Notes

Blue Whale yani mavi balina oyununu çoğunuz bilirsiniz beyler. Bu oyun Rusya'da vk adlı bir sosyal medya platformunda popüler olmaya başlamış ve sonrasında Avrupa'ya da sıçrayarak yüzlerce kişinin intihar etmesine sebep olmuştur. Şu an vk bunun önüne geçti ama ben sizlere vk bunun önüne geçmeden önce bu işe kalkışmamı ve kalkıştıktan sonra neler yaşadığımı anlatacağım hazırsanız başlıyorum. Birkaç kişi okusa bile yeterli.
12. Sınıfa giden girdiği YGS sınavının sonuçları açıklandıktan sonra kendi gerçekleriyle yüzleşen sınıfta çoğu zaman kaale alınmayan, kızların Dünya'da erkek cinsinden tek ben kalsam bile gidip lezbiyen olacakları herifin tekiydim.

Tabi böyle olmamda geçmişte yaşadığım beni maneviyat açısından etkileyen çok ciddi bir olay sebep olmuştu.
12 Ayın sultanı olan Ramazan ayının ilk günüydü. Annem babam ve ben istanbul'dan Ankara'ya ilk günün iftarını ailedeki dostlarımızla birlikte açmak için otobüse binmiştik. Yolculuk biraz uzundu ama gerçekten bizim için buna değerdi.

Gece yolculuk devam ederken ve neredeyse tüm yolcular uyumuş tek ben uyanıkken kafamı şoföre çevirdikten sonra birden şoförün uyuya kaldığını farkettikten sonra şoke oldum. Şoföre bağırmamdan sonra otobüsteki bütün yolcular ani bir irkilmeyle uyanmış ve şoförde benim bağırmamdan sonra ani bir refleksle uyanıp direksiyonu çevirmesiyle birlikte ailemin ve yolcuların çoğunun ölümüne sebep verecek o hatayı yapmıştı.

Ailemle birlikte ön tarafta oturuyordum ama otobüs tam ağaca çarpmadan önce kendimi arka tarafa atıp yaşamayı başarmıştım. Ne büyük başarı ya! O zamanlar 10 yaşındaydım beyler. Belkide en masum yıllarımdı. Ve ben bu yıllarımda işte bu acı gerçeklerle yüzleşerek başladım hayata.
Bu olay olduktan ve ailemi defnettikten sonra artık birinin beni sahiplenmesi gerekiyordu. O zamana kadar beni sevip sayan, aramızda çok büyük bir bağ bulunan sülalemdeki bireylerin hiçbiri beni sahiplenmedi! Bir kişi hariç, babaannem...

Babaannem annem ve babam evlendikten sonra dedemle birlikte kendi tuttukları bahçeli evlerinde kalmış. Dedem öldükten sonra babamın o kadar ısrarına rağmen yine de bizimle birlikte kalmak istememişti.
Oğlum şehir hayatı bana göre değil benim burada keyfim yerinde sizin de keyfiniz yerinde olsun derdi hep babama. O olaydan sonra da beni sahiplenmiş ve beni mümkün olduğunca tamir etmeye çalışmıştı ancak bu yaptıklarının hepsi boş bir çabaydı. Bu yaşadığım olay atlatamayacağım ölçüde çok büyük bir travmaydı.

Senelerim böyle akıp gitti. 18 yaşıma geldiğimde ise herşey çok geçti ve ben bunu YGS sınavı bittikten sonra anlamıştım.
Okul bittiğinde babaannemin yüzüne bakmaya utandım. Zavallı kadın benim için o kadar uğraşmış, çabalamış ama ben onu hayal kırıklığına uğratmıştım. Ama o yinede beni incitmedi. Üzülme evladım seneye tekrar denersin diyordu, yüzündeki tebessümü hiç bozmadan.

