Notes

ne güzel şarkılar yapmışsınız, söylemişsiniz, sizler bir zamanlar neler yaşamış, neler hissetmişsiniz. Bu şiirleri neye, kime, ne diye, hangi gece yazmışsınız. Siz ne güzel çocuklarmışsınız, bir gecede büyümüş kocaman kadın, adam olmuşsunuz. Sizler ömrünüzce öldüm deyip de bir günde gömülmüşsünüz. Bu dünyadan kaçmış gitmişsiniz ki en mantıklısı da buymuş, böyle güzel insanlar bu dünyada dursa çürürmüş. İyi ki iziniz kalmış. İyi ki görebilmişim adımlarınızı. Son anda yetişmişim bu çağa. Gelecek çocuklara öyle üzülüyorum ki. Hiçbirinizin adını dahi duymayacaklar.

Aslında üzgün değilim, boşlukta da değilim, düşüyor gibi falan da değilim, canım yanıyor da diyemem. Yani, ben tam olarak bilmiyorum ki. Şey gibi aslında böyle hani olur ya. O aslan yeniden kükremez ve en sevdiğin çizgi film yeniden başlamaz mesela. Daha da kötüsü yarın yine aynı saatinde o çizgi film olur ama sen bu gün büyümüşsündür. Farkında da değilsin bir daha izleyemeyeceğinin. Ne bileyim şey gibi, biraz eksik, biraz geç kalmış.

ne gitmişse gitmiş, ne eksilmişse eksilmiş. o kadar da güzel kalmamışsın ama kendi depreminden sağ çıkmış gibi. aklında silinmeyen bir şarkı*

Bir şeyler oluyor kimsenin kapısını çalmıyorum. Bir şeyler geliyor başıma, canıma değiyor bir şeyler. Böyle bir şeyler, kocaman ya da küçücük. Beni darlıyor. Ben kimse anlamasın, kimseye yansımasın diyorum. İçimde küçük bir kutuya kitliyorum ne var ne yoksa. Herkese diyorum iyiyim. Ama o kutu bir gün gıcırdıyor. Bir gün geliyor bakışım, ses tonum, ufacık bir tepkim, durup dururken birden bağırışım beni dengesiz ediyor. Ben dengesiz değilim ki. Belki biraz mutsuzum o kadar.

sanki tüm şiirler aynı hislerle yazılmış ve aynı olay anlatılıyormuş kitaplarda. şarkılardan keyif alamamak, sonuna kadar izleyememek filmleri. gün içinde sürekli kendine neden burdayım diye sormak. hangi insanın yüzüne bakacak olsam sadece bakmış olmakla kalmak. hiçbir yerde bulamamak kendini. nereye koysan küçük kalmak,boğulmak ama sığamamak.