Notes

Sistem Üzerine ‘Ufak’ Bir Tenkit

Sayın okur, yaşadığın sistem ve onun sana dayattıklarını hazmedebiliyor musun? Ben hazmedemiyorum. Şu anlık lehime çeviremiyorum durumu ama güneşin doğuşu pek yakın. Semâ hoş bir pembeye büründü bile Güneş doğacak… Sistem ve dayattıkları diyorum, güç bir durum. Her şeyi, her zaman, her yerde kontrol etmeye meyilli bir sistem. Öyle ki, yazımın başında ‘sayın’ hitabetimi eklemek ‘daha uygun’ daha ‘gerekli’. Yazmasam bile konuşma/yazma üslubum, ‘sayın’ birisine söyleniyor olmalı veya öyle hissettirilmeli. İnsanların fıtratsal his ve düşüncelerini bile kısıtlayıp, şekillendirmeye çalışıyorlar. Bir nevi, taciz ediyorlar.
Sistem beye sorarsanız, yönetim veya otoriteden nefret etmek ayıp, günah, suç… Yok, daha neler. Kendileri neden sistem ‘bey’ oluyorlar da ayıp olmuyor? Neden sistem bayan değil? Aslında bu da bir tür zorâkilik. Devlet büyüklerimiz, saygı duyulması gereken kişiler –resmi kişiler- hep bey oldu. Çok seyrek kadınlar da vardı ama ‘itaatimiz’ yine onlar üzerinden onların da itaat ettikleri beylereydi. Sözde beylere…
Peki, neden böyleydi? İnsanoğlu var olduğundan beri hep yönetme veya yönetilme duygu ve düşüncesi içerisindeydi. Dinler ve bazı inançlar da bundan doğmuştur kanımca. Her zaman diliminde, buna karşıt olanlar çoğunlukta olmasa da yok da değillerdi. Yönetme veya yönetilme, ne kadar da absürt kavramlar oysa… İnsanlar hep dürüst olsaydı; çalıp çırpmasaydı, öldürmeseydi, zarar vermeseydi, boktan bir üstünlük sağlama çabası içerisine girmeseydi günümüzde işlenen ahlaki ayıplıklar da işlenmemiş olacaktı, şu saçma olgular da kingleştirilemeyecekti. Günümüzde yaşananlar, bunu açıklamıyor mu? Böyle insanlara böyle yönetim hak değil mi? Değil! İnsanlar sistemin kölesi oluyor, sistem hiçbir zaman bu koşulda bile efendi değil, olmamalı. Bu gün, tecavüze uğrayan bir vatandaşın daha iyi olması için iyi bir şeyler yapmak yerine, “Gece gezmesinler!” diye çemkirmekle yetindi sistem.
Sistem, insanın ta kendisi yahu, olağanüstü bir güç veya güçler mi dayatıyor tüm bu pisliği? Hayır! “Kadın hakları!” diye bağıran 500 kişilik bir gruptaki insanlardan en az birisi aslında sistem. Şöyle ki; “Tecavüz edene ölüm!” diye haykıran bir vatandaş, neden “Tecavüzü engellemeyenlere, yolunu açıp, müsaade edenlere ölüm!” diye haykırmıyor? Sistemi kendisi oluşturup, yönetiyor, yönetiliyor şu insan. Oysa durumu oluşturanlara da, oluşmasına müsaade edenlere de bağırmalı. Aslında, müsaade edenleri akı terazisi ile yargılamalı. Olaylar daha sağlıklı cereyan eder belki de. Şâyet verdiğim bu ‘tecavüz’ sorunlarını dahi engelleyemeyen bir insan, insanlar nasıl olur da sizin için her şeyden kıymetli olan, ‘kapital sorunlarınızı’ çözebilir? Sistemi şikayet eden de, oluşturan da, yücelten de bizleriz.
Ben 16 yaşındayım, “Ne yaşadın da bunları çokbilmiş bir şekilde söyleyebiliyorsun?” diyenler olacaktır;
5 yaşındayken geride sefaletten başka bir şey bırakmamakla beraber babanız ölsün, 24 yaşında zihinsel engelli ve ilgilenmekle yükümlü olduğunuz bir ablanız olsun, hayata güçlükle tutunmaya çalışan, okur-yazar dahi olmayan 50 yaşında, ölüme yakın bir anneniz olsun, tüm bu sorunlar içerisinde, hayatla boğuşarak eksiliklerden çıkarak nötrleşin, daha sonra yeni bir hayat kurun, bu güne-günlere getirin, ha bir de, 5 yıl boyunca sizden haberi bile olmayan bir ‘dünyanız, güneşiniz, aşkınız’ olsun, -duygusuz insanlar anlamaz- sonra gelin bir daha tartışalım. Kaloriferli, konforlu evlerinizde uzanıp ellerinizde klavyeleriniz ve o bozuk ağızlarınız ile sövüp durun ancak. Bizi bu hale getiren de boş şikayetler edenler de sizlersiniz. Aranızda bağırmaya, ağlamaya en çok hakkı olan insanlardan birisiyim.
Herkes, her zaman özellikle de ‘gece’ dışarıda gezer, istediğini yapar. İstedikleri ile sevişip, film izler. Kendi hazırladığınız anayasacıklara göre, ‘özgürlük’ var madem, bunları yapmak serbest o zaman. Bunlardan ‘sana’ ne? Bir daha, hep beraber, SANA NE?