Notes

"Size bir şey sorabilir miyim efendim?" Daha önce duymadığı bir sesti bu Hen'in. Cevap olarak soğuk bir homurdanma geldi. "Efendim, madem ejderhalar sadece fiziksel güçle yok edilebiliyor, o zaman neden kraliyet savaşçıları, buzkılıçlar, barbarlar gibi topluluklar gönderilmiyor? Neden sadece biz, beşimiz, bunu yapmak zorundayız?" Aşina olduğu kalın ses, "Sanırım on ikinci kez hatırlatmam gerekecek. Altı. Ayrıca bu sorunun cevabını daha önceden açıkladığımı hatırlıyorum. Bir ejderhanın yaşadığını başkalarına kanıtlamaya çalışmak sadece deli gibi görünmemizi sağlar. Örgütümüzün gücü dokuz yetenekli savaşçıdan fazlasını tutamaz." Diğer adam hızlıca devam etti, "Yanımda kusmaktan başka işe yaramayacak birini istemiyorum..."

Ama Hen daha fazla sakin kalamadı. Üstündeki örtüyü büyük bir hışımla fırlattı ve bu işlerin kendi topraklarında nasıl yürüdüğünü göstermek üzere sert adımlarla çadır girişine yürümeye başladı. Çadıra girmesine ramak kala zihni ona itaati kesti. "Whlya! Aptal herifin tekiyim!" Gururu uğruna, dövüş arzusu uğruna bir an olsun onu boşlamıştı. Geri döndü ve hızlı adımlarla ormana doğru ilerlemeye başladı. Koşmak istiyordu ama kendini anında ele vereceğini biliyordu. Ejderha meselesini unutmuştu bile. Tek isteği kanyona geri dönmekti. O oradaydı, onu görmüştü. "Nereye böyle ana kuzusu?" Yakasını sıkı sıkıya kavrayan adama suratını çevirdiğinde ağzına çamur tadı geldi. Bizon kılıklı adamlardan biriydi bu. Teslim olur gibi birkaç saniye durdu ve ani bir hareketle kılıcını savurarak çekti. Dev adam kafasını geriye kaçırsa dahi burnunda derin bir kesik açılmıştı. Fazla kan akmıyordu ama hiçbir zaman bol kan dökmek zafere taşımamıştı. Adam acıyla parmaklarını gevşetti ve Hen tekrar koşmaya başladı.

Orman şimdi çok daha ulaşılabilir görünüyordu. Tam kurtulduğundan, onu bulacağından eminken ayaklarını sıkan metaller ile birlikte yere yapıştı. Neden yapabilecekken gitmemişti ki? Korkak derler diye mi düşünmüştü? Onuruna yakışmaz mıydı? Zemini öper vaziyette bir süre durduktan sonra kalın ses kulaklarına ilişti, "Sizi gitmeniz için serbest bıraktığımda neden durdun? Ben bunu bir kabul olarak algılamıştım. Adın ne senin?"

Hen büyücüyü göremiyordu. Kafasını kaldırmaya çalıştı ama ensesi sızladı ve yanağı toprakla yeniden birleşti. "Burada isimlerin ne önemi var?" Dedi. Bu cümlenin gizemli bir etki yaratmasını beklemişti ama büyücü onu duymamış gibiydi, "Adını mı unuttun yoksa?" Hen umrunda değilmiş gibi yaparak, "Hen..." Dedi.