Notes

Asırlar sonra ilk defa, dakikalar yıllara acımıyordu. Belki tam şu anda, tuşlara dokunduğum sırada, Şangay’da komünizm yanlısı yaşlı bir adam, yıllarını adadığı ideolojisi peşinde haykırırken basit bir trafik kazasından dakikalar sonra yarım asırlık fikirlerini kaybediyor. Belki Moldova’da Sosyalizm zamanlarındaki mutluluklarını özleyen bir çift, Prut nehrinde ellerinde eski zamanlardan birer tabanca birbirlerine doğrultmuş özgürlüğüne kavuşuyor. Belki tam şu saniyelerde, Berlin’de utanç duvarının iki tarafında kalmış ve kavuşamamış iki yitik hasret, seneler sonra Oliv Café’de yan masalarda göz göze gelip gözlerindeki ölü ruhu saklamaya çalışırken gülümsüyor, zincirlerini kırıp son kez doğruluyor ve birbirlerine dokunabilmenin güzelliklerini yaşıyor. Belki de Bakırköy’de bir bakıcı unutamadığı bir hastasının gizli dosyasında yazanları okuduğunda halk tabiriyle delirmenin ne demek olduğunu bir kez daha anımsıyor ve şu sözleri sarf ediyordu, “ Bir hasta yatmıştı. Dosyasında, çıplak bir şekilde E-5’i trafiğe kapattığı için polis tarafından getirildiği notu vardı. Bunu neden yaptığını sorduğumda, ‘ceketkaplumbağaseykobeşezdiler’ dedi manisinin verdiği hızla, tek kelimeymiş gibi. Sonradan anladım ki, bir kaplumbağanın ezildiğini görünce sinirlenmiş, yolun ortasına dikilmiş; insanlar sağından solundan geçmeyi sürdürünce, soyunup giysilerini ve saatini (Seiko 5) koyarak yolu kesmeye çalışmış ama onları da ezerek geçmişler.

Hayatlarını yıllara sığdırmış insanların her saniye binlerce ihtimal arasından son saniyesine sığdıramadığı geleceğini izlemesi ne korkunçtu, oysa herkes viran bir şehrin yollarına mutluluğunu kazıyordu, güne mutlu başlıyor, hayatı selamlıyor, Tanrı’ya şükrediyordu. O son saniyeye sığdırabilse insan hayallerini, geçmişini, unutamadıklarını, acılarını ve mutluluğunu, işte o zaman Prut nehrindeki o çift son kez gülümserdi. Fakat insan kayboldu, son saniyede yaşamak varken yarım asırlık hatıralarında kayboldu. O an kimse gülümsemedi, kimse ölmedi, ölemedi. Ne bir şarkı duyuldu uzak diyarlardan, ne bir ağıt döküldü yaşlı bir annenin ağzından, ne de sessizliğe gömüldü şehir acılardan.