Notes

Aşk tüm insanların yaşayacağı belki de yaşadığı hayatın kaçınılmaz bir ögesi...
Çoğu anlarda ruhumuzda ve benliğimizde öyle bir tutkuya dönüşür ki gözlerimiz başka bir şey görmez ve her şeye,
herkese rağmen bu tutkunun peşinden gider hayatın içinde bir kuru yaprak gibi sürüklenip dururuz.
Ve herkes de yaşamı boyunca kendisine rüzgar olacak, kuru yaprağına yön verecek birisini arar durur.
Fakat herkes başaramaz...
Ben ise başardım. Seni buldum...
Sen benim rüzgarım oldun. Hayatıma yön verdin. Kuru yaprak gibi sürüklenen ruhumu bir sevgi özü gönderdin.
Beni birdenbire sessiz ve karanlık dünyamdan ayıran sen, ışığa ve sahiden yaşamaya götürdün.
Bir ruhum bulunduğunu ancak o zaman fark ettim. Ruhuma, Benliğime, Özüme işledin.
Sensiz çatlamış toprak gibi çorak olan gönlüme bir yağmur gibi, bir bahar gibi girdin. Hoş geldin...

Hoş geldin kadınım benim hoş geldin
yorulmuşsundur;
nasıl etsemde yıkasam ayacıklarını
ne gül suyum ne gümüş leğenim var,
susamışsındır;
buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim
acıkmışsındır;
beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam
memleket gibi yoksuldur odam.

Hoş geldin kadınım benim hoş geldin
ayağını basdın odama
kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi
güldün,
güller açıldı penceremin demirlerinde
ağladın,
avuçlarıma döküldü inciler
gönlüm gibi zengin
hürriyet gibi aydınlık oldu odam...

Hoş geldin kadınım benim hoş geldin.