Notes

Nerden başlayacağı mı bilmiyorum ama insan büyüdüğünü nasıl anlar bunu biliyorum. Neyse konumuza gelelim daha 7 yaşındayım okula yeni başladım o sıralar annem kanser ama ben çocuğum yani hiç bi şeyi anlamıyorum neyin ne olduğunu bilmiyorum o zamanlar o sıralar tedavi gördüğü zaman hiçbir zaman evde olmadı yani düşünsenize 7 yaşındasın anneniz yanınızda değil babanız çalışıyor sizin de yanınızda kimse yok işte o zamanlar daha ilk okula gittiğim zamanlar 100 güne yakın devamsızlığım var daha 1 sınıfa giderken okuldan nefret etmeye başlamıssım neyse bu böyle gitti yavaş yavaş neyin ne olduğunun farkına varıyorum derken hayatıma bi kız girdi ve 3 defa aldatıldım tam 6 sene oldu ve hala unutamadım ve hayatımda bir darbe daha yemiş oldum hayat güzel devam ediyor liseye felan yeni geçtim neyse lise yıllarında biraz hayat daha güzel gibiydi sanki ama yani ne biliyim insanın hiç mi sami mi arkadaşı olmaz lisede herkes bi ayrı kafada kendini bi şey sanmalar felan yani çok ilgisiz kaldığım için artık kimse ile arkadaş olamıyorum olsamda o arkadaşlığımız elbet birgün bitiyor ama şimdi kardeşim dediğim bir arkadaşım var ve ne olursa olsun hem o benim hem ben onun yanında oluyorum elimden geldiği kadarıyla sonra işte lise devam ediyor 3 sınıfa kadar geldim insana ne oluyorsa bu amınakoduğumun lise yıllarında oluyor zaten babamda kansere yakalandı annem gibi şanslı değildi tam onu kaybedeli 11 ay oluyor onu kaybetmek bana koymadı da ama onu tam 3 ay görmedim tedavi gördüğü için yaşadığımız şehirden tedavi oldu yer uzak oluyordu köyden gidip geliyordu neyse işye akşam dışarı çıktım geziyorum felan kafa mı dağıtıyım diye içim hiç rahat değil çok huzursuzdum o gece annem aradı babanı yoğun bakıma aldılar enfeksiyon kapmış dedi bi şeyi yok ama dedi yarın seni yanına götürücem gör bi dedi tamam dedim sonra eve gittim işte oturuyorum kardeşim yan oda da bi ses geldi gülüyo felan zannetim arkadaşı ile sohbet ediyor felan diye gittim yanına ne yapıyorsun diye bi baktım ağlıyor orda içime bi şey oturdu ne oldu diyorum cevap vermiyor ne oldu diyorum cevap vermiyor sonra işte soyledi babam ölmüş diye hayatım bitti orda benim işte hayattan koptum orda sonra oturduğumuz evin ev sahibisi daha baba mı kaybedeli 3 gün olnuş gelip bize ne dedi biliyormusun evden çıkın dedi sebebidekira parasını nasıl ödeyeceksiniz düşncesi bide 5 vakit namaz kılarlar hacı hoca sabarlar kendilerini müslümanlar ya sadece cennete namaz kılıyorum diye gidiceğini sanıyorlar galiba neyse anasını sikiyim onların sonra işte taşındık felan bizi o halimiz ile evden çıkarttılar dövmemek için kendi mi o kadar zor tuttum ki anlatamam maddi konuda olsun manevi konuda olsun kendimizi daha yeni yeni toparlamaya çalışıyor daha anlatamadığım o kadar şey varki kendi içimde saklıyorum baba mı kaybettikten sonra yemin ederim hergün arayıp hal hatır soran akrabağlarımız bir kere bile arayıp sormadı yalandab da olsa sevmese bile zaten sevmek zorunda da değiller ama yinede yalandan da olsa arayıp nasılsınız iyimisiniz diye sorabilirlerdi ama o kadar inat ettim ki o kadar hırs yaptım ki gelip kapıma muhtaç olacakları günü bekleyene kadar elimden gelenin en iyisi olmaya çalışıcam. İşte benim hayatımda böyle çok boktan geçti herkesin dilinde bir aşk acısı bana mesela dışardan baksan yüzüm hep güler neden mi kimse mutsuz olduğumu anlamasın kimseyide mutsuz etmeyim diye işte daha anlatamadığım satırlara sığdaramadığım o kadar çok şey var ki bir gün elbet bende mutlu olucam :)