Notes

hani ben karanlık ve kilitli bir odada tırnaklarımı duvarlara söktürürken sen bir kapı arkasında, sen bir pencere kenarından bana seslenmiştin de ben seni tanımamıştım ya. çünkü sen gelmezsin sanıyordum ya. sen gelsen camı kırar, kapıyı parçalar, ışığı açar, tüm anahtarları cebine koyup beni göğsüne yaslardın ya. ama ağlamak yoktu. sen öyle seslendin, yok mu dedin düşsen betonu eriterecek, atlasan boşluklara yastıklar dizecek, yok mu dedin ya. hani ben ellerime bakıyordum o sıra. ben susmak için çığlıklar atıyordum. yok dedim, yok git buradan. sonra sen kapıyı açtın. ben kendimi bilmiyordum bak, göz gözü görmüyordu ama sen kapıyı açtın. ben toplayıp eteklerimi sözgelimi bir ceketin önünü ilikleyip, önüne terlikler koydum. yüzümü elimin tersi ile silip, saçlarımı topladım. sen miydin dedim. ama nasıl utandım. yok bile bin kapılıymış, nasıl da öğrendim. nasıl da geçtim her eşiğinden. yok dedim, yok kimsem, git buradan. kesmeyen bıçak, tutukluk yapmış bir kurusıkı gibi. vursan vurulurum ama ölsem ölemedim. çok güldüm ben. çok konuştum. baktım, görmedim. başımın üzerine bir elma koydum. nerede bir yanlış vardı ben oraya koştum. şimdi kimseye çünkü ben çok kırıldım diyemiyorum. şimdi kimseye diyemiyorum. ne yaptığımı bilmiyorum. bir meydan kur ne olur. bana bir otomatik bul. bir ambulans çağır hadi. omzum çok acıyor. onlara gülüyor çünkü ağlayacak deme. onlara deme. madem çocuktum, bana beni affettir hadi. çık oradan, beni buradan çıkar ne olur. ben kesilirsem, sen kan kaybedersin. bana bir kadeh bir şeyler getir ne olur. bir şırınga bul. birazdan susup hiçbir şey olmamış gibi güleceğim ama sıkacak dişim kalmadı. öyle durma ne olur. ağlat beni.

beni bu dünyada şeytan ilan etmeniz, sizi o dünyada cennete sokmayacak. ama ben taşlarınızla yıkılacak, cehennemin dibine de gitsem; ateşle yanacak kadın değilim. attığınız o taşlar, sekip göğsünüze saplandığında hıçkırıklarınızı ve küfürlerinizi duymaktan çok sıkıldım. ağlayacaksanız, istirham ediyorum, oynamayalım.*

benim yüzüm her savaşa alesta. ama bu denizin ortasında, hiçbir ülkenin kıyısına yakın değilken, ben seni bir toprak parçasıymışcasına korudum. seni aldım ve göğsümde bir makber gibi kuruttum. beni unut, bunu hatırla. çamur olman bir şey değil, boğulmak üzeresin.

işte affettim herkesi, herkesle barıştım, her yaram çoktan kabuk attı, dikişlerim alındı, bana bir serum takıldı, sen elma suyu getirdin sanki, bak her şey geçti. insan seni görünce alnına saplananları bile kakülmüş gibi usulca geriye çekebiliyormuş. istersen tüm çocukları öldür, cennetten benim tarafa bir selam olsun gönder olur mu. bir şey demeyeceğim.

ben bir yol bulamasam bile durmam yürürüm. sen adım atacak hâl bulamayacaksın.

sen ipler elini kesti diye çok sevdiğini iddia ettiğin o uçurtmayı bırakan bir çocuktun. ben seninle oynamam.

alnımı alnına yaslayıp sıktığın yumruğu gevşetmek istedim. onlar kırdığın camları elbet toplar, ben kanamadan üstünde yürümeyi öğrendim.

seni de üzecek hasta yanım beni bazen ben bile anlamadım.

insanların üstünde parçaladığınız camları, alıp boynunuza sapladılar diye ağlıyorsunuz. ne yazık.

aynanın karşısında, ağzının iki ucundan akan kanı elinin tersiyle silip sırıtarak ettiğin o yemini unutma*

bana dişlerimi sıktıran her şeye, atacak bir yumruk borcum var.

emin olduğum tek bir şey var, ne vakit ki kalbimi koydum bir kenara, olmayan vicdanımı fırlatıp bir yere, siz ölseniz dahi içtiğim su, tuttuğum bardak düşmedi ya yere, beni nasıl seviyordunuz. sonra size açtığım kucaklar, olmayan bir kalbi bulup soktuğum göğüs kafesleri ve bir yerlerden çarptığım merhametler, nasıl da dünü unuttunuz ve nasıl da baktınız yüzüme sanki hiç yarın olmayacak gibi. ağzımı açmadan, olduğum yerden kalkmadan, bir kez olsun elimi gözümü sizi okşamak dışında kaldırmadan- geldiğim şu hale bak. size dünü mumla aratacağım. bunu bana dedirttiğiniz için öyle üzgünüm, öyle eziliyor içim, ama benim uykularımı aldınız ya, size sabahı ettirmeyeceğim. bakalım kim gece’ymiş, kim en kara. bunu ben istemedim ama madem ki ben böyle olduğumda siz nereden ve nasıl sürüne sürüne geldiğinizi unutuyorsunuz, size öyle şeyler hatırlatacağım ki adımı yeni öğrenmiş gibi yağmur altında sırılsıklam, başınızı sokacak tek bir çatı bırakmayacağım. ben denedim, iyi bir insan olmayı denedim. ama siz sevildikçe insanlıktan çıkıyorsunuz. ben o kadın değilim, ben bu kadın değildim, madem bu kadar çok istiyorsunuz, size öğreteceğim.

bu hayatta ne kadar güçlü olursan ol, yaralanmaman için ölmen gerekiyor kızım. böyle dikip dikip başını, ayaklarını kazımakla yeryüzüne, yani yaşamakla, göğüs germekle, baş etmekle olmuyor. sen elindeki silaha değil o ateşten zırha bürünsen kaç yazar bu cehennem ortasında.

hayatım boyunca ördüğüm bütün duvarlar parmaklarını tanıyana kadarmış