Notes

PEYGAMBER EFENDİMİZ'İN DOĞUMU
Hz. Muhammed 571 yılında Mekke'de doğmuştur. Doğmadan babasını kaybetmiş, kısa bir süre sonra da annesini kaybetmiştir. Sonra dedesi Abdulmuttalip'in himayesine girdi. O öldükten sonra da amcası Ebu Talib'in yanında kalmaya başladı. Peygamber Efendimiz daima putlara karşı çıkıyordu.Bu nedenle o insanlardan uzak kalmak için sürekli gözlerden uzak Hira Mağrası'na çekiliyordu.
PEYGAMBER EFENDİMİZ'İN EVLİLİK HAYATI
Hz. Muhammed amcasıyla ticaret işine atılmıştı.Gerek çocukluğunda, gerekse ticâret hayâtında, dürüstlüğü ile tanınmıştı. Sözünde durmadığı, yalan söylediği, başkalarına zarar verecek bir davranışta bulunduğu, bir kimseyi incittiği asla görülmemiş; dürüstlüğü dillere destan olmuştu. Bu yüzden Mekke’liler O’na “el-Emîn” (her konuda güvenilir kişi) diyorlardı. O’nun bu yüksek ahlâkını öğrenen Kureyşin zengin kadınlarından Hatice, kendisine sermâye vererek ticâret ortaklığı teklif etti. Böylece Peygamber (s.a.s.) ile Hatice arasında ticâret ortaklığı başladı. Hz. Hatice, bu büyük insanın emniyet, dürüstlük ve gayretine hayran oldu. Daha sonra araya vasıtalar girdi; evlenmeleri kararlaştırıldı. Bu esnâda Hz.Muhammed (s.a.s.) 25, Hz Hatice ise 40 yaşlarındaydı.Hz. Muhammed'in ve Hz. Hatice'nin ikisi erkek, dördü kız altı çocukları oldu. Kasım ilk çocuklarıydı. Ancak çok küçük yaşta öldü. Kızları Zeynep, Rukiye, Ümmü Gülsüm ve Fatma'ydı. Fatma dışında kalan kızlarının hepsi Peygamberimizden önce öldüler. Peygamberimiz ve Hz. Hatice'nin son çocukları ise Abdullah'tı. O da bir yaşına gelmeden vefat etti.
EFENDİMİZ'İN PEYGAMBER OLUŞU
Hz Muhammedin Peygamber oluşu, kırk yaşlarında 610 senesinde Mekke'de gerçekleşmiştir.Yine Hira dağında ibadet yaptığı Ramazan ayının Kadir gecesinde, bir sesin kendisini adıyla çağırdığını işitti. Etrafına baktıysa da kimseleri göremedi. Etrafı nurla kaplanmıştı. Bu esnada kendisi de bayılmıştı. Kendine geldiği anda karşısında Cebrail'i gördü. Vahiy meleği Cebrail kendisine:'' Oku'' diye seslendi. ''
''Ben okuma bilmem'' dese de, Cebrail üç kez ''Oku'' dedikten sonra, Hz Muhammed ''el-Alak'' suresinin beş ayetini okudu. Cebrail'in ardından bu ayetleri tekrarlayan Hz Muhammed, heyecanla evine gitmek üzere yola çıktı. Yolda ''Ya Muhammed, Sen Allah'ın elçisisin. Ben de Cibril'im'' diyen Cebrail'i gördü. Evine vardığında bu olanları heyecan içinde eşi Hz Hatice'ye anlattı. Hz Hatice kendisine,''Öyle deme. Allah'a yemin ederim ki, Cenab-ı Hakk seni utandırmaz. Sen akrabanı gözetir, işini göremeyen aciz kişilerin yardımına koşarsın. Fakire verir, kazandırırsın. Misafiri ağırlar, hak yolunda meydana gelen olaylarda halka yardım edersin..'' sözleriyle destek oldu.
