Notes

Gittiğin o gün, bu gün gibi aklımda halen. Beni bir anda sudan çıkmış balığa döndürmen, ağlayamamanın verdiği o garip baş döndürücü, mide bulandırıcı his ile bir anda oluşan nefretim arasında gidip geldiğim o ilk birkaç saat halen bu gün gibi aklımda... Sonrasıysa kocaman, müthiş bir boşluk... O boşlukta insanlar, hayat, zaman sanki koca bir uğultuyla geçip gidiyordu yanımdan. Başımı yukarı kaldırıp baktığımda her insanın yüzü senin yüzündü. İşte o zaman daha da çok özlüyordum seni ve sırf bu yüzden başımı hiç kaldır(a)mıyordum. Sadece nefes alıp veriyordum, okula gidiyordum, okuldan geliyordum ve uyuyordum. Hafta sonları sadece uyumak için bir fırsattı. Uyumak ve unutmak için... Herkesten ve her şeyden kopmuştum; vazgeçemediğim filmler, şarkıcılar, gruplar, konserler umrumda değildi, inanmazsın. Arkamı dönmüştüm her şeye, herkese. Hayat durmuştu sanki. Sana dair hiçbir şey aklımdan çıkmazken; diğer her şeyi unutmuştum. Ama en çok da kendimi benliğimin yarısını kaybetmiş gibiydim ki en acısı da buydu...
Ben yani şu aynada görünen yarı silik kişilik, bunlara rağmen nasıl olur da kendi kendime usulca ve kendimle çelişircesine seni sevmediğimi söyleyebilirim?Nasıl olurda seni sevmediğimi kendime söylerim,çelişmekten çok sıkıldım hemde çok sıkıldım.Çok fazla özledim, çelişmekten de sıkıldım.Bunun için çelişmeyi bırakıp doğruları saymak istiyorum, her hareketin içimi acıtıyor,her konuşman aklımı alıyor..çok özledim be.. Seninle gece konuşmalarımızı,kavgalarımızı ama en çok o kusursuz,güzel,ruhumu dinlendiren sesini özledim..bir kere daha duyabilsem,senin için bağıra bağıra gülsem..Sonra ölene kadar ağlasam.. geceleri aklıma geliyorsun hep,şu başımı yastığa koyduğum an aklıma milyon tane soru geliyor senle ilgili..”Acaba şimdi ne yapıyordur?”.”Kimle,nerdedir”