Notes

Tean Krallığı...

Üç asırdır avcıyı kendi halkından çıkartma şerefini elde etmiş medeniyetin kalbi.

"Ve döngü sürüp gidecek." Diyordu kalabalığın içinden ihtiyar, kambur bir adam. "Demek dört oldu. Sonrakinin de bizden çıkacağına mezarım üzerine bahse girerim." Uzun boylu genç çiftçi, ihtiyarın yanında büyük bir tezat oluşturuyordu. Sağanak gibi her saniye şiddetlenen kalabalık, sur üflenene kadar uğultuyu kesmedi. "İşte! Geliyor. Kutsal Avcı başarmış!"

Kısa süreliğine kesilen uğuldama, fırtına öncesini anımsatmıştı çünkü şimdi sağır edici bir neşe hakimdi etrafa. Herkes yerlere atlıyor, birbirine sarılıyor, dev metal kapılardan içeri doğru ilerleyen küçük gruba doğru koşuyordu.

Önde atlarından birini kaybetmiş, aheste aheste ilerleyen bir at arabası. Arabacı bitkin ve uyuşuk gözlerle ön tarafta oturuyordu. Arabanın içinde her kim varsa, üzerine gerilmiş kirli beyaz örtüden bir şey görünmüyordu. Arkada ise sadece bir at. Zayıf, bitkin, ama sahibinden belki de onlarca defa iyi durumda. Atı süren adam -sürmekten çok onu bir döşek olarak kullanmayı tercih ediyordu- kalabalığa doğrudan bakmasa bile gözlerinde ki boş ve ölüce ifadeyi kavramak çok zor değildi. Beyaz saçları cılız görünüyordu. Uzamış ve gözlerine kadar önüne düşmüşlerdi. Çok uzaklardan bile 'yeşil' olduğu belli olan gözleri, şimdi sulu bir kahverengiydi. Yeşil demek, o gözlere bakınca biçilmiş çimen kokusunu anımsamak çok zordu şu haliyle. Üstündeki elbise denemeyecek paçavra, yırtıktan çok kan taşıyordu. Aklı başında her insan, o kadar kanın kıyafeti ağırlaştıracak kadar çok olduğunu bilirdi. Halk meraklı gözlerle beyaz saçlı adamın arkasına baktılar ama kapılar inleyerek kapanmaya başlamıştı bile.

İki kişi. Bir canavara karşılık dokuz insan hayatı...

Halk biraz bocalamış görünse de zaferin tadı gözlerinden okunuyordu. Bir süre daha iki adamı izledikten sonra anlaşmışçasına arkalarına, kraliyet sarayına döndüler. Soylu olduğunu bir sokak fahişesinin bile ilk bakışta söyleyebileceği köşeli, alaycı ve kendinden emin suratlı bir genç, uzun boyuyla kayar gibi balkon korkuluklarına ulaştı. Arkasından bir düzine aile üyesi ve muhafızı beraberinde sürükleyerek tabi.

"Ben Prens Dan. Kralın en büyük oğlu ve tahtın varisi. Babam bazı kişisel ve politik sebeplerden ötürü bu özel zamanda burada bulunamayacak. Kahramanlarımız, sarayda ağırlanacaklardır. Yarın ise tören başlayacak."

İnsanlardan bir miktar hayal kırıklığı nidası yükselince prens,

"Eğer, tanrılar kadar kadim bir varlığı öldürüp dinlenmeden törene katılabileceğinizi düşünüyorsanız Kutsal Avcı olmalıydınız. Başka itiraz istemiyorum."

Çabalarının beyhude olduğunu anlayan insanlar yavaş yavaş sokaklara dağılmaya başladı. Dev bir bilyenin, binlerce parçaya ayrılarak yuvarlanması gibiydi bu görüntü.