Ona ilk, eşi Hz. Hatice iman etti ve ardından Hz. Ali, Zeyd bin Harise ve Hz. Ebu Bekir iman etti.Fakat Mekkeliler daima Müslümanlara işkence etti. İlk köle Müslüman Bilal Habeşi'dir. Buna çağre olarak Müslümanlar Habeşistan'a göç etti.Ardından bir kısım Müslüman da Habeşistan'a göç etti. Sonra Hz. Muhammed'in emriyle tüm Müslümanlar Medine'ye hicret etti.
HZ. MUHAMMED'İN İSLAMA DAVETİ
Önce en yakın akrabanı (Allah’ın azâbıyla) korkut” (eş Şuarâ Sûresi, 214) anlamındaki âyet-i celîle inince Rasûl-i Ekrem (s.a.s.), Safâ Tepesi’ne çıkarak:“Ey Abdülmuttaliboğulları, Ey Fihroğulları, Ey Abdimenâfoğulları, Ey Zühreoğulları…” diyerek bütün akrabasına oymak oymak seslendi. Hepsi toplandıktan sonra:”Ey Kureyş cemâati, size “şu dağın eteğinde veya şu vâdide düşman süvârisi var. Üzerinize baskın yapacak desem, bana inanır mısınız?” diye sordu. Hepsi bir ağızdan:”Evet, inanırız, çünkü şimdiye kadar senden hiç yalan duymadık, sen yalan söylemezsin…” dediler. O zaman Rasûlullah (s.a.s.):”O halde ben size, önümüzde şiddetli bir azâb günü bulunduğunu, Alah’a inanıp, O’na kulluk etmeyenlerin bu büyüyk azâba uğrayacaklarını haber veriyorum… Yemin ederim ki, Allah’tan başka ibâdete lâyık tanrı yoktur. Ben de Allah’ın size ve bütün insanlara gönderdiği Peygamberiyim…(Rasûl-i Ekrem her bir oymağa ayrı ayrı hitâb ederek) Allah’tan kendinizi ibâdet karşılığında satın alarak, azâbından kurtarınız. Bu azâbtan kurtulmanız için, ben Allah tarafından verilmiş hiç bir nüfûza sâhip değilim…”(64/2)”Ey Kureyş Cemâati! Siz uykuya dalar gibi öleceksiniz. Uykudan uyanır gibi dirileceksiniz. Kabirden kalkıp Allah divânına varınca, muhakkak dünyadaki bütün yaptıklarınızdan hesâba çekileceksiniz. İyiliklerinizin mükâfâtını, kötülüklerinizin de cezâsını göreceksiniz. “O Mükâfât ebedi Cennet, cezâ da Cehennem’e girmektir…” (65) diyerek sözlerini bitirdi.Peygamberimiz (s.a.s.)’in bu sözleri, umumi bir muhâlefetle karşılanmadı. Yalnızca Ebû Leheb:”Helâk olasıca, bizi bunun için mi çağırdın?” sözleriyle Rasûlullah (s.a.s.)’in gönlünü kırdı. Bunun üzerine onun hakkında:“Ebû Leheb’in iki elleri kurusun,yok olsun. O’na ne malı ne de kazandığı fayda verdi. Alevli bir ateşe yaslanacaktır O. Boynunda bükülmüş bir ip olduğu halde, karısı da odun hammalı olarak.” (Leheb Sûresi, 1-5) meâlindeki sûre-i celîle nâzil oldu.
İLK SAVAŞ:BEDİR SAVAŞI
Medine yerlileri(ensar) Müslümanları çok iyi karşıladı. Medine'ye hicret edenler (muhacir) ve ensarlar kardeş ilan edildi.Böylece Medine İslam Devleti kurulmuş oldu.İslam devletinin kurulmasıyla müşrikler Müslümanlara saldırmaya başladı ilk savaş Bedir savaşı oldu. Müslümanlar ticaret için giden bir Mekke kervanını Mekke'de kalan eşyaları için el koymak istediler bunu duyan Mekkeliler savaş hazırlığı yaptılar ve Müslümanların üzerine geldiler.