Bu Dünya benim için yaşanmaz bir yerdi. Annem ve babamın her mezarına gittiğimde onların yanında bir tabutun içinde gömülü olarak hayal etmiştim hep kendimi. Yaşamak için bir sebebim yoktu, babaannem dışında. Belki de o olmasaydı çoktan intihar etmiştim.

işte tam hayattan ümidimi kesmiş, intiharın eşiğine gelmişken sosyal medyadan gördüğüm birşey ile bu Dünya'da 50 gün daha yaşamam için bir sebep oldu. Blue Whale!
Bunu sözlüklerden ve birkaç haber sitesinden araştırdım. Hepsinde çok tehlikeli bir oyun olduğu, size hergün görev verildiği ve son görevinizin de intihar etmek olduğu yazıyordu. Bu oyunu görmeden önce zaten intihar etmeyi düşünüyordum. O yüzden bu manyakça şeyi denememem için hiçbir sebep yoktu! Kimleri öldürdüğü nelere yol açtığı umrumda değildi. Tek istediğim şey beni bu hayata biraz daha bağlayacak bir sebepti.

Bu oyunun yapımcılarının Rusların facebooku olan vk aracılığıyla bizimle iletişime geçtiklerini öğrendim. Sadece tek yapmam gereken şey BlueWhale adı altında vk de bir hashtag paylaşmamdı. Daha sonrasında ise yapımcılar bana ulaşacaklardı.
Kararımdan emin olduktan sonra bu oyuna ingilizce bir şekilde katılmak istediğimi belirttim. Kafamda tek bir soru vardı bu yapımcılar bana Rusça mı yoksa ingilizce yazarak mı geri döneceklerdi. Rusça döneceklerse bu dili bilmediğim için bu oyundan vazgeçmemden başka şansım yoktu. Ama ingilizce dönecekse eğer orta seviye ingilizcemle bunun üstesinden gelebilirdim. ingilizcemin orta seviye olmasının sebebi de aşırı derece de asosyal bir kişilik olmamdan kaynaklanan yabancı dizi bağımlılığıydı. Bu bağımlılık sayesinde Türkçe alt yazılı olarak bitirdiğim yabancı dizileri daha sonrasında ingilizce alt yazı olarak, en sonunda da alt yazısız tamamiylen saf ingilizce olarak izliyordum. Evet yanlış duymadınız aynen bunu yapıyordum. Yani bir yabancı diziyi 3 kez bitiriyordum. Şu ana kadar izlediğim yabancı dizi sayısı da 50 civarında artık oradan siz hesaplayın ingilizcemin ne kadar iyi olduğunu.
Birkaç saat sonra mesaj aldım. Mesaj kutuma baktığımda emin misin yazan bir mesaj gördüm. Bana ulaşmışlardı. Ben evet yazdıktan sonra bana oyunun kurallarını teker teker yazmaya başladı.

1-) Bu oyunu oynadığımı asla kimseyle paylaşmayacaktım.
2-) Bu oyunu asla bırakamazdım.
3-) Her görevi tamamlamak için bir günüm vardı.

Ve son olarakta görevleri başarıyla tamamladığımda beni 10000 dolar ile ödüllendirecekti.

Bir tane kural görmüştünüz beyler oyunu kafama göre bırakamamla ilgili peki neden bırakamazdım.

Benim ona evet adında mesaj atmamla onun benim tc kimlik numarama kadar bütün bilgilerimi bana göndermesi bir oldu çünkü.

Asla çıkamayacağım bir oyunun içine girmiştim
Youtube ve benzeri yerlerden gördüğüm çoğu şeyin bu oyunun içine girmemle birlikte uydurma olduğunu anladım. Benden yaptığımı kanıtlamam için video veya fotoğraf istemiyorlardı. Sadece yaptığımı söylemem yeterliydi. Evet, bu size garip gelebilir. Benim bu görevleri ekgibsiz olarak yerine getireceğime dair inançları tamdı.

