Notes

Aslında birisini sevmeye başlamadan önce hep farkında oluyoruz.En başından güveni alamıyoruz mesela.Ya da sıkılıcağımızı tahmin ediyoruz.Ama öyle bir aç gözlüyüz ki denemeden bilemeyiz ki modunda dalıveriyoruz.Halbuki ne olacağı belliydi.Şimdi sen sorumlusun bu kalbindeki izlerden.Ama o kadar önemli oluyor ki.''ulan ben şimdi nasıl yaşarım'' falan diyoruz,ama emin olun yaşıyorsunuz.Ne olursa olsun hayat devam ediyo çünkü.Unutamayız diyoruz ama unuturuz,zamanla geçmiyecek hiçbir şey yok.bütün yaralar geçer bütün izler geçer.
Bizi üzenleri kim yüceltti? yine kendimiz yücelttik başkası değil.
Aksine o kişiden nefret etmemiz gerekirken nasıl da birden peşinden koşmaya başlıyoruz.En büyük hatayı biz yapıyoruz böylee.
Kafamızda birisini yaratmışız tüm umutlarımızla onu bekliyoruz,bir gün gelicek ve çok mutlu olucaz diye.Olan şey bu,hata yaptığımız nokta bu.Bu hayaller gerçekleşmiyecek çünkü.Bizi onlar o kadar mutlu etmedi,edemedi.O güldürmedi biz onun anladığıyla gülmeye çalıştık sadece.Biz bilerek en çok ona güldük.
Biz öyle güzel sevdik ki onlar sevgiyi kaybetti.Şimdi sevmeyi bırakın çünkü onu alan birisi yok artık.Yolun sonu bu hikaye böyle bitiyor.Şimdi aramıza mesafeler girdi ama bu mesafeleri aşabilecek hiçbir şey yok.

İlkim.