Bedir Savaşı'nda Müslümanlar galip geldi. Bunun sonucunda Şam ticaret yolu Müslümanlar'a açılmış oldu. Savaşta ele geçen esirler 10 müslümana okuma yazma öğretmek şartı ile serbest bırakıldı.
Mekkeli müşrikler Bedir'in intikamını almak için Uhud Savaşı'nı başlattılar. Uhud Savaşı'nda ilk başta Müslümanalr galipken, Peygamber Efendimiz'in görevlendirdiği okçular yerinden ayrılarak savaşın kaybedilmesine yol açtılar.
Ardından da Hendek Savaşı oldu. Çünkü Mekkeli müşrikler Müslümanlar'a ağır bir darbe yapmak istiyorlardı.Müslümanlar bunu duyunca Selmani Farisi'nin önerisiyle Medine'nin etrafına hendekler kazıldı. Böylece Müslümanlar galip oldu.
HUDEYBİYE ANTLAŞMASI
628 yılında Hac'ca gitmeye karar alınınca Mekkeliler bundan tedirgin oldu ve Hudeybiye Antlaşması'nı imzaladılar.Hudeybiye Antlaşması, artık Müslümanlar'ın tanındığını gösteren ilk antlaşmadır.Hudeybiye Antlaşması'nın şartları:
1.Müslümanların Kabe ziyaretinde yalnızca 3 gün kalabilecekler, yanlarında silah bulundurmayacaklardı.
2.Müslümanlar o yıl Kabe'ye ziyaret gerçekleştirmeden dönecek, gelecek yıl ziyaret edebileceklerdi.
3.Müslümanlar Kabe'yi ziyarete geldiğinde Kureyş'liler Mekke'de bulunmayacak ve Müslümanlarla karşılaşmayacaklardı.
4.Mekkelilerden bir kişi Müslümanlar tarafına geçse ve Müslüman olsa bile Kureyş'lilere geri verilecek, ancak Müslümanlardan 5.Kureyş'lilere sığınan olursa tekrar verilmeyecekti.
6.Yapılan Hudeybiye Antlaşması 10 yıl geçerliliğini koruyacak ve bu 10 yıl içinde taraflar arasında kesinlikle savaş olmayacaktı.
Bu kararlar Müslümanlar'ı üzdü. Çünkü hepsi Müslümanalr'ın aleyhineydi.
629 yılında Müslümanalr Hayber'i fethetti. Hayber'in fethi ile Şam'ın ticaret yolu Müslümanların eline geçti. Hayber'in fethinden sonra Müslüamanlar ilk kez Bizansla savaştı. Mute'de savaşan ordular hiçbir sonuç elde edemeden geri döndüler.
MEKKE'NİN FETHİ
Müslüman ordu 11 Ocak günü Hz. Muhammed'in komutasında savaş için hazırlandı. Hz. Muhammed orduyu dört kola ayırarak, şu emri vermiştir. "Size karşı koyulup, saldırılmadıkça, kimseyle çarpışmaya girmeyeceksiniz. Hiç kimseyi öldürmeye yeltenmeyeceksiniz." Hz Muhammed'in hareket emriyle, Fetih suresi okunarak, Mekke'ye girilmiştir. Halid bin Velid'in komuta ettiği 4. kolun dışında, diğer kollar herhangi bir direnişle karşılaşmamıştır.Böylece 630 yılında Mekke'nin fethi gerçekleşti. Mekke'nin fethinden sonra Arap Yarım Adası hızlı bir şekilde Müslümanların kontrolü altına girdi.
Müslümanlar ve putperest Arap kabileleri arasında yapılan Huneyn Savaşı'nıda başarıyla Müslümanlar kazandı. Huneyn zaferinden sonra Taif şehri kuşatıldı.