Gece 4'de aldığım ilk görev akşam 8'e kadar aç durmak oldu. Gün içinde pek fazla dışarı çıkmadığımdan ve asosyal bir bin olarak babaannemin emekli maaşından geçindiğim için bu benim için pek bir sorun olmadı. Ah zavallı kadın, beni yanına alarak hayatındaki en büyük hatayı yapmıştı. Ne vardı öksüz yurduna bıraksan yani. Sahiplenilecek adam mıydım ben!
Şimdi burada çoğunuz oruç mu tutuyorsun ulan bu nasıl görev huur çocuğu diyebilir. Emin olun bende bu göreve ilk başta anlam veremedim beyler ama zaman geçtikçe bu görevlerin her birinin bilinç altımda nasıl bir etki bıraktıklarını da farketmeye başladım.

Sabahtan akşama kadar bilgisayarımın başından kalkmayıp hunharca torrentan indirdiğim Gta 5 i oynadıktan sonra görev bittiği gibi yemeklere gömüldüm. Zor olmamıştı. Ve diğer görevler için merakım da gitgide artmıştı.

Sonraki gün bana verilen görev doğrultusunda hayvan belgeselleri izledim. Babaannem benim bunları izlediğimi görünce ne oldu oğlum artık bunlara mı merak saldın dedi bana. Evet dedim bende hiçbirşey belli etmemeye çalışarak. O gittikten sonra devam ettim izlemeye, vicdanımı bastırmaya çalışarak...
Her yeni gün aldığım yeni görevleri başarıyla yerine getiriyordum. Artık bu Dünya'da kendimi işe yarar hissetmeye başlamıştım. Gece'den sabaha kadar korku filmi izleme görevinden sonra 10.gün görevimi beklerken karşıma çıkan görev karşısında şoke oldum.

-Evi terket.

Resmen evden ayrılmamı istiyordu. Benim gibi silik birinin hiç yakın arkadaşı olmadığından bu benim için dışarıda yatla aynı şeydi. Ancak bu oyuna kendimi bi kere kaptırmıştım. Bıraktığımda babaannemin bankada duran 5000 lirasını bile halledebilirdi bu adamlar. Tabi bunlar benim oyuna devam etmem için bir bahanemdi ve bu bahaneler beni sonunda oyuna devam etmeye ikna etti.
Küçük bir çanta ve bana hem internet paketim de ve de ihtiyaçlarımda lazım olacak bir miktar para aldım. Çantama birkaç giysi koyduktan sonra babaannemin uyurken odasına girdim ve son bir defa alnından öptüm. Gecenin 1'inde çıktım evden. ilk iş bizim yakınımızdaki camiye gitmek olacaktı. Bu gece cami avlusunda uyumak en güzel fikirdi. Başka türlü tinerciler zütümü gibebilirdi.

Cami avlusuna geldiğimde rahat bir bank seçip ona uzandım. Babaannem bana bir dönem din eğitimi vermeye çalıştı ama ben ramazan ayının ilk günü olan o olay yüzünden asla ısınamadım. O gecenin travması benim dinden de soğumama sebep olmuştu. Ama inançsız değildim sadece içimde bir tereddüt vardı.
Sabah olmuştu. 11.güne gelmiştik ve benim tamı tdıbına 39 gün boyunca dışarıda yaşayarak görevlerime devam etmemi istiyordu. Benim gibi bir sosyal atık için çok ciddi bir süre bu. Normal insan için bile ciddi bir süre. Fakat artık zihnim bu yolda devam edeceğime dair ikna olmuştu, ne kadar zor olsa dahi.

11. Güne kadar görevler hep normal, insanlık çerçevesi içerisinde gitti. Fakat yeni gelen bu görevden sonra artık böyle olmayacağını anlamaya başlamıştım.

-Sıradaki görevin: Babaannenin bankadaki 5000 TL'sini kendin için çek.

