Notes

Hiçbir Şey Bilmiyorum
Ben hiçbir zaman sizin gibi olamayacağım. “Tabağındakini bitir!” diyen bir annem olmadı benim. Annem vardı da, “Tabağındakini bitir!” diyemedi hiç çünkü ben en son evde yemek yediğimde ağzıma kaşık ile veriliyordu yemek birkaç sene sonra eve bile doğru düzgün gitmedim. Zaten büyüyünce de ne yediğimi bilen bir annem olmadı. O çocuk yaşımda sokakları öğrendim. İnsanlara adres açıklamayı öğrendim. Duvarlara graffity çizmeyi öğrendim. Ağabeyimin Türkçe kitabında gördüğüm şiirleri duvara yazmayı öğrendim. “Eyvallah.” Diye bir kelime vardı onu öğrendim. Bahçelerden meyve çalmayı öğrendim, meyvelerden de bahçe… Henüz olgunlaşmamış yeşil kayısıları tuzlayarak yemeyi öğrendim. Dövüşmeyi öğrendim. Okulda kabadayı olmayı öğrendim. Ağabeyime ve kendime ve Akın’a(Okan) güvenip, ilkokulda 8. Sınıf öğrencisi dövmeyi öğrendim. Ben Türkçe dersini sevmeyi öğrendim. Matematik sorusu sorulunca, ‘örtmenin’ yanına herkesten önce çözüp koşarken, onore olmak nedir bilmeden onore olmayı öğrendim. Hayat Bilgisi dersinde hayatı öğretmediklerini öğrendim. Ben hocalara kafa tutmayı öğrendim. Yavaş yavaş büyümeyi öğrendim. Ben cami avlusunda yatacakken köpeklerden korkmayı öğrendim. Ağlamayı öğrendim. Geceyi sevmek zorunda olduğumu öğrendim. Sonra hep evden kaçmayı, çok kaçmayı öğrendim. Sonra hayvanlarla arkadaş olmayı öğrendim. Hem ben sigara içmeyi öğrendim. Dumanı içime çekmeyi öğrendim boğuk öksürüklerimle. Bilgisayar kullanmayı öğrendim. Bilgisayarım yoktu ama arkadaşlarımla onların bilgisayarları olduğu onlardan çok bilgi bilince dalga geçmeyi öğrendim. Eve çok geç giderken annemin beni dövmemesi için Allah’a avuçlarımı kocaman açıp gözyaşlarımla beraber dua etmeyi öğrendim. Ama her seferinde annem beni yine vurunca o zaman Allah diye bir şey olmadığını öğrendim. Ağabeyim söylemişti, kalorifer nedir, onu öğrendim. Soba nasıl yakılır onu öğrendim. Bir türlü ders çalışamamayı öğrendim. Ama dersi çok iyi dinlemeyi öğrendim. Sınavda kopya çekmeyi bilmedim önceleri ama kopya dağıtmayı öğrendim. Hocaların gözüne girmeyi öğrendim. İlk defa zayıf not almayı öğrendim. Notumu yükseltmeyi öğrendim. Hocalarıma hiçbir zaman yalakalık yapmamayı öğrendim. Biliyor musunuz? Ben Edebiyat nedir onu öğrendim. Edebiyatı öğrendim. Cemal Süreya’yı öğrendim. Sonra, ben sınav olduğunu öğrendim, ciddi sınav. Sınava çalışmam gereken yerde hocayı vurmayı, sonra da okula gidememeyi öğrendim. O zamanki belirsiz fikirlerim ile Allah’ın olmaması üzerine düşünceler üretebilmeyi öğrendim. Evimdeyken hiçbir zaman üç öğün düzenli yemek yiyemeyeceğimi öğrendim. Ben ağabeyimi örnek almayı öğrendim. Hacker olmak isterken, öğrenirken asla bir bilgisayara sahip olamayacağımı da öğrendim. Babam 5-6 yaşımdan beridir yoktu ama ben babasızlığı sonradan öğrendim. Ben zihinsel engelli dünya güzeli bir ablaya sahip olmayı öğrendim. Var olan bir anneyi ölü saymayı öğrendim. O kadar yoksuldum ki, yoksulluğa dahi sahip olamayacağımı öğrendim. Ağabeyimi kahraman saymayı öğrendim. Tüm bu şeylerin içinde; bunları öğrenirken arada bir insanları sevmeyi öğrendim. Bir insana aşık olmak nedir onu öğrendim. Hayatımı ona adamayı öğrendim. Ona şiirler yazmayı öğrendim. Onun için ağlamayı öğrendim. Onu herkesten saklamayı, sakınmayı öğendim. Şimdi ben bu şeyleri çok çok çok çok uzatırdım ama yaşadıklarımı görünce sıkılmayı öğrendim. Çok şey öğrendim ÇOK! Öğrendim evet, öğrendim ama, ama bir şey öğrenemedim gitti.
Sahi, sen beni neden sevmedin? Bunu bir türlü öğrenemedim.