VEDA HUTBESİ
Hz. Muhammed'in son seferi Tebük Seferi'dir. Burada son defa Müslümanlar'la Hacca gitmiştir ve buna Veda Haccı denmiştir. Peygamber Efendimiz Müslümanlar'a Veda Haccı'nda veda niteliğinde konuşmuştur:
Ey İnsanlar !
Sözümü iyi dinleyiniz! Bilmiyorum, belki bu seneden sonra sizinle burada ebedi olarak bir daha birleşemeyeceğim.
Ashabım!
Bugünleriniz nasıl mukaddes bir gün ise, bu aylarınız nasıl mukaddes bir ay ise, bu şehriniz (Mekke) nasıl mübarek bir şehir ise, canlarınız, mallarınız, namuslarınız da öyle mukaddestir; her türlü tecavüzden korunmuştur.
Ey Ashabım !
Yarin Rabb'inize kavuşacaksınız ve bugünkü her hal ve hareketinizden muhakkak sorulacaksınız. Sakin benden sonra eski sapıklıklara dönüp de birbirinizin boynunu vurmayınız! Bu vasiyetimi burada bulunanlar, bulunmayanlara bildirsin! Olabilir ki bildirilen kimse, burada bulunupta işitenden daha iyi anlayarak, muhafaza etmiş olur.
Ashabım !
Cahiliyet devrinde güdülen kan davaları da tamamen kaldırılmıştır. Kaldırdığım ilk kan davası Abdulmuttalib'in torunu Rebia'nin kan davasıdır.
Ey Ashabım!
Bugün şeytan sizin su topraklarınızda yeniden tesir ve hakimiyetini kurmak gücünü ebedi surette kaybetmiştir. Fakat siz; bu kaldırdığım şeyler dışında, küçük gördüğünüz islerde ona uyarsanız, bu da onu memnun edecektir. Dininizi korumak için bunlardan da sakınınız!
Ey İnsanlar !
Kadınların haklarını gözetmenizi ve bu hususta Allah'tan korkmanızı tavsiye ederim. Siz kadınları, Allah emaneti olarak aldınız; onların namuslarını ve iffetlerini Allah adına söz vererek helal edindiniz. Sizin kadınlar üzerinde hakkınız, onların da sizin üzerinizde hakları vardır. Sizin kadınlar üzerindeki hakkınız, onların aile yuvasını, sizin hoşlanmadığınız
hiçbir kimseye çiğnetmemeleridir. Eğer razı olmadığınız herhangi bir kimseyi aile yuvanıza alırlarsa, onları hafifçe dövüp, sakındırabilirsiniz. Kadınların da sizin üzerinizdeki hakları meşru bir şekilde, her türlü yiyim ve giyimlerini temin etmenizdir.
Ey Mü'minler !
Size bir emanet bırakıyorum ki, ona siki sarıldıkça yolunuzu hiç şaşırmazsınız. O emanet Allah kitabi Kur'an'dır.
Ey Mü'minler !
Sözümü iyi dinleyiniz ve iyi belleyiniz. Müslüman Müslüman'ın kardeşidir; böylece bütün
Müslümanlar kardeştir. Din kardeşinize ait olan herhangi bir hakka tecavüz başkasına helal değildir. Meğer ki, gönül hoşluğu ile kendisi vermiş olsun.
Ey Ashabım !
Kendinize de zulmetmeyiniz. Kendinizin de üzerinizde hakki vardır.
Ey İnsanlar !
Cenab-i Hak her hak sahibine, hakkini (Kur'an'da) vermiştir. Varise vasiyet etmeğe lüzum yoktur. Çocuk kimin döşeğinde doğmuşsa, ona aittir. Zina eden için mahrumiyet vardır. Babasından başkasına ait soy iddia eden soysuz, yahut efendisinden başkasına intisaba kalkan nankör, Allah'in gazabına, meleklerin lanetine ve bütün Müslümanların ilencine uğraşın. Cenab-i Hak, bu gibi insanların ne tevbelerini, ne de adalet ve şehadetlerini kabul eder.
