Notes

Bilinç kendi tanımını yapamamakla bile aslında yaratıcılığını kanıtlar. Ancak yaratılanlar yaratıcıyı tanımlar kendilerince. Tüm gördüklerim tüm duyduklarım hissettiğim her şey ve akla gelen ve gelmeyen her düşünce benim zihnimde yaratılıyor olamaz mı. Olması ihtimalini bir kenara bırakırsak, olmadığı gerçeklikte yaşıyorsak eğer; söylenen her söz ya da söylenmeyen her söz bende bir karşılık bulmalı. E benim de bir karşılığım olmalı ona. Kaynak kim ya da ne olursa olsun gelen etkiye bir tepki oluşturuyorum. Ya da bir etkiyi ben başlatıyorum. O yüzden dünyayı ben merkezci değerlendirmek zorundayız. Kendi benliğimize, kendi bilincimize hapsolmuş durumdayız. Empati denen şeyi uydurmuşuz, en ideal halinde bile yine kendi bilincimizde kendi farkındalığımızla algılayabiliyoruz. Kendi yaşadığım tek bir ânı bile, aynı şekilde tekrar yaşayamıyorsam bir başkasının bunu anlayabilmesini beklemek, başkasını anladığımı iddia etmek imkansızca bir yalan. Bir de tüm bunların yanında, insan olmanın dayanılmaz iletişimini yaşıyoruz ki; benim hiç bir şey dememiş halim bile, hal diliyle sana bir mesaj gönderebilir. Anlık bir mimikle, istemsiz jestlerle belki de anlattığın bir hikayede dikkat ettiğim bir noktayla sana bir şey söyler. Kendi bilincimi takip edemezken istersen sen takip etmeye çalışabilir, anlamlar yükleyebilirsin. Yalnız bir insan bile tek kaynaklı bir iletişim halindeyken, iki insandan itibaren işler giderek karışıklaşıyor. 7 milyar insana vardığında, en az 7 milyar dünya ve dünyanın yorumlanması oluyor.
Bi duraklayayım dedim, konuyu tekrar toplayamıyorum. Ama zaten çözemediğim kafayı kırdığım konuyu, kısa bir yazıyla anlatabileceğimi beklemiyordum.