Notes

Kur’an Bir şeriat/kanun kitabı değildir. O şeriat’ın kaynağıdır. Kanunlar, yasalar zamanın değişmesiyle değişirler. Hukuk canlı ve dinamik bir hüviyete sahiptir. Dinin akaid, ahlak ve ibadet gibi değişmezleri vardır. Bunun yanında muamelat, munekehat ve ukubat değişir. “Ezmanın tegayyürü ile ahkâm tebeddül eder/Zamanın değişmesiyle hükümler de değişir” vecizesi Mecelle’nin maddelerinden biridir.

Mesela; Hz. Ömer bazı had cezalarını arttırmış, Ehl-i Kitabın kadınlarıyla evlenmeyi yasaklamıştır. Suriye’nin fethinden sonra Arap fatihler beyaz Rum kızlarını görünce, Arap kızları evde kalmaya başlamıştı. Mesela Kuran’daki had cezaları sınır cezalardır. Verilebilecek en ağır, uç cezadır. Bunun berisinde daha hafif ceza vermenin şeriata aykırılığı söz konusu değildir. İslam miras hukukunda kadına verilen erkeğin yarısı kadar miras emri, o döneme has bir hukuktur. Kadına miras namına hiçbir şey verilmeyen bir toplumda Kuran adeta şunu demektedir; Bugün yarısı, ileride erkek kardeşi ile aynısı. Sonra erkek kardeş rızası ile kız kardeş ile eşit bölüşseler, Kuran buna hayır, olamaz mı der? Bunları çoğaltabiliriz.
Yani insanlar Allah’ın yasa koymadığı alanlarda onların uzantısı yasalar yapabilirler. Onların Kuran’ın metinlerinden evrensel prensipleri bulurlar. Şârî’nin maksadını tahakkuk ettirmek için, bireyin ve toplumun yararlarını önceler, zararlarını engellemeye çalışırlar, hiç kimsenin ne zarar vermesine, ne de zarar görmesine müsaade etmezler. Allah ahkemül hâkimindir/hâkimlerin hâkimidir, amenna, ama insanlar arasında adalet ile hükmeden HÂKİMLER de vardır, olmalıdır da…
İslam yine insanlara bir siyasi yönetim biçimi, ismi bırakmadı. Siz ister krallık, ister demokrasi, ister anayasal monarşi, ister askeri cumhuriyet, v.s. hangi yönetim biçimini seçerseniz seçin. O bunun adıyla ilgilenmez. O bu yönetimin niteliklerine bakar. Örneğin; Kanun önünde herkes eşit mi? Hukuk’un üstünlüğü var mı? Temel insan haklarına dayalı adil bir yönetim mi? Din ve vicdan hürriyeti en geniş anlamda uygulanıyor mu? Allah’ın emrettikleri yasaklanmıyorsa, yasakladıkları emredilmiyorsa o devlet meşru bir devlettir. Adına bakılmaz. Nitekim zenciye gülpembe demekle, beyaz olmaz. Kendine İslam devleti ismini veren bir ülke, eğer yukarıdaki temel prensiplere uymuyorsa ‘İslam Devleti/ya da meşru devlet’ olamaz.
İslam; emanet, ehliyet/liyakat, hürriyet, mes’uliyet, adalet gibi temel hedefleri gerçekleştirmek ister…
Burada önemli olan siyasi iktidarlar diktatörlüğe dönüşmeksizin, meşveret ve şura ile halka danışarak ümmetin işlerini düzenlemesidir. Hiçbir kimsenin veya Ehl-i beyt, Kureyş gibi kabilenin doğuştan bir üstünlüğü yoktur. İktidarlar seçimle gelir ve yine seçimle giderler. Halka hesap verir.
Karanlığa sövmekle, karanlık izale olmaz!
Bir sabah, nasıl olacağı tam bir muammadır bir inkılap olacak, şeriat ile idare edilen bir devlet kuruluverecek! Böyle bir hayal ile yatıp-kalkan saflara şunu söyleyelim;
İslam’da tedricilik/aşama aşama gelişme vardır! Hiç bir zaman bir kaç sokak gösterisi ile böyle bir devrim olmayacaktır!
Müslümanlar belediyelerde, mahalli ve mülki idarelerde yönetim deneyimi kazanmalılar.
Ayrıca bu saflar şunu da bilmeliler; Henüz Müslümanların elinde ne bir İslam Anayasası metni/çalışması var, ne de diğer alt kanun maddeleri… Bunların yapılması, yüzlerce akademisyenin, onlarca yıl sürecek çalışmaları ile olacaktır…
Yapılacak çalışmalar hangi mezhebe göre olacak? Ne kadar modern hayata intibak edecek ve bu çalışmaları Müslümanların ne kadarı uygun bulacaktır? Tam bir muammadır!
Sırat: Belki de insanın daha dünyada sülûk ettiği yolun bir diğer adıdır. O yolun adı da ‘Sırat-ı Müstakîm’dir. Sırat; Her şeyin dengede olduğu ‘dosdoğru yol’dur. O yolun rehberi Kur’an, yolcuları müminler, kaptan şoförü Cenabı Peygamberdir. O yolun taşı, tuğlası da salih amellerdir. Tüm Peygamberlerin insanlık tarihi boyunca insanlığı davet ettikleri Tevhid dinidir. Özetle; sırat öteden değil, buradan başlar.