Notes

Sevgili Ceren'e,

Merhaba, neden böyle resmi bir giriş yaptım bilmiyorum. Ama önemli konuşmalar biraz da böyle benim için. Gayet hoş.

Konumuza gelicek olursak, bugün Ceren Oba isimli genç kızımızın doğum günü. 15 Aralık günü 'Nice mutlu yaşlara' diye mesaj atıp da doğum gününü kutlasaydım, kendimi vururdum galiba. Velhasıl bugün 21 Kasım gecesi. Bugün yazmak geldi içimden.

Ceren'i aslında bundan 3 - 4 sene öncesine kadar yakın arkadaşımın arkadaşı olarak isminden tanıyordum. Daha sonrasında tanışma şansım oldu. Bir çok arkadaşım oldu, bir çok dostum oldu. Ama kimseye ben bu kadar çabuk ısınmadım. Öyle içten, öyle samimi ki kendileri anlatamam. Gayet hanımefendi, yerine göre deli ve manyak hareketleri olan, normalde hayat dolu ve neşesi, enerjisi çok yüksek; ama okul ve sınav dönemi olduğu için dışardan bakınca yaşıyor gibi gözükse de içi tamamen ölmüş ya da uyuyor durumda. Vaktim oldukça ve vakti oldukça konuşuyorum ve konuşturmaya çalışıyorum ki aklı birazcık da olsa dağılsın. Ama son zamanlarda bu konuda gayet başarısızım. Hem saçma sapan şeylerle uğraşmayıp dersine odaklansın ve bir an önce bana daha da yakına gelsin diye mesaj atamıyorum, ama bi tarafım da mesaj at ya da ara ki bunca sıkıntının arasından nefes alsın biraz diye diretiyor. Arada kaldım. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Ders ve sıkıcı konuları neden yazdığımı bilmemekle birlikte diğer konumuza geçiyorum. Tarih 2017 Yaz mevsimi.

Ceren Kuşadası'nda 1 ay kaldığı tarihlerde benim işlerim çoğalmaya başladı. İzin alıp gitmek istiyordum, hem kendim için hem de Ceren'le ilk buluşmamızı yapmak için, fakat yapamadım. Yarım günlüğüne İzmir'e hatta benim Çankaya'da bulunduğum saatte Konağa gelmesi Tanrının bize acıyıp 'hadi buluşun hadi hadi' demesinden başka birşey olamaz. Evet ilk buluşmamız orda oldu. Çok uzun bir süre konuştuk sohbet ettik falan yaklaşık 20-30 dakika -o süre de trafik olduğu için- Daha sonrasında Alsancak Kıbrıs Şehitleri Caddesi girişinde bir de selfie patlattık. Sonra sarıldık ve ayrıldık. Aslına bakarsanız o sarılma benim o günümün çok iyi geçmesine neden oldu. Sebebini bilmiyorum ama bildiğim tek şey, o güne kadar hiç bir arkadaşımın bana o kadar içten sarılmaması.


Tarih 5 Ağustos 2017 Cumartesi

Cumartesi sabahı benim otobüs yolculuğunu sevmem ama saati tutturamamıș olmamdan dolayı saat 5de başladı. İzmir'den Ankara'ya hem gezmeye hem de Ceren ve Seral'i görmeye gitmemdi amacım. Ben ki çay sevmeyen herif Aști'de 4 bardak çay içtim. En nefret ettiğim sigaradan başka sigara olmadığı için zorla onu aldım ve içmek zorunda kaldım. Gün çok kötü, boğazım da ağrımaya başlamıştı.

Saat 9-10 gibi Ceren Hanım'ın özel matematik dersi bitti ve hocasının arkasından annesiyle tartışıp dışarı çıkmış. Evden çıkınca aradı yaklaşık 10 dakika sonra bana yolu tarif etti ve metronun merdivenlerinden çıktım. 2. karşılaşma. Yine o sıcak karşılama. Adını hatırlamadığım bir kaç caddeyi bana tanıta tanıta, adını hatırlamadığım başka bir caddenin üzerinde bir cafeye oturduk. Çay poğaça derken Seral geldi. Daha sonrasında tabiki de Anıtkabir gezisi. Daha sonrasında Seymenler Parkında muhabbet ve bira içmek, o ânâ kadar yaşadığım bütün acıları, bütün dertleri bir anda geçici süre de olsa unutturdu.

Bu zamanlardan çok uzun bir zaman geçmedi. Bu yazı ise beklediğim gibi ilgi çekici olmadı.

Ama anlatmam gereken şey aslında bilinen ve en çok da Ceren'in bildiği bir şey.

(Aslında bu sözler herkese söylenebilir basit cümleler ama kişiye verilmek istenen mesaj gayet büyük.)


Ceroba, iyi ki doğdun, iyi ki varsın, iyi ki karşıma çıktın, iyi ki arkadaş oldun, iyi günümde en çok da kötü günümde yanımda oldun ve destek oldun. Bunlar için sana binlerce kez teşekkür ederim. Seni çok seviyorum. Diğer doğum gününde yanında olmak dileğiyle.