Notes

Wstaję. Przygotowuję się do szkoły. Idę do szkoły. Na początku jest dobrze... Do nikogo się nie odzywam póki nie spotkam moich koleżanek. Zakładam maskę. Jestem szczęśliwa, śmieję się i kontynuuję wszystko co zaczęłam.
Wf: Znowu czuję się tak strasznie poniżona. Przytrzymuję maskę, aby nie spadła. Mam ochotę zapaść się pod ziemię, lecz zamiast tego staram się sprawiać wrażenie nieporuszonej, mimo, iż w mojej głowie odbywa się walka emocji, której nie jestem w stanie wytrzymać... Maska jest coraz słabsza, na twarzy widać niezadowolenie i zaczyna pojawiać się smutek. Podciągam maskę, aby za wszelką cenę nie spadła.
Koniec wf. Wreszcie. W duszy zadaję sobie pytanie... Dlaczego jestem taka słaba? Dlaczego twierdzą, że jestem najgorsza? I czy to prawda?
Zastępstwo. Oglądamy film... Ten co oglądaliśmy na poprzednich wolnych lekcjach. Gdy tylko mam okazję, dyskretnie wylewam z moich oczu łzy... Jeżeli ktoś to zobaczy, pomyśli, że to przez film.
Jestem smutna.
Naprawdę... W dodatku dzisiaj w szkole nie było jego... Może to i lepiej, przynajmniej nie widział moich wszystkich dzisiejszych porażek. Tęsknię... Czy to dziwne? Chyba tak.
Mój stan beznadziejności trwa już jakiś czas. Staram się go ignorować, bo wiem, że, gdy zdejmę maskę, narażę się na odwrócenie ważnych dla mnie osób... Nie chcę się bardziej pogrążać. Nie chcę by ktoś wiedział.
To przejdzie... Teraz mam gorszy humor, ale to się poprawi.