Notes

Hayatımı kazandıklarım değil de kaybettilerim üzerine kurduğumu farkettim oturdum düşündüm ben nelerimi kaybettim diye ? Çocukken üzerine titrediğim en değerli varlığım saydığım kırmızı arabam geldi mesela aklıma.İlkokulda ne olup bittiğini anlamadan kaybettiğim silgilerim,eski sevgilime hediye ettiğim formam hepsi bir bir geldi aklıma bide kaybettiğim insanlar.Onlarda geldi aklıma sonra dağ filmindeki o replik ;


‘’Kimseyi unutmuyoruz biliyor musun? ;
Çuval gibi sırtımızda taşıyoruz kaybettiklerimizi..
Hamal gibiyiz..
Şükrediyoruz, küfrediyoruz.sabrediyoruz !!!
Ama tilki gibi kafamızda dolanıyorlar..
Ölen de aynı, terkeden de aynı.
İkisini de hayal kurarak hatırlıyoruz...’’


Arkada bıraktıklarımı düşündüm sonrada arkadan baktıklarımı ikisin ede üzüldüm aslında kaybolan bir şey yokmuş ortada .Hepsi mıh gibi aklımızda duruyor hayalimizde yaşıyorlarmış kimisi iyi kimisi kötü bizde onları farkında olmadan yanımızda taşır olmuşuz.Kaybetmenin temelinde de sevgi var dünyanın en mucizevi olayı bence.İki tepe arasında gerilen bir ip üzerinde yürümek gibi heycan verici ama bir o kadar zor.Zaten insan sevmediği bir şeyi kaybetmez kaybetmek için önce sevmek gerekir.Sevmek bizim gibilerin dünyasında insana verdiği mutluluğun kenarında beslediği hüzünle nam salmış bir duygudur zaten.

İnsan hayatında çok şey kaybeder çok üzülür ama bunların hepsine değer bazı kaybedişler vardır.Bütün dünyasını yıkan ilk bakışta kötü gelen ama tekrardan hayatını yapılandırması için ona fırsat sunan kaybedişler...Ben de kaybettim hemde çok ama naylon kaybedişlerdi benimkisi hepsini sonradan anladım.Gereksiz yere hayatımı sil baştan yaptım.Çok asıp tuttum ama yüreğimde naylonmuş bu kadar kolay tutuştuğuna göre…Çok delikanlı kaybedenler gördüm döktüğü her göz yaşına,yaktığı her dala değen…İşte benim kaybedişerim delikanlı değildi kaybettim diyorum hep ama kaybetmemişim hepsini bir bir sonradan farkettim.Kaybetmemişim ama kaybettim diye çok yıprattım kendimi.Naylondan insanlara delikanlı gibi üzüldüm.Bazı şeylere sonradan farkına varmış olmak eskiyi geri getirmiyor.Maalesef hayatta bazı şeylerin dönüşü yok.Siz yapmayın hayatınıza bir şekilde giren sonra düşüncesizce çıkan insanların arkasından bakmayın.Üzülmek çok derin bir duygudur ve üzülmenin de bir hak edilişi vardır heba etmeyin.