Notes

Tanışalı 1 yılı geçti. Acı tatlı günler geçirdik. Daima bende tek oldun. Gece gündüz demeden konuşup dertleştiğimiz günler güzeldi O günleri özledin mi diye sorsalar, ''özledim'' derim. Bir kaç aydır düzenli hiç konuşmadık. Beni bilirsin inan şu an bunu bilecek halde değilim. Ve o kadar hiçbir şey bilmiyorum ki, bunları nasıl yazıyorum onu bile bilmiyorum. Lakin şu an öyle bir canım yanmış öyle bir küle dönmüş ki ruhum, sanki bunları ben yazmıyorum, ben söylemiyorum. Bu sefer susamadım ben. Tak etmekten çıkmış bu olay. Ölmek istemekten çıkmış. Ki bilirsin ben öyle her şey de ölmek isteyen biri değilimdir. Ve şu ölmek istemek değil şu biraz halimi anlatmak, biraz suskunluğumun sesini duyurmak ve biraz içimi dökmek istemek. Sitem etmiyorum asla, asla pişman da değilim. Vazgeçmekte değil ki bu. Anla işte ne olduğunu. Veda etmek de değil. Akan yaşlarla içimi akıtmak. Bir derdin olunca koşacak yine bu ben. Vallahi de billahi de koşacak. Biliyorum kendimi. Sen anla işte. Herkesten sakındım. Iyi söyleyene de kötü söyleyene de hep bir cevabım oldu. Hep bir susturma içerisinde oldum. Ben karanlık yanımla sende aydınlık bulmuştum. Işık vurmuştu o simsiyah o zifiri karanlığa. Şimdi ise orayı sen soldurdun. Sen söndürdün ışığı. Vicdan yap ya da bana acı istemiyorum. Ben artık boğulurken sen bazı şeyleri bil istiyorum. Anlamasan da olur. Inan olur. Yeter ki bil. O bile kafi. Eden bulacak, demiyorum. Bul istemiyorum. Ben canımı nasıl yakıp yıktığını bil istiyorum sadece . Çok mu? Şu yaşadıklarımın yanında çok mu ha? Neyse. Neyse, canın sağ olsun . Ben gidiyorum bir süre. Tüm hesaplarımı ve telefonumu kapatıyorum. Kimse hiçbir yerden ulaşmıycak. Hakkını helal et. Gülümse ve mutlu ol . Ve bil. Sadece bil. Benden bu kadar, olabileceğin bu kadarı bu. Hepsi değil. Dedim ya, sadece bil..
Hatırlıyor musun bana bir keresinde ''seni kırdığımda üzdüğümde bana beni üzdün de bizde o samimiyet yok mu?'' demiştin. Tüm samimiyetimle söylüyorum BENİ ÇOK KIRDIN.
#Ayşegül