Ey Ashabım !
Rabb'iniz birdir. Babanız da birdir; hepiniz Adem'in çocuklarısınız, Adem ise topraktandır.
Allah yanında en kıymetli olanınız, ona en çok saygı göstereninizdir. Arabın Arab olmayana
takva ölçüsünden başka bir üstünlüğü yoktur.
Ey Ashabım!
Yarin beni sizden soracaklar, ne diyeceksiniz? "Allah'in elçiligini ifa ettin, vazifeni yerine
getirdin, bize vasiyet ve öğütte bulundun diye şehadet ederiz!"
(Bunun üzerine Resul-i Ekrem, mübarek şehadet parmağını göğe doğru kaldırarak, sonra da cemaat üzerine çevirip indirerek söyle buyurdu.)
Şahit ol ya Rab! Şahit ol ya Rab! Şahit ol ya Rab!
PEYGAMBER EFENDİMİZ'İN VEFATI
Peygamber Efendimiz Veda Haccını yapıp Medine'ye geri döndükten bir süre sonra hastalandı. Görevinin sona erdiğini ve bu dünyadan ahirete göçme zamanının geldiğini anlamıştı. Hastalığı günden güne artıyordu. Hasta iken de ezan okuyor ve mescide gidip, namazları kıldırıyordu. Fakat vefatına üç gün kala hastalığı fazla ağırlaştığından mescide çıkamaz olmuştu.8 Haziran pazartesi sabahı, Peygamberimizin hastalığı biraz hafifleyince mescide gitti. Oturduğu yerde imam olan Hz. Ebubekir'e uyarak sabah namazını cemaatle birlikte kıldı. Mescid'den evine dönünce hastalığı arttı. Nihayet, öğle üzeri Peygamberimiz elini kaldırdı, şehadet parmağını yukarı doğru dikti. Artık Resul-i Kiriya Efendimiz, bu fani dünyada son dakikalarını yaşıyordu.Bu esnada Hz. Cebrail, Hz. Azrail’le geldi. Resul-i Kibriya Efendimizin hal ve hatırını sordu; sonra, ‘’ Ölüm Meleği Azrail, içeri girmek için iznini ister! Dedi.Resul-i Kibriya Efendimiz müsaade edince, Hz. Azrail içeri girdi. Efendimizin önüne oturdu.'' Ya Rasulallah! Dedi. ‘’ Yüce Allah, senin her emrine itaat etmemi bana emretti. İstersen ruhunu alacağım, istersen sana bırakacağım!’’ dedi.Resul-i Kibriya Efendimiz, Hz. Cebrail’e baktı. O da, ''Ya Rasulallah, Mele-i A’la seni beklemektedir! Dedi.Bunun üzerine, Hatemü’l-Enbiya Efendimizi ''Ya Azrail, gel, memuriyetini yerine getir'' diye buyurdu.Mübarek başları Hz. Aişe’nin kucağında, göğsüne dayalı idi. Yanında su kabı vardı. İki elini suya batırıp ıslak elerini mübarek yüzüne sürdü. Mübarek dudaklarından ‘’ La ilahe illallah’’ cümlesi döküldü. Sonra ellerini yüzünden kaldırdı. Gözlerini evin tavanına dikti. ‘’Allah’ım, Refik-i A’la!’’cümlesini tekrarlaya tekrarlaya 63 yaşında mübarek ruhu Refik-i A’la’ya yükseldi.
Hz Muhammed'in kabri Medine'de Mescid-i Nebevi'de yer almaktadır. Mescid-i Nebevi'nin içinde Ravza-i Mutahhara'nın hemen yanında Hücre-i Saadet içerisindedir.