Notes

Sana sözlerime başlamadan önce; her şifremde olduğu gibi 28 Kasım sen doğdun. Sonbaharın güzelliği yansımış yüzüne... ve sana şunu söylemeliyim 27 Kasımda yani bugün aramak istedim seni sadece en mutlu gününü berbat etmemek için şimdi sözlerime müsadenle başlıyorum ...
Sonbaharın soğuğuna aldanıyorum belki ama ses tonundaki kırılganlığı, gözlerine sığınmayı, bana her şeyim demeni, yandan çarklı bakışını, masum duruşunu, minyon oluşunu, tatar gözlerini, tatlı gülümsemeni, bana güvenmeni, en çokta bana olan aşkını özledim. Zor oluyor tabi boşuna dememişler kendi düşen ağlamaz... Seninle adım sayar oldum. Sana bağlanmaktan korktum. Elimde kalan tek acı ve o da bana armağan oldu. Söylediğin her hakareti yuttum. Kırık kalbine ne bir bant ne de bir melhem oldum. Ama bende buyum yada buydum işte bende bıraktığım iz bir is gibi kapladı yüreğimi; sanki şu var sayende öğrendim saflığı, inanmayı, acıyı, bedeli... Her seferinde de söylediğim gibi ben seni unutamadım belki de unutmak istemiyorumdur. Şimdi asıl konuma gelmeliyim:
Sen mutlu ol ne olur,
Varlığın bana hep bir umut ışığı oldu, umudum oldun.
Huzurum oldun çoğu zaman ışığım.
Söndürmeden beni sonsuza kadar içimde olacağını biliyorum.
Şimdi ufacıksın, küçüğümsün, hep böyle temiz kal.
Seni hala seviyorum sevdiğim.
-mutlu yillar, benle yada bensiz... her şeye rağmen nice yıllara... iyiki doğmuşsun...