Ulan resmen benden babannemi soymamı istiyordu! Artık burada dur demeliydim. Ama bu işi sonlandırdığımda gibtiğimin aşağılanma duygusunun tekrar benimle yüzleşeceğini hissettiğimden vazgeçemedim. Evet, beyler o kahrolasıca şeyi yapacaktım.
Sabah bulamadığında babaannemin benim için endişelenip endişelenmediğini düşünürken bir yandan da o parayı nasıl çekeceğimi düşünüyordum. Babaannemin yatan emeklilik parasını bankadan genellikle ben çekerdim beyler. O yüzden kart şifresini falan biliyordum. Tek mesele o kartı almaktaydı.

O gün günlerden cuma olduğunu hatırladım. Altın günüydü. Sıra Nuray hanımlarda olmalıydı ve babaannem kesinlikle oraya gidecekti. Daha önceki altın günlerinden zaman dilimini kendi kafamda tahmin etmeye çalıştım. Ve 2 gibi gideceğine dair karar verdim. Tek mesele şuydu, benim ortalıkta gözükmemem onun altın gününe gitmesini engeller miydi?
Engellemezdi. Çünkü babaannemin tek sosyal aktivitesi oydu ve zavallı kadın eğer o aktiviteden de mahrum edilirse iyice kendi içine kapanacak ve onun için sonuçları iyi olmayacaktı. O yüzden bizim evin oradaki bir kafeye saat 1.40 gibi oturup bekledim. Bir çay söyledim ve babaannemin o kapıdan çıktığını görmek için kafayı bizim evin bahçesine diktim.

Benim bakmamdan hemen birkaç dakika sonra kadın evden çıkmıştı. Hemen eve girdim ve babaannemin yatak odasındaki sehpanın altındaki çekmeceyi açtıktan sonra banka kartını aldım. Şipşak! Bunu yapmam sadece 1-2 dakikamı almıştı. Evden çıktım ve bizim evin birkaç yüz metre ilerisindeki bankaya koşar adımlarla yürümeye başladım. ilk defa bu hayattan zevk alıyordum beyler. Adrenalinin eşiğindeydim!
Kuyrukta bir süre bekledikten sonra bankamatikten parayı çektim. içimde hafif vicdan azabı oluşmuştu ancak bu bile umrumda değildi artık. Başarmıştım! Bir sonraki görevime geçmek için sabırsızlanırken bizim evin yolunu tuttum ve babaannem gelmeden kartı yerine bıraktım. inşallah anlaması biraz vakit alırdı, en azından bu oyun bitene kadar alması yeterliydi benim için. Sonra bu milyar yıllık Dünya'dan bir hiç olup silinip gidecektim.

Tam kapıdan çıkarken atladığım bir detay geldi aklıma. Babaannemin benim için endişelenmesine bir çözüm bulmalıydım. 48 saat geçtikten sonra polise haber verebilirdi. Birde polisle uğraşamazdım. Hem de yaşlı kadının benim için kendisini üzmesini, harap etmesini istemiyordum. O yüzden bir mektup yazmak geldi aklıma. Tam olarak ne yaptığımı tabiki anlatmayacaktım ancak bu soruna bir çözüm bulmuş olacaktım.
Mektubumu yazdıktan sonra bir daha bu eve adım atmamak için anahtarımı evde bıraktıktan sonra kendi yoluma koyuldum.

Orada burada vakit harcadıktan sonra bir mesaj geldi telefonuma.

-Tebrikler! Görevini başarıyla tamamladın! Sıradaki görev için hazır mısın?

Ona daha görevi bitirdiğimi bile yazmadan benim görevi bitirdiğimi anlamıştı ancak bu beni şaşırtmadı. Bilgilerimi attığında her taka erişiminin olduğunu zaten o zaman anlamıştım.

+Evet hazırım, sadece bir soru soracağım sana?

-Sor.

+Evden ayrıldım ancak geceyi dışarıda değil de başka bir yerde geçirebilme hakkım var mı?

