Notes

"Ben..."
Aklım almıyor biliyor musun.
Ben nasıl bir benliğe sahibim ki; ben olup ulaşamıyorum o benliğe..
Bir insan neden ben olamaz, benliğine kavuşamaz?
Ben inancımı kaybettim, ama belki benliğim bir inanca sahip.
Peki ben...
Bu inanca sahip olmadığım için mi bulamıyorum benliğimi?
Acaba ruhum ve ben aynı benliğe mi sahibiz?
Ah, sorular..
Ben diyorum ya, ben..
Sahiden..
Ben kimim?

"Hiç..."
Karanlık, sessizlik, koca bir boşluk ve hiç..
Sonsuzluk gibi hiç.
Ben gibi..
Öylesine boşvermiş ve tükenmişim ki; şu sıralar dilimin döndüğü tek kelime, hiç..
+Neyin var?
-Hiç
Hiçbir şeyim yok..
"Hiçbir" çok güzel bir kelime değil mi?
"Hiç ve bir."
Hiç kimsem yok ve bir ben varım, dermiş gibi..
Sanırım tanrının hiçlik kayrasında kaybolmuş bir insanın seçimi, "hiç."

"Ölüm..."
Bir evrenin içinde, milyarlarca gezegen arasında yaşayan canlılar, biz insanlar ve bu tüm döngünün bitiş noktası ölüm..
Sonsuz olduğu düşünülen evren, bizden milyonlarca kat büyük gezegenler, canlılar, insanlar her şey ölüyor..
Ölümün bir başlangıç olduğunu düşünmek..
Sizce de bu çok ütopik bir eylem değil mi?
Varolmak ve ölmek arasında ki ince bir çizgi, biz canlılar..
Bu ince çizgide sistem tarafından programlanmış bir şekilde dengede durmaya çalışıyoruz.
Peki başlangıç varolmaksa ve ölüm sona gelmek ise sonsuzluğa erişmiş olmuyor muyuz?
Sonsuza dek yok olmak..
Ah, düşüncesi bile kulağa çok hoş geliyor.

"BEN, HİÇ, ÖLMEDİM."