için yapılır. Yani fiziksel şeyler, cisimler. İnançlar da bunları konu alır. İnanç hayalgücüne dayanır ve hayalgücü bir şeyin ancak sınırlarını çizerek hayale getirebilir. Ancak fiziksel şeyler hayal edilebilir. Onlara inanılabilir. Çünkü onların yokluğu mümkündür. Yokluğu mümkün olmayana inanmak saçmadır. Üçgenin varlığına inanılır mı? Aynı şekilde Tanrı'nın varlığına da inanılmaz. Bilinir.