Notes

ენდირო უორჰოლი (ანდრიუ ვორჰოლა დაიბადა 1928 წლის 6 აგვისტო - 1988 წლის 22 თებერვალი) იყო ამერიკელი მხატვარი, რეჟისორი და პროდიუსერი, რომელიც პოპ ხელოვნების ვიზუალური ხელოვნების მოძრაობის წამყვანი ფიგურა იყო. მისი ნამუშევრები შეისწავლის მხატვრობის გამოხატვის, სახელგანთქმული კულტურისა და რეკლამის შორის ურთიერთობას, რომელიც 1960-იან წლებში გაიზარდა და სხვადასხვა მედიასაშუალებსაც მოიცავს, მათ შორის ფერწერა, აბრეშუმისკენ, ფოტოგრაფია, კინო და სკულპტურა. მისი ყველაზე ცნობილი ნაწარმოებებია: სილქოფილური ფერწერის კემპბელ-სუშების კანი (1962) და მერლინ დიპეტი (1962), ექსპერიმენტული ფილმი "ჩელსი გოგონები" (1966) და მულტიმედიური მოვლენები, რომლებიც ცნობილია აფეთქების პლასტიკური გარდაუვალი (1966-67). დაიბადა და გაიზარდა პიტსბურგში, უორჰოლი თავდაპირველად წარმატებული კარიერა, როგორც კომერციული ილუსტრატორი. 1950-იანი წლების ბოლოს რამდენიმე ნამუშევრის გამოფენის შემდეგ მან დაიწყო აღიარება, როგორც გავლენიანი და საკამათო შემსრულებელი. მისი ნიუ-იორკის სტუდია "ფაბრიკა" გახდა ცნობილი კოლექტიურ ადგილად, რომელმაც მოიყვანა გამორჩეული ინტელექტუალები, drag queens, playwrights, bohemian street people, ჰოლივუდის ცნობილი სახეები და მდიდარი პატრონები. მან ხელი შეუწყო პიროვნების კოლექციას, რომელიც ცნობილია უორჰოლის სუპერსტაცებით, და მისი დაკვირვება ფართოდ გამოიყენება გამოხატვის "15 წუთის დიდებაზე". 1960-იანი წლების ბოლოს მან მოახერხა ექსპერიმენტული როკ ჯგუფი Velvet Underground და შექმნა ინტერვიუ ჟურნალი. მან დაწერა მრავალი წიგნი, მათ შორის ენდი უორჰოლი და პოპიზმის ფილოსოფია: უორჰოლის სამოციანი. მან ასევე მნიშვნელოვანია, როგორც გეი ადამიანი, რომელიც ღიად ცხოვრობდა, როგორც გეი განმათავისუფლებელი მოძრაობის წინ. 1987 წელს ნაღვლის ბუშტის ოპერაციის შემდეგ, გარდაცვლილი 58 წლის ასაკში თებერვალში გარდაიცვალა.

უორჰოლი მრავალი რეტროსპექტული გამოფენის, წიგნის, მხატვრული და დოკუმენტური ფილმების საგანია. ენდი უორჰოლი თავისი მშობლიურ ქალაქ პიტსბურგში, რომელიც ხელოვნების და არქივების ვრცელი მუდმივი კოლექციაა, ამერიკის შეერთებულ შტატებში ყველაზე დიდი მუზეუმია, რომელიც ერთ მხატვარს ეძღვნება. ბევრი მისი შემოქმედება ძალიან საკოლექციო და ძვირფასია. უორჰოლის ფერწერისთვის ყველაზე მაღალი ფასია 105 მილიონი აშშ დოლარი 1963 წლის ტილოზე სახელწოდებით Silver Car Crash (ორმაგი კატასტროფა); მისი ნამუშევრები მოიცავს ყველაზე ძვირადღირებულ ნამუშევრებს, რომლებიც ოდესმე იყიდება. [2] 2009 წლის სტატიაში The Economist- ს უორჰოლს უწოდებენ, როგორც "ხელოვნების ბაზრის bellwether". [3] 1968 წლის 3 ივნისს, რადიკალური ფემინისტური მწერალი ვალერი სოლანასი უორჰოლი და მერი ამიია, ხელოვნების კრიტიკოსი და კურატორი, უორჰოლის სტუდიაში. [37] სროლის დაწყებამდე სოლანასი ქარხნის სცენაზე მარგინალური ფიგურა იყო. მან 1967 წელს დაწერა S.C.U.M. მანიფესტი, [38] სეპარატისტული ფემინისტური ტრაქტატი, რომელიც მხარს უჭერდა მამაკაცების აღმოფხვრას; და გამოჩნდა 1968 წელს Warhol ფილმი I, კაცი. თავდაპირველად თავდასხმის დღეს, სოლანას ქარხანადან უარი თქვა, როდესაც მას უორჰოლზე გადასული სკრიპტის დაბრუნება სთხოვა. სკრიპტი აშკარად უადგილოა. [39]

ამიაამ მხოლოდ მცირე დაზიანებები მიიღო და იმავე დღეს საავადმყოფოდან გაათავისუფლეს. უორჰოლი სერიოზულად დაიჭრა თავდასხმის შედეგად და ძლივს გადარჩა: ქირურებმა გაიხსნა მისი გულმკერდში და მასაჟი გულში დაამტვრია მისი მოძრაობის სტიმულირებისთვის. მან განიცადა ფიზიკური ზეგავლენა დანარჩენი სიცოცხლისთვის, მათ შორის, აუცილებელი იყო ქირურგიული corset აცვიათ. [12] გადაღება დიდი გავლენა ჰქონდა უორჰოლის ცხოვრებასა და ხელოვნებაში. [40] [41]

სოლანასი დააპატიმრეს დღეს მას შემდეგ, რაც პოლიციამ თავი შეიკავა. ახსნა-განმარტების თანახმად, უორჰოლმა "ძალიან დიდი კონტროლი მქონდა ჩემს ცხოვრებაში". იგი შემდგომში დიაგნოზირებული იყო პარანოიდული შიზოფრენიით და საბოლოოდ სამწლიანი სასჯელით სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის კონტროლით. სროლის შემდეგ, ქარხნის სცენა მძიმედ გაიზარდა უსაფრთხოებაზე და ბევრი "ქარხანა 60" დასრულდა. [41]

უორჰოლმა ამ თავდასხმის შესახებ თქვა: "სანამ მე დახვრიტეს, ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ მე ვიყავი ნახევარი-იქ-იქ-იქ-ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ ტელევიზორის ნაცვლად ტელევიზორს ვხედავდი. ფილმებში არარეალურია, მაგრამ სინამდვილეში ეს არის ცხოვრება, რაც არარეალურია, ფილმები ემოციებს ასე ძლიერ და რეალურს ხდის, ხოლო როცა რამე მართლაც მოხდება, ესაა ტელევიზორის ყურება, როცა დამირეკეს და მას შემდეგ ვიცოდი, რომ ტელევიზორს ვხედავდი, არხები გადადიხართ, მაგრამ ეს ყველაფერი ტელევიზიაა ". [42]