Notes

Yoksun. Olmayacaksında Müzeyyen.
Sen bu ahengi korumayı bilmezsin. Öğretmemişler sana bir kalp neden atar. Haksızlık etmek istemiyorum bundan. Her denizin bir rıhtımı olacak değil ya Müzeyyen bizde rıhtımdan uzak, kayalık kıyılarımızla vardık. Çok insan sevmedi bundan.
Sevmek kabiliyeti bir yıldızlı gökte, birde sahilli denizlerde filizleniyordu.
Sen sahilsiz, rıhtımsız deniz sevmezdin müzeyyen.
Hakkında her şey hayırlara denk gelsin tabi. Ne söyleyebilirim.
Söyleyemedim.

Saat on biri vurdu mu, hani elim telefona gider, ezbere numaranı bilmezdim, ama rehberden Müzeyyen der seçerdim. Sen gittikten sonra öğrendim. Başta inanamadım tabi. Senden ayrı ihtimaller inanılır gibi değil Müzeyyen.
Sonra aradan geçen zaman usul usul ikna etti beni. Biliyordum. Artık yoktun. İçindeki dehlizler seni, bana salıvermiyorlardı. Gönlün değilde belki, aklın, hırsın.. maniydi bana.
Bunu görmüş olmak, seni bana getirmeyen kendini bilmek affedilir bir şey değildi. Affedemedim Müzeyyen.

Sen hep ıhlamur ağaçları kokardın. Ellerindeki çatlakları çiçek bilirdim de öyle çok severdim.
Öyle severdim kahrını..
Şimdi böyle dilinin farklı şeyler konuşması tamam da, ya ellerin..

Ne çok şey götürememişsin gitmekle. Akordunu kaybetmemiş bir gramafon gibi ne çok ses veriyor hatıralar.Bu geceleyin surlarıma hücum eden senin hasretin değil mi hep zaten.
Balkon korkuluklarında, pencerelerde hep mor çiçekler..
Müzeyyen diyorum da adının harflerini öpüyor gibi gülüyor yüzüm.

-Müzeyyen, seni seviyorum da şimdi bir başkası mı öpecek seni-