Notes

Тој и градот. Двајца несватени борци во морето од миротворци. Ја живеат истата судбина на гнилеж на чувства и емоции. Преку ден не се познаваа, или барем така изгледаше. Секој ја носеше својата маска и професионално ја глумеше својата улога. Но кога ќе се спуштеше завесата, длабоко во ноќта, тие беа добри пријатели. Го отвараа куферот со артифакти и полека го анализираа. Полека ги вадеа малите пластични кукли, механизираните количиња, минијатурните куќарки и малатацрна кутија. Решијата а ја играат својата омилена игра. Поставија тенко платно и ги подредија фигурите. Тоа беше игра на имагинација. Само ги преместуваш фигурите и правиш различни сцени. Немаше победник, а и да имаше двајцата би победиле, секој во својата психа. Ја забележаа кутијата. Бидеќи одамна ја немаа отворено беа заборавиле што има во неа. Се договорија да ја отворат. Навидум таа беше празна, но потоа се случи чудо. Се магично оживеа. Куклите почнаа да се движат, количињата да возат, а прозорците на куќарките да светат. Вчудоневидени и двацата гледаа во својата макета. Поголемиот дел од куклите се движеа како навиени, после пет минутно набљудување веќе можеа да го предвидат секој нивни следен чекор. Почнаа да си играат со нив, да експериментираат. Ги преместваа куклите по десетици пати, но после секое преместување тие се враќаа на своето место и продолжуваа со својата рутина. Полека почнаа да се палат рефлекторите на бината. Тогаш тие грижливо ја собраа својата макета и почнаа да се спремаат за новата претстава. Градот мораше да остане тука и да го одглуми и овој ден најобро што може. А тој, тој замина да се спријатели со некој друг град и да открие што има во неговиот куфер.