-Evet, var. Ancak benim belirlediğim yerde.
Bana belirlediği yerin konumunu daha sonra gönderecekti o yüzden 12.gün verdiği taktan görevi yapıp, ona mesaj attıktan sonra bana konum atması için beklemeye koyuldum.

Biraz vakit geçtikten sonra konumu bana attı. Uygulamanın bana gösterdiği zamansal hesaplamaya göre benim şuan bulunduğum konumdan o konuma tamı tdıbına 2 saat araba mesafesi vardı. Benim için sorun değildi çünkü her yol çilesinin bir devası vardır o da nedir bilir misiniz beyler! 500T. Kendisi bir çile tabiki o ayrı konu
500T ile inmem gereken durağa geldikten sonra taksi durağına yürümeye başladım. Taksi ile gitmem gereken az bir kısa yolu da tamamladıktan sonra varmam gereken yere sonunda gelmiştim. Benim için yorucu olmuştu. Apartmana baktığımda dış bölgesinin biraz bakıma ihtiyacı olduğunu farkettim. içerideki durumun nasıl olduğunu bilmiyordum onu biraz sonra öğrenecektim. Sahi neden benim için burayı seçmişti ki? Amacı neydi yani. Kafamdaki bu soru işaretleriyle apartmanın 5.katının ziline bastım. Dış kapı açıldıktan sonra içeriye girdim ve asansöre bindim. 5.katı işaretledikten sonra karşılaşacağım kişinin kim olduğunu öğrenmek için sabırsızlanırken birden 4.katta asansörün durması ve ışıkların gitmesi ile irkildim. Noluyordu lan!
Karanlıklar içinde bas bas bağırırken resmen sesimi kimse duymuyordu. Nasıl oluyordu bu lan! Koskoca apartmanda kimse yok muydu?

Artık pes edip, nefesimi dinlendirirken bir hoparlör cızırtısı duymaya başladım. Asansörün içinde bir hoparlör vardı. Bunu ilk girdiğimde nasıl farkedemedim bende bilmiyorum beyler. Her neyse cızırtı kesildi. . Ve ingilizce konuşan bir ses hafif seslerle mikrofonunu test ettikten sonra benimle konuşmaya başladı.

+Bu gece burada kalmak istiyordun değil mi? Kalacaksın ve 13. Günki sınavında bu olacak. Sen bu görevi bitirene kadar asla dışarı adım atamayacaksın.

Ben şoke olmuş bir biçimde ağlamaklı şekilde adama yalvarırken birden kulağıma gelen bir ses dalgasıyla aniden irkildim. Birkaç dakika kulaklarımın, beynimin içinde çınlamasını bu sesle dinlemeye başladım. Ya sonrası, sonrası benim için bundan çok daha kötü oldu. Çınlama bittikten sonra hoparlörden gelen seslerin etkisiyle beynimde ve vücudumun diğer organlarında dalgalar titreşmeye başladı. Yeni bir işkence metodu öğrenmem işte bunun gibi acı bir şekilde oldu
He bu arada ulan huur çocuğu bu adam asansöre bineceğini nasıl tahmin etti diyenleriniz olabilir. Ben asansör varken 5.kata kadar o kadar yol yorgunu olarak çıkacak bir gerizekalı tanımıyorum beyler
Saatler geçti. Artık gözümün içinden gözyaşı değil kan akacaktı resmen! Artık pes edip intihar etmek için kafamı asansörün cdıbına vurmak için hazırlanırken ses kesildi. Kendimi ani bir biçimde yere attım. Ses kesilmişti ama ben etkisini hala hissetmeye devam ediyordum. Yarım saatim öyle geçti. Ne zaman ben kendimi ayağa kalkacak kadar iyi hissettikten sonra asansör hareketlendi ve beni 1.kata indirdi.

Asansörden zar zor kendimi dışarı attıktan sonra duvara asılı bir yazı gördüm.

+Oyuna devam etmek, kaderini çizmek istiyorsan bu apartmanı terk et!

Dediğini yaptım ve apartmanı terkettim. Uykusuz kalmıştım. Yere yığılmamak için apartmanın yakınındaki parka kendimi atmaya çalışırken az kalsın araba çarpacaktı. Ucuz atlattım ve kendimi parka attığım gibi çimlerin arasına gömülmem bir oldu.

Uyandıktan sonra kendimi nerede buldum dersiniz? Hastanede! Ulan hastaneye gidip uyanamayacak kadar ne yaptın ulan ayı diyenleriniz olabilir. Ancak bu gerçekten normal bir uyku değildi beyler. Uyandıktan sonra kör olduğumu zannetmemde bunun ispatı birkaç saniye ışığı göremedim ulan! huur çocuğu bana nasıl işkence ettiyse, bunun kalıntılarının bunlarla sınırlı olmayacağını anlamıştım.

Bu geceyi hastanede geçirmeye karar verdim. Tabi ki babaannemin beni polise ihbar etmediğini umarak. Uyandıktan birkaç dakika sonra uyandığımı hemşirenin farketmesiyle birlikte yanıma polisler geldi. Beni sorguladılar, bende onlara gereken cevabı verdim ve gittiler. Telefonumun nerede olduğunu hemşireye sorduğumda şarjda olduğunu söyledi. Telefonu getirmesini rica ettikten sonra sıradaki görev için telefona giriş yaptım.

Görev olarak benden 1 saat boyunca aralıksız kahkaha atmamı istiyordu. Bunu neden istediğine anlam veremedim ve telefonu yanımdaki sehpaya bıraktıktan sonra tekrardan uykuya daldım
Uyandıktan sonra sabah birkaç işlemi tamamlayıp hastaneyi terkettim. Bana verdiği garip görev için uygun tenha bir yer bulduktan sonra kahkaha atmak için hazırlıklarımı yaptım.

Saatimdeki kronometreyi ayarladım. Bu kahkaha tam 1 saat sürecekti. Kronometreyi başlatıp kahkaha atarken ilk 5 dakika herşey normal seyrinde ilerliyordu. Taa ki gözümden yaşlar akmaya başlayana kadar. Ben kahkaha atmaya devam ederken soğan kesercesine yaşarmaya başladı gözlerim. Birkaç günki aklım olsa yapmayı çoktan kesmiştim. Ama herif artık beynimdeki devrelerimi nasıl etkilediyse 1 saat boyunca bunu yaptım ve manyakça bir görüntü çıktı ortaya. Delirdiğimi artık yavaş yavaş hissetmeye başlamıştım. 14.günün görevini de artık tamamlamıştım
Geceyi yine bulunduğum mekanın en yakınındaki bir cami avlusunda geçirdim. Uyandığımda 15.günün görevi hazır bir şekilde beni bekliyordu. Bu sefer istediği şeyi görünce az kalsın küçük dilimi yutuyordum beyler. Herif düpedüz benden babaannemden çaldığım 5000 TL'yi yakmamı istiyordu.

Şu anda çoğunuz artık bıraksana oyunu huur çocuğu diyor olabilir. Ama cidden emin olun bu oyun uyuşturucu denen illetten çok daha feci bir şekilde bağımlılık yapıyor. Yani artık geri dönülemez birşeydi benim için.

Ben ağlamaya çalışırken kahkaha atmaya başlamıştım. Vücudumdaki hormonal dengelerin hepsi gibilmişti. Ulan artık kahkaha atmam için ağlamam mı gerekiyordu dıbına koyim?
Bakkaldan çakmağı aldım. Çayır bir alana gittikten sonra da tereddütsüz bir şekilde 5000 TL'yi yaktım. Artık tereddüt etmeyecektim, tek hedefim bu oyunu bitirmekti.