Notes

Bilirsiniz ki terimlerin arasında yaşayan hatta bilimsel tanımlara sadakatli bir şekilde uyan doktorlar.
Onlar bedenimizin tüm kıvrımlarında gömülü organlarımızı gözbebeğiyle röntgen çekermişcesine gören hatta ruhsal durumumuz hakkında haklı yorumlar yapabilen bazen ise farklı insanların zihnine birkaç kapı aralayıp orada yaşayan anılara seslenebilirdi .
Neden farklı peki ?
Şizofreni tanımı nişan olarak takılmış o varlıklar’ın zihinleri normal varsayılan insanlara göre daha nezaketli ve naif düşüncelerle doludur
sebebini o açıklasın.
“Kapısını tıkırdatan ve ayağındaki bez ayakkabıyı sürterek kapıya vuran bir kimse Dr.Jeams’a onu anımsattı, Kapının tokmağını çevirdiğinde çıkan pas esareti altındaki mekanizma resmen “Burada o” diyordu.
Açtığında Jeams, hasta’nın gözbebeğine odaklanarak sordu , Ne sorunun var ?
- Nefesi hızlanıp ve dudaklarını kapatıp ,hızlıca açan.
ağızı içerisinde biriken sıvıyı dudaklarından taşırarak cevapladı, tek tük cevaplar verdi.
anlaşılan kelime ise: Sensin.
Jeams O koltuktan ayağa kalkmaya yeltendi fakat o hasta onu hipnotize etmiş gibi itaat ettiriyordu resmen,hasta elleriyle birtakım işaretler yaparak Jeams’a birşeyler anlatmaya cabalıyordu fakat nedense yeltendiği yerden kalkmak istemedi ani bir çelişki içerisinde kaldı.
Hasta karşısındaki koltuğa bacağı seyrek biçimde oturdu , güneş’in perdeden sıyrılarak dudaklarına taşmış sıvıya dokunmasını yansımasını izleyen jeams,dudaklarının kuruluğunu tazeleyemeden tekrar sordu.
Beni nereden tanıyorsun ?
-dudakları ıslak bir halde her kelimesinde ,davranışında yerdeki antika halıya sıvısını damlatıyordu şunları fısıldadı birkaç kez “ Se..,Seni tanıyor..., tanıyorum” demiş ve jeams tekrar merak duygusunu dizginleyemez , merak eder ve zorlanarak sorar.
nasıl ? Nereden ? Hiddetli çıkan ses tonu odanın tahtaları arasındaki tozları ,medeniyeti rahatsız ederek bazılarını ortaya çıkarmıştı.
Hasta ayağa kalkarak parmaklarını işaret biçimine sokmaya çalıştı , hızlı reflekslerini yakalaması zordu tabi Jeams’ın fakat anlıyordu onu ,tekrar ve tekrar sordu jeams , Beni nereden tanıyorsun !.
- Hasta masaya uzanıp orada duran kalemi alarak , beyaz masa örtüsüne birşeyler yazıyordu,jeams onu dikkatle izlemek için elindeki herşeyi masaya bırakarak ardına geçti.
Masa örtüsündeki yazıyı biçimlendirerek okumaya çalıştı : “Jeams Bakımevi” yazdığını farketti.
Jeams dudaklarını hafifce savurarak şunları fısıldadı “Sen olamazsın.”
O hasta onun en yakın arkadaşı : Tariydi, onun bakışından anlamalıydı o mahcubiyet ve merhamet sorgulatan bakışından..
fakat onun kendi bakımevinde olduğu hakkında bir bilgiye sahip değildi yüz’ü parçalanmış ve kesikler içindeydi tanınmaz halde olduğunu tari’de biliyordu ona sadece birkaç kelime bırakarak sorgulattı .
Jeams geri adımlıyordu cam kenarına bir elini koyarak gözlerine inanamamış olduğunu farketti iki elini de başına koyarak kendi kendine, peş peşe sorular yöneltti, Nasıl haberim olmaz.
Hüzün içerisinde onun dizlerine çökerek ellerini tuttu “Beni Affet Tari,Geçirdiğimiz onca sene için ,Affet..”
Tari sadece bakıyordu dudaklarındaki sıvı bacaklarına damlıyordu .
Jeams dosyasını açmak amacıyla masadaki klasörleri araladı , trafik kazası yazıyordu , kalp atışı iyiden iyiye hızlanıyor onun dudaklarını çatlatıcak boyutta bırakıyordu .
Jeams bir pişmanlık içinde ona sarılıyordu fakat olay üzerinden 7 yıl geçmişti ona ne demeli nasıl davranmalıydı , Tari onu uzaklaştırmak istiyordu bu her halinden belliydi , Jeams üzülerek geri çekildi , hızlı adımlarla kapıyı açarak randevuları iptal edin diyerek hür bir tonda koridoru inletti.
Jeams kafasını çevirdiğinde Tari pencere kenarında tökezlemiş ve tutunmuş bir halde kafasını yukarı kaldıramaksızın ona bakmaya uğraşıyordu .
Jeams kolundan tutarak o odadan onu çıkardı ona şunları fısıldıyordu “ beni affet, beni affetmelisin o kaza benim suçum değildi.”
Kaza’nın sebebi maalesef jeams’dı , Tari 26 yaşında Jeams 29 yaşında idi o zamanlar anten’i olan telefonlar kapaklı telefonlar vardı tari sağlık okulundan mezun olmuş iş arıyordu oysa jeams ona teklifler yağdırıyordu , tekrar aramaya karar vermişti tari’yi fakat aramasaydı şuan onunla meslektaş olmuş, aynı hastanede beraber geçiniyor olucaklardı.
Jeams ona bakarken öyle hüzün doldu ki bazı adımlarını gözyaşı eşlik ediyor arkasında, koridorda gözyaşından bir iz yapıyordu, farketmeden.