Notes

Canan'ın kocası motorsikletle yolda giderken çok tuvaleti geliyor, mezarlığı geçeyim öyle dururum diyor.Ama dayanamıyor mezarlıkta durup bir köşede işemeye başlıyor, işini görürken arkadan biri ensesine patlatmış, bir dönmüş arkasını kendisi... O korkuyla motoru falan bırakıp yola atmış kendini.
************************************************
Ekşisözlük'te "sözlükçülerin başından geçen paranormal olaylar" başlığından bir kaç yazıyı da alıntılıyorum buradan okuyabilirsin:
seneler öncesi, istanbul'da dedemin mezarının başındayız.

film sahnesi gibi bir manzara vardı o gün; sis içinde gittikçe belirsizleşen mezarlar, ağaçlar, soğuk hava, sessizlik...
annem sessizce ağlayıp dedemin mezarı başında otururken ben de dua etmekle meşguldüm, annemin eğitimine destek vermemesi sebebiyle dedeme olan kızgınlığımı taşıyordum hala.
bir çocuk gülüşü duydum. resmen filmlerdeki gibi, alaycı bir çocuk gülüşü. aldırmadım.
sonra bir kez daha. arkamı döndüm, ve sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladım hipnoz olmuş gibi.
orada sekiz yaşında vefat etmiş bir çocuğun mezarını gördüm. uzun süre donakaldığımı hatırlıyorum.

kimseye anlatmadım bu olayı, orada olan anneme bile. uydurduğumu iddia etmelerinden çekindim, en iyi ihtimalle hayal gördüğümü iddia edeceklerdi. ama hayal değildi, gerçekti, aklıma geldikçe ürkerim hala.

nur içinde yat çocuk.
***********************************************************************************
benim başımdan değil, olay üvey babamın dayısı'nın başından geçiyor, söylediğine göre de güvenilir bir kaynak.

üvey babam, rizeli. bilenler bilir ayder yaylası vardır oralarda, ve bu tarz özellikle cin'lerin olduğu hikayeler çok fazla dolanır. kışları köyde, yazları ise yayla da geçiriyor bu insanlar, yayla ile köy arasında ki mesafe 40 dakika falan.

bir gün bir kış günü, köydeler. dayı'ya görev veriliyor, yazlıktan alınması gereken bazı erzaklar, turşular vs varmış, al köydeki eve getir diyorlar. dayı arabayı da alıp çıkıyor yola, eve giriyor, alınacakları alıp arabaya yükledikten sonra arabayı çalıştırıp ilerliyor, 2 dakika sonra bir ses duyuyor. bildiğin davul zurna halay sesi. ışıklar falan da geliyor sesin geldiği yönden. bildiğin düğün havası var sanki... içinden düşünüyor tabii. yayla da kimse yok ki bu mevsimde. herkes köyde, kaldı ki düğün olsa haberleri olur. (yayla küçük bir yer ve herkes birbirini tanıyor)
neyse bizim dayı saf adam biraz, aklına kötü bir şey getirmiyor arabayı sürüyor ışığın ve sesin geldiği yöne. evet bildiğin buz gibi soğukta gecenin 3'ünde insanlar halay çekiyor, dans ediyor kahkahalar atıyorlar. bizim dayı'yı farkettiklerinde ıslık çalıp halaya davet ediyorlar. dayı iniyor, bakınıyor ne olduğunu anlamaya çalışıyor derken bunlar kolundan tutup halaya alıyorlar dayıyı. o kadar da saf değilmiş ki yavaş yavaş anlıyor durumu. hepsinin de ayakları ters bu insanların. korkuyor içinden dua ediyor bir yandan da korktuğunu onlara çaktırmamaya çalışıyor. dualar nafile, gidemiyor da korkudan... gecenin 3'ünden sabah ezanına kadar hiç durmadan halay çekiyor bu dayı. onlar gittiklerinde kış gnü ter içinde yorgunluktan bayılacak halde köye zor gitmiş. sabah ezanı okunduğu an gitmişler çünkü. sanırım zaten iyilerine denk gelmiş ki zarar vermemişler yani... baya bir uzun süre kendine gelememiş adam. duyduğumda çok etkilendiğim bir hikayeydi bu.
**********************